Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού: Βρε Λευτέρη μην καπνίζεις άλλο σε παρακαλώ

Όταν τα πάθη αρχίζουν να ριζώνουν στον άνθρωπο, τότε αυτός λέει: «τώρα είναι αδύνατο να γλιτώσω, να απαλλαχθώ».

Όχι δεν είναι δύσκολο. Θέληση χρειάζεται!

Όταν έχεις θέληση και πίστη στον Θεό όλα είναι δυνατά.Εδώ σε εμάς εργάζονταν ένας μάστορας ο οποίος έχτιζε ένα κελάκι στην ακροθαλασσιά.
Τα χρόνια εκείνα πηγαίναμε για ψάρεμα. Κάθε κελάκι είχε την βάρκα του και βγαίναμε για ψάρεμα.

Εάν περίσσευε κάτι το πουλούσαμε για να ζήσουμε, ήταν μεγάλη φτώχεια τότε, δεν είναι όπως τώρα που στο Άγιο Όρος υπάρχουν όλα τα αγαθά.
Αυτός λοιπόν κάπνιζε τουλάχιστον δύο πακέτα την ημέρα. Μία μέρα του είπα:
-Βρε Λευτέρη μην καπνίζεις άλλο σε παρακαλώ
-Πάτερ, δεν μπορώ να το αφήσω.
Συνεχώς άναβε και έσβηνε τσιγάρα. Μία μέρα χρειάστηκε να πάω στην Θεσσαλονίκη για κάτι εξετάσεις στο μάτι μου. Τότε ήταν επικίνδυνο να πας στην Θεσσαλονίκη, ο δρόμος δεν ήταν καλός.
Πήρα από την Ιερισσό μία κούρσα για την Θεσσαλονίκη. Όλοι εκεί μέσα κάπνιζαν. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνιχτική. μεταξύ των επιβατών ήταν και ο Λευτέρης, εκείνος που κάπνιζε δύο πακέτα την ημέρα. Ήταν ο μόνος που δεν είχε τσιγάρο στο στόμα του!
Έκπληκτος τον ρώτησα:
-Λευτέρη εσύ δεν καπνίζεις
-Όχι
-Όχι; Σε ποιόν τα λες αυτά
-Δεν καπνίζω πια. Κατάλαβα ότι με βλάπτει και το έκοψα
-Και πώς τα κατάφερες;
-Αφού είμαι άνδρας και αποφάσισα να το κόψω. Στην αρχή ήταν δύσκολο, υπέφερα. Αλλά επειδή είπα ότι είμαι άντρας, κράτησα τον λόγο μου. Δόξα τω Θεώ. Άσε τους άλλους να καπνίζουν. Εγώ δεν το έχω ανάγκη πια!
Βλέπεις τι πάει να πει αποφασιστικότητα. Είπε είμαι άντρας και θα το κόψω. Όταν κάποιος το αποφασίζει μπορεί να κόψει κάθε πάθος.
Πηγή: agioritikesmnimes.blogspot.com

Πώς να εισέλθεις στην αληθινή προσευχή

I

Στην προσευχή η καρδιά σου να 'ναι ειρηνική ενώπιον του Θεού,
η καρδιά σου ειλικρινής.
Να κοινωνείς στ' αλήθεια κατά την προσευχή σου στον Θεό.
Μην Τον εξαπατάς μ' ωραία λόγια.
Ενώπιον Του θα ’χεις ήρεμη καρδιά.
Kι εκεί που έχεις οριστεί να ζεις,
τότε θα μάθεις, τον εαυτό σου θα μισήσεις.
Θα μισήσεις και θ’ απαρνηθείς.
Έτσι θα 'χεις σχέσεις καλές με τον Θεό
και θα γίνεις ο άνθρωπος που όντως αγαπά, αγαπά τον Θεό (αγαπά, αγαπά τον Θεό).
Γίνε ο άνθρωπος που πραγματικά αγαπά, αγαπά τον Θεό.

II

Η προσευχή είν' αυτό που ο Θεός θα ολοκληρώσει σήμερα. Ζήτα την ύψιστη φώτιση.
Φέρε τα θέματα σου εμπρός στον Θεό, φανέρωσε τη θέληση σου.
Ενώπιον Του θα ’χεις ήρεμη καρδιά.
Kι εκεί που έχεις οριστεί να ζεις,
τότε θα μάθεις, τον εαυτό σου θα μισήσεις.
Θα μισήσεις και θ’ απαρνηθείς.
Έτσι θα 'χεις σχέσεις καλές με τον Θεό
και θα γίνεις ο άνθρωπος που όντως αγαπά, αγαπά τον Θεό (αγαπά αγαπά τον Θεό).
Γίνε ο άνθρωπος που πραγματικά αγαπά, αγαπά τον Θεό.

III

Η προσευχή δεν είναι τυπική, αλλά ο τρόπος να Τον ψάξεις ειλικρινά.
"Προσευχήσου να σου φυλάει την καρδιά.
Ζήτα απ’ τον Θεό να σου φυλάει την καρδιά."
Ενώπιον Του θα ’χεις ήρεμη καρδιά.
Kι εκεί που έχεις οριστεί να ζεις,
τότε θα μάθεις, τον εαυτό σου θα μισήσεις.
Θα μισήσεις και θ’ απαρνηθείς.
Έτσι θα 'χεις σχέσεις καλές με τον Θεό
και θα γίνεις ο άνθρωπος που όντως αγαπά, αγαπά τον Θεό (αγαπά αγαπά τον Θεό).
Γίνε ο άνθρωπος που πραγματικά αγαπά, αγαπά τον Θεό.

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Σχετικά με την πράξη της προσευχής

Δεν δίνετε προσοχή στην προσευχή στην καθημερινότητά σας. Οι άνθρωποι πάντα παράβλεπαν την προσευχή. Στο παρελθόν οι προσευχές τους ήταν απλώς διεκπεραιωτικές και χαζολογούσαν και κανείς τους δεν αφιέρωσε ποτέ την καρδιά του ενώπιον του Θεού ούτε κι αληθινά προσευχήθηκε στον Θεό. Οι άνθρωποι προσεύχονται στον Θεό μονάχα όταν κάτι τους συμβαίνει. Μέσα σ’ όλο αυτό το διάστημα, έχετε ποτέ προσευχηθεί πραγματικά στον Θεό; Έχετε ποτέ δακρύσει από πόνο ενώπιον του Θεού; Έχετε ποτέ φτάσει να γνωρίσετε τον εαυτό σας ενώπιον του Θεού; Είχατε ποτέ μια εγκάρδια προσευχή με τον Θεό; Η προσευχή γίνεται πράξη βαθμιαία: Αν γενικά δεν προσεύχεσαι στο σπίτι, τότε δεν θα έχεις τρόπο να προσευχηθείς στην εκκλησία και αν δεν προσευχηθείς κανονικά στις μικρές συνάξεις, τότε θα είσαι ανίκανος να προσευχηθείς κατά τη διάρκεια μεγάλων συνάξεων. Αν συνήθως δεν προσεγγίζεις τον Θεό ή δεν αναλογίζεσαι τα λόγια του Θεού, τότε δεν θα έχεις τίποτα να πεις όταν είναι καιρός να προσευχηθείς - και ακόμα κι αν προσεύχεσαι, θα είναι μόνο στα λόγια· δεν θα προσεύχεσαι πραγματικά.

Τι σημαίνει να προσεύχεσαι πραγματικά; Σημαίνει να βγαίνουν τα λόγια μέσα από την καρδιά σου προς τον Θεό και να είσαι σε επαφή με τον Θεό έχοντας καταλάβει το θέλημά Του και βασιζόμενος στα λόγια Του· σημαίνει να αισθάνεσαι ιδιαίτερα κοντά στον Θεό, να αισθάνεσαι ότι είναι μπροστά σου και ότι έχεις κάτι να Του πεις· και σημαίνει να ακτινοβολείς έντονα μέσα στην καρδιά σου και να αισθάνεσαι ότι ο Θεός είναι ιδιαίτερα αγαπητός. Θα νιώσεις ιδιαίτερα εμπνευσμένος κι αφού ακούσουν τα λόγια σου, οι αδελφοί κι οι αδελφές σου θα αισθάνονται ικανοποιημένοι, θα αισθάνονται ότι οι λέξεις που λες είναι οι λέξεις μέσα στις καρδιές τους, οι λέξεις που εύχονται να πουν κι αυτό που λες αντιπροσωπεύει αυτό που θέλουν να πουν. Αυτή είναι η σημασία του να προσεύχεσαι πραγματικά. Αφού προσευχηθείς πραγματικά, στην καρδιά σου θα αισθανθείς ειρήνη και ικανοποίηση· η δύναμη να αγαπάς τον Θεό θα υψωθεί και θα νιώθεις ότι τίποτα σε ολόκληρη τη ζωή σου δεν είναι πιο αξιόλογο ή σημαντικό από το να αγαπάς τον Θεό· και όλα αυτά θα αποδείξουν ότι οι προσευχές σου ήταν αποτελεσματικές. Έχεις ποτέ προσευχηθεί με τέτοιο τρόπο;

Και τι συμβαίνει με το περιεχόμενο των προσευχών; Πρέπει να προσεύχεσαι, βήμα-βήμα, σύμφωνα με την πραγματική σου κατάσταση και με αυτό που πρέπει να γίνει από το Άγιο Πνεύμα, και θα πρέπει να είσαι σε επαφή με τον Θεό σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του για τον άνθρωπο. Όταν αρχίζεις να λες τις προσευχές σου, δώσε πρώτα την καρδιά σου στον Θεό. Μην επιχειρήσεις να καταλάβεις το θέλημα του Θεού· προσπάθησε μόνο να πεις τις λέξεις μέσα από την καρδιά σου προς τον Θεό. Όταν βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού, μίλα κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Ω Θεέ! Μόλις σήμερα συνειδητοποιώ ότι συνήθιζα να σε παρακούω. Είμαι πραγματικά διεφθαρμένος και ελεεινός. Πριν, έχανα το χρόνο μου· από σήμερα θα ζω για Σένα, θα ζήσω μια ζωή με νόημα και θα ικανοποιώ το θέλημά Σου. Θα ήθελα το Πνεύμα Σου πάντα να εργάζεται μέσα μου και πάντα να με φωτίζει και να με διαφωτίζει, ώστε να μπορώ να γίνω ισχυρός κι ακλόνητος μάρτυρας ενώπιόν Σου, επιτρέποντας στον Σατανά να δει τη δόξα Σου, τη μαρτυρία Σου και την απόδειξη του θριάμβου Σου μέσα μας.» Όταν προσευχηθείς με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου θα απελευθερωθεί τελείως, έχοντας προσευχηθεί με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου θα είναι πιο κοντά στον Θεό κι αν συχνά προσεύχεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Άγιο Πνεύμα θα εργάζεται αναπόφευκτα μέσα σου. Εάν πάντα επικαλείσαι τον Θεό με αυτόν τον τρόπο και δίνεις την υπόσχεσή σου ενώπιον του Θεού, θα έρθει η ημέρα που η υπόσχεσή σου μπορεί να γίνει αποδεκτή ενώπιον του Θεού, όταν η καρδιά σου και ολόκληρη η ύπαρξή σου θα ληφθούν από τον Θεό και τελικά θα οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Η προσευχή είναι υψίστης σημασίας για εσάς. Όταν προσεύχεσαι, λαμβάνεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, η καρδιά σου συγκινείται κατ’ αυτόν τον τρόπο από τον Θεό κι η δύναμη της αγάπης για τον Θεό ξεπηδά από μέσα σου. Αν δεν προσεύχεσαι με την καρδιά σου, αν δεν ανοίξεις την καρδιά σου για να έρθεις σε επαφή με τον Θεό, τότε ο Θεός δεν θα έχει τρόπο να εργάζεται μέσα σου. Εάν, αφού προσευχηθείς, έχεις πει όλα τα λόγια μέσα από την καρδιά σου και το Πνεύμα του Θεού δεν έχει εργαστεί, αν δεν αισθάνεσαι εμπνευσμένος μέσα σου, τότε αυτό δείχνει ότι η καρδιά σου δεν είναι ειλικρινής , ότι τα λόγια σου δεν είναι αληθινά κι είναι ακόμα ακάθαρτα. Εάν, αφού προσευχηθείς, είσαι ικανοποιημένος, τότε οι προσευχές σου έγιναν αποδεκτές από τον Θεό και το Πνεύμα του Θεού εργάστηκε μέσα σου. Ως κάποιος που υπηρετεί ενώπιον του Θεού, δεν μπορείς να υπάρχεις χωρίς προσευχές. Αν βλέπεις αληθινά τη συναναστροφή με τον Θεό ως κάτι που έχει νόημα και αξία, μπορείς να απαρνηθείς την προσευχή; Κανείς δεν μπορεί να είναι χωρίς κοινωνία με τον Θεό. Χωρίς προσευχή, ζεις κατά σάρκα, ζεις στα δεσμά του Σατανά· χωρίς αληθινή προσευχή, ζεις υπό την επιρροή του σκότους. Ελπίζω ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν αληθινά να προσεύχονται κάθε μία μέρα. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι προσκόλληση στο δόγμα, αλλά ένα αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί. Είσαι πρόθυμος να παραιτηθείς από λίγο ύπνο και ικανοποίηση, λέγοντας τις πρωινές προσευχές την αυγή και στη συνέχεια απολαμβάνοντας τα λόγια του Θεού; Εάν προσεύχεσαι και τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, με αυτόν τον τρόπο, με μια καθαρή καρδιά, τότε θα είσαι περισσότερο αποδεκτός από τον Θεό. Αν το κάνεις αυτό καθημερινά, κάνοντας πράξη το δόσιμο της καρδιάς σου στον Θεό κάθε μέρα κι ερχόμενος σε επαφή με τον Θεό, τότε η γνώση σου για τον Θεό είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί και θα είστε σε καλύτερη θέση να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού. Πρέπει να λες: «Ω Θεέ! Επιθυμώ να εκπληρώνω το καθήκον μου. Για να μπορείς να δοξάζεσαι μέσα μας και να απολαύσεις τη μαρτυρία μέσα μας, σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να αφιερώσω όλη την ύπαρξή μου σε Εσένα. Σε παρακαλώ να εργάζεσαι μέσα σε εμάς, για να μπορώ πραγματικά να σε αγαπώ και να σε ικανοποιήσω και να σε καταστήσω τον στόχο που επιδιώκω.» Όταν είσαι κάτοχος αυτού του φορτίου, ο Θεός σίγουρα θα σε οδηγήσει στην τελείωση· δεν πρέπει μόνο να προσεύχεσαι για χάρη του εαυτού σου, αλλά και για χάρη της εκτέλεσης του θελήματος του Θεού και για χάρη της αγάπης προς Αυτόν. Αυτό είναι το πιο αληθινό είδος προσευχής. Προσεύχεσαι ώστε να κάνεις το θέλημα του Θεού;

Πριν, δεν γνωρίζατε πώς να προσευχηθείτε και παραβλέπατε την προσευχή. Σήμερα, πρέπει να κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να εκπαιδευτείτε στην προσευχή. Αν δεν μπορείς να επιστρατεύσεις τη δύναμη μέσα σου για ν’ αγαπήσεις τον Θεό, τότε πώς μπορείς να προσευχηθείς; Πρέπει να πεις: «Ω Θεέ! Η καρδιά μου είναι ανίκανη να Σε αγαπά πραγματικά, θέλω να Σε αγαπήσω, αλλά μου λείπει η δύναμη. Τι πρέπει να κάνω; Εύχομαι να μου ανοίξεις τα μάτια του πνεύματός μου, εύχομαι το Πνεύμα Σου να αγγίξει την καρδιά μου, έτσι ώστε ενώπιόν Σου να είμαι απαλλαγμένος από όλες τις παθητικές καταστάσεις και χωρίς περιορισμούς από οποιονδήποτε άνθρωπο, ουσία ή πράγμα· Εναπόθεσα εντελώς γυμνή την καρδιά μου ενώπιον Σου, ούτως ώστε ολόκληρη η ύπαρξή μου να αφιερωθεί μπροστά Σου και μπορείς να με δοκιμάσεις με όποιον τρόπο θελήσεις. Τώρα δεν σκέφτομαι τις προοπτικές μου, ούτε δεσμεύομαι από τον θάνατο. Χρησιμοποιώντας την καρδιά μου που Σε αγαπά, θέλω να αναζητήσω την οδό της ζωής. Όλα τα πράγματα και τα γεγονότα είναι στα χέρια Σου, η μοίρα μου είναι στα χέρια Σου και, επιπλέον, η ζωή μου ελέγχεται από τα χέρια Σου. Τώρα επιδιώκω την αγάπη Σου κι ανεξάρτητα από το αν με αφήσεις να Σε αγαπώ, ανεξάρτητα από το πώς παρεμβαίνει ο Σατανάς, είμαι αποφασισμένος να Σε αγαπώ.» Όταν αντιμετωπίζεις τέτοια πράγματα, προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο. Αν το κάνεις κάθε μέρα, η δύναμη να αγαπάς τον Θεό σταδιακά θα αυξάνεται.

Πώς κάποιος εισέρχεται στην πραγματική προσευχή;

Ενώ προσεύχεσαι, η καρδιά σου πρέπει να είναι ειρηνική ενώπιον του Θεού και πρέπει να είναι ειλικρινής. Έρχεσαι αληθινά σε επαφή με τον Θεό και προσεύχεσαι με τον Θεό· δεν πρέπει να εξαπατάς τον Θεό χρησιμοποιώντας λόγια που ακούγονται ωραία. Η προσευχή πρέπει να επικεντρώνεται γύρω από αυτό που ο Θεός επιθυμεί να ολοκληρώσει σήμερα. Ζήτησε από τον Θεό να σου φέρει μεγαλύτερη φώτιση και διαφώτιση και φέρε την πραγματική κατάσταση και τα προβλήματά σου ενώπιον του Θεού, για να προσευχηθείς και να δώσεις υπόσχεση ενώπιον του Θεού. Η προσευχή δεν είναι το να ακολουθείς μια διαδικασία, αλλά η αναζήτηση του Θεού χρησιμοποιώντας την πίστη σου. Ζήτησε από τον Θεό να προστατεύσει την καρδιά σου, καθιστώντας την ικανή να είναι συχνά εν ειρήνη ενώπιον του Θεού, καθιστώντας εσένα σε θέση να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να περιφρονείς τον εαυτό σου και να απαρνηθείς τον εαυτό σου στο περιβάλλον που έχει ορίσει ο Θεός για εσένα, επιτρέποντάς σου έτσι να έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό και κάνοντάς σε κάποιον που πραγματικά αγαπάει τον Θεό.

Ποια είναι η σημασία της προσευχής;

Η προσευχή είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος συνεργάζεται με τον Θεό, είναι ένα μέσο με το οποίο ο άνθρωπος στρέφεται προς τον Θεό και είναι η διαδικασία με την οποία ο άνθρωπος συγκινείται από το Πνεύμα του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνοι που ζουν χωρίς προσευχή, είναι νεκροί χωρίς πνεύμα, απόδειξη ότι στερούνται τις νοητικές ικανότητες να συγκινηθούν από τον Θεό. Δίχως προσευχή, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να επιτύχουν μια κανονική πνευματική ζωή, είναι πολύ λιγότερο δε σε θέση να ακολουθήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος· χωρίς την προσευχή διακόπτουν τη σχέση τους με τον Θεό και δεν είναι σε θέση να λάβουν την αποδοχή του Θεού. Όντας κάποιος που πιστεύει στο Θεό, όσο περισσότερο προσεύχεσαι, τόσο πιο πολύ συγκινείσαι από τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και είναι πιο ικανοί να λάβουν την πιο πρόσφατη διαφώτιση από τον Θεό· ως αποτέλεσμα αυτού, μόνο άνθρωποι όπως αυτοί μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση, το συντομότερο δυνατόν, από το Άγιο Πνεύμα.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί με την προσευχή;

Οι άνθρωποι είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας την πράξη της προσευχής και να κατανοήσουν τη σημασία της προσευχής, αλλά το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί με την προσευχή δεν είναι απλή υπόθεση. Η προσευχή δεν συνίσταται στο να περατώσουμε τις τυπικότητες ή να ακολουθήσουμε τη διαδικασία ή να απαγγείλουμε τα λόγια του Θεού, ούτως ειπείν, η προσευχή δεν σημαίνει να παπαγαλίζεις λέξεις και να αντιγράφεις άλλους. Στην προσευχή, πρέπει να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό, να μοιραστείς τα λόγια της καρδιάς σου με τον Θεό, ώστε να μπορείς να συγκινηθείς από τον Θεό. Για να είναι οι προσευχές σου αποτελεσματικές, τότε πρέπει να βασίζονται στην ανάγνωση των λόγων του Θεού. Μόνο με προσευχή εν μέσω των λόγων του Θεού θα μπορέσεις να λάβεις περισσότερη φώτιση και διαφώτιση. Η απόδειξη της αληθινής προσευχής είναι να έχεις μια καρδιά που λαχταράει τις απαιτήσεις του Θεού και είναι πρόθυμη να εκπληρώσει αυτές τις απαιτήσεις· θα είσαι σε θέση να μισείς όλα όσα μισεί ο Θεός, βάσει των οποίων θα έχεις γνώση και θα ξέρεις και θα σου ξεδιαλυθούν οι αλήθειες που εξηγούνται από τον Θεό. Έχοντας την απόφαση, την πίστη και τη γνώση και ένα μονοπάτι μέσω του οποίου θα κάνεις πράξη αφού προσεύχεσαι – μόνο αυτή είναι αληθινή προσευχή και μόνο αυτή η προσευχή μπορεί να είναι αποτελεσματική. Ωστόσο, η προσευχή πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στα θεμέλια της απόλαυσης των λόγων του Θεού και της κοινωνίας με τον Θεό μέσα από τα λόγια Του, η καρδιά σου να μπορεί να αναζητήσει τον Θεό και να είναι ειρηνική ενώπιον του Θεού. Αυτή η προσευχή έχει ήδη φτάσει στο σημείο της αληθινής κοινωνίας με το Θεό.

Βασικές γνώσεις σχετικά με την προσευχή:

1. Μη λες στα τυφλά ό,τι σου έρχεται στο νου. Πρέπει να υπάρχει ένα βάρος μέσα στην καρδιά σου, δηλαδή, πρέπει να έχεις έναν στόχο όταν προσεύχεσαι.

2. Οι προσευχές σου πρέπει να περιέχουν τα λόγια του Θεού· πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού.

3. Όταν προσεύχεσαι, δεν μπορείς να αναμασάς τα παλιά. Δεν πρέπει να αναφέρεις πράγματα που είναι ξεπερασμένα. Θα πρέπει να εκπαιδεύσεις ειδικά τον εαυτό σου ώστε να λες τα τρέχοντα λόγια του Αγίου Πνεύματος· μόνο τότε θα μπορέσεις να συνδεθείς με τον Θεό.

4. Η ομαδική προσευχή πρέπει να επικεντρώνεται γύρω από έναν πυρήνα, ο οποίος πρέπει να είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος σήμερα.

5. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πώς να προσεύχονται για τους άλλους. Πρέπει να βρουν εκείνα από τα λόγια του Θεού για τα οποία θέλουν να προσευχηθούν, βάσει των οποίων πρέπει να νιώθουν ένα βάρος και για τα οποία πρέπει συχνά να προσεύχονται. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενδιαφέροντος για το θέλημα του Θεού.

Η προσωπική ζωή της προσευχής βασίζεται στην κατανόηση της σημασίας της προσευχής και της βασικής γνώσης της προσευχής. Ο άνθρωπος πρέπει συχνά να προσεύχεται για τα ελαττώματά του στην καθημερινή του ζωή και πρέπει να προσεύχεται πάνω στο θεμέλιο της γνώσης των λόγων του Θεού για να επιφέρει αλλαγές στη διάθεση της ζωής του. Ο καθένας πρέπει να καθιερώσει τη δική του ζωή της προσευχής, πρέπει να προσεύχεται μέσω της γνώσης που βασίζεται στα λόγια του Θεού, να προσεύχεται για να αναζητήσει τη γνώση του έργου του Θεού. Τοποθέτησε τις πραγματικές σου περιστάσεις ενώπιον του Θεού και να είσαι ρεαλιστής και να μην δίνεις σημασία στη μέθοδο· το κλειδί είναι να αποκτήσεις μια πραγματική γνώση και να δοκιμάσεις πραγματικά τα λόγια του Θεού. Όποιος επιδιώκει την είσοδο στην πνευματική ζωή πρέπει να μπορεί να προσεύχεται με πολλούς τρόπους. Η σιωπηλή προσευχή, ο συλλογισμός των λόγων του Θεού, η γνωριμία με το έργο του Θεού και ούτω καθεξής. Αυτό το στοχευμένο έργο κοινωνίας συμβαίνει για να πετύχεις την είσοδο στην κανονική πνευματική ζωή, κάνοντας τη δική σου κατάσταση ενώπιον του Θεού ολοένα και καλύτερη και επιφέροντας ακόμα μεγαλύτερη πρόοδο στη ζωή σου. Εν ολίγοις, ό,τι κάνεις – είτε τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, είτε προσεύχεσαι σιωπηλά ή το δηλώνεις φωναχτά – συμβαίνει ώστε να δεις πιο ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού και το έργο Του κι αυτό που θέλει να επιτύχει μέσα σου. Το πιο σημαντικό είναι να φτάσεις στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και να πας τη ζωή σου στο επόμενο επίπεδο. Το ελάχιστο επίπεδο που ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους είναι να μπορούν να ανοίξουν τις καρδιές τους σε Αυτόν. Εάν ο άνθρωπος δίνει την αληθινή καρδιά του στον Θεό και λέει στον Θεό τι πραγματικά βρίσκεται μέσα στην καρδιά του, τότε ο Θεός είναι πρόθυμος να εργαστεί στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν θέλει τη μπερδεμένη καρδιά του ανθρώπου, αλλά την καθαρή και ειλικρινή καρδιά του. Εάν ο άνθρωπος δεν μιλάει πραγματικά από την καρδιά του στον Θεό, τότε ο Θεός δεν συγκινεί την καρδιά του ανθρώπου, ούτε εργάζεται μέσα σε αυτόν. Έτσι, το πιο σημαντικό πράγμα για να προσεύχεσαι είναι να μιλάς με τα λόγια της αληθινής σου καρδιάς στον Θεό, λέγοντας στον Θεό τις ατέλειες ή την ανυπάκουη διάθεσή σου και να ανοίγεσαι στον Θεό. Μόνο τότε ο Θεός θα ενδιαφέρεται για τις προσευχές σου· εάν όχι, τότε ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του από εσένα. Το ελάχιστο κριτήριο για την προσευχή είναι ότι πρέπει να είσαι σε θέση να κρατάς την καρδιά σου ειρηνική ενώπιον του Θεού και δεν πρέπει να απομακρύνεσαι από τον Θεό. Ίσως, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν έχεις κερδίσει μια νεότερη ή υψηλότερη θεώρηση, αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσεις την προσευχή για να κρατήσεις τα πράγματα όπως είναι· δεν μπορείς να οπισθοδρομήσεις. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να επιτύχεις. Εάν δεν μπορείς να πετύχεις ούτε κι αυτό, τότε αποδεικνύεται ότι η πνευματική σου ζωή δεν έχει μπει στο σωστό δρόμο. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν είσαι σε θέση να διατηρήσεις το αρχικό όραμά σου και αποστερείσαι την πίστη σου στον Θεό και η υπόσχεσή σου ακολούθως εξαφανίζεται. Η είσοδός σου στην πνευματική ζωή χαρακτηρίζεται από το αν οι προσευχές σου έχουν εισέλθει στο σωστό δρόμο. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να εισέλθουν σε αυτή την πραγματικότητα, πρέπει όλοι να κάνουν το έργο της συνειδητής εκπαίδευσης τους στην προσευχή, όχι να περιμένουν παθητικά, αλλά συνειδητά επιδιώκοντας να τους αγγίξει το Άγιο Πνεύμα. Μόνο τότε θα είναι άνθρωποι που πραγματικά αναζητούν τον Θεό.

Όταν αρχίζεις να προσεύχεσαι πρέπει να είσαι ρεαλιστικός και δεν πρέπει να υπερβαίνεις τον εαυτό σου· δεν μπορείς να έχεις υπερβολικές απαιτήσεις, ελπίζοντας ότι μόλις ανοίξεις το στόμα σου θα σε αγγίξει το Άγιο Πνεύμα, θα διαφωτιστείς και θα φωτιστείς, και θα σου απονεμηθεί περισσή χάρη. Αυτό είναι αδύνατον, ο Θεός δεν κάνει πράγματα τα οποία είναι υπερφυσικά. Ο Θεός ολοκληρώνει τις προσευχές των ανθρώπων στον δικό Του χρόνο και μερικές φορές δοκιμάζει την πίστη σου για να δει αν είσαι πιστός ενώπιον Του. Όταν προσεύχεσαι πρέπει να έχεις πίστη, επιμονή και αποφασιστικότητα. Όταν αρχίζουν να εκπαιδεύονται στην προσευχή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αισθάνονται ότι έχουν συγκινηθεί από το Άγιο Πνεύμα και έτσι αποθαρρύνονται. Αυτό δεν αρκεί! Πρέπει να έχεις επιμονή, πρέπει να εστιάσεις στην αίσθηση του αγγίγματος του Αγίου Πνεύματος και στην αναζήτηση και εξερεύνηση. Μερικές φορές, το μονοπάτι στο οποίο ενεργείς είναι το εσφαλμένο· μερικές φορές, τα κίνητρά σου και οι αντιλήψεις σου δεν είναι σε θέση να παραμείνουν σταθερές ενώπιον του Θεού και έτσι το Πνεύμα του Θεού δεν σε συγκινεί. Επίσης υπάρχουν και αυτοί οι καιροί που ο Θεός εξετάζει εάν είσαι πιστός ή όχι. Με λίγα λόγια, πρέπει να αφιερώσεις περισσότερη προσπάθεια για την εκπαίδευσή σου. Αν ανακαλύψεις ότι το μονοπάτι στο οποίο ενεργείς αποκλίνει, μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που προσεύχεσαι. Υπό τον όρο ότι πραγματικά αναζητάς και επιθυμείς να λάβεις, τότε το Άγιο Πνεύμα σίγουρα θα σε μεταφέρει σε αυτή την πραγματικότητα. Μερικές φορές προσεύχεσαι με ειλικρίνεια αλλά δεν αισθάνεσαι σαν να έχεις συγκινηθεί ιδιαίτερα. Σε στιγμές όπως αυτές, πρέπει να βασίζεσαι στην πίστη σου και να δείχνεις εμπιστοσύνη ότι ο Θεός βλέπει τις προσευχές σου· πρέπει να επιμένεις στις προσευχές σου.

Πρέπει να είσαι ειλικρινής και πρέπει να προσεύχεσαι για να απαλλαγείς από την πονηριά στην καρδιά σου. Καθώς χρησιμοποιείς την προσευχή για να εξαγνιστείς όποτε χρειάζεται, και τη χρησιμοποιείς για να σε αγγίξει το Πνεύμα του Θεού, η διάθεσή σου θα αλλάζει σταδιακά. Η αληθινή πνευματική ζωή είναι μια ζωή προσευχής και είναι μια ζωή που την αγγίζει το Άγιο Πνεύμα. Η διαδικασία της επαφής με το Άγιο Πνεύμα είναι η διαδικασία αλλαγής της διάθεσης του ανθρώπου. Μια ζωή την οποία δεν άγγιξε το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μια πνευματική ζωή, είναι ακόμα μια θρησκευτική τελετουργία· μόνο εκείνοι που συχνά τους αγγίζει το Άγιο Πνεύμα και έχουν φωτιστεί και διαφωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα, είναι άνθρωποι που έχουν εισέλθει στην πνευματική ζωή. Η διάθεση του ανθρώπου αλλάζει διαρκώς καθώς προσεύχεται κι όσο περισσότερο συγκινείται από το Πνεύμα του Θεού, τόσο πιο ενεργητικός και υπάκουος είναι. Έτσι, επίσης, η καρδιά του θα καθαρθεί βαθμιαία, μετά από τη σταδιακή αλλαγή της διάθεσής του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αληθινής προσευχής.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

«Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται.

Ζήτα, Πίστεψε, Νιώσε, και θα σου δοθεί!

Πολλοί άνθρωποι χτίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα ένα ψηλό τείχος γύρω τους αποτρέποντας έτσι να φθάσουν σ’ αυτούς θεία δώρα αυτά που άλλοι αποκαλούν θαύματα. Ένας λόγος που συναντάται σε μεγάλο ποσοστό έχει την ρίζα του στην απουσία θαυμάτων απ’ την ζωή τους. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι δεν ήταν πάντα σκεπτικιστές αλλά η ζωή τους έκανε αφού παρά την αισιοδοξία και την αληθινή πίστη τους δεν κατάφεραν ποτέ να δούνε τις επιθυμίες τους να γίνονται πραγματικότητα.

 Θέλω στο σημείο αυτό πριν προχωρήσω στο κύριο μέρος της ανάλυσης να κάνω μια παρένθεση που θεωρώ πολύ σημαντική για την κατανόηση του συμπαντικού νόμου της έλξης.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων παρόλο που πιστεύει στην μεταθανάτια ζωή δεν δείχνει να κατανοεί τι σημαίνει αυτό και πως πραγματικά εξελίσσεται. Η  δε έννοια της μετενσάρκωσης τους είναι από άγνωστη έως ανύπαρκτη. Όμως είναι πολύ απλό να εξηγήσει κανείς τόσο το γεγονός ότι κάθε μας επιθυμία αργά ή γρήγορα υλοποιείται όσο και το γεγονός ότι όλα εδώ πληρώνονται.

Ξεχάστε για λίγο όσα ξέρατε και φανταστείτε την ζωή σαν μια οριζόντια ευθεία γραμμή πάνω στην οποία βαδίζουμε όλοι. Στην γραμμή αυτή κατά διαστήματα υπάρχουν σταθμοί στους οποίους ξεκουραζόμαστε αλλάζουμε εμφάνιση και στην συνέχεια συνεχίζουμε τον δρόμο μας.  Σε κάποιο σημείο της ευθείας υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί ψηλά πολύ ψηλά και όποιος την ανέβει βγαίνει απ’ την γραμμή της ζωής. Αυτή η σκάλα είναι αόρατη και εμφανίζεται στον καθένα μόνο όταν είναι έτοιμος να την δει. Μέχρι τότε συνεχίζει να βαδίζει πάνω στην οριζόντια γραμμή, να ξεκουράζεται στους σταθμούς της και να συνεχίζει με ένα νέα πρόσωπο. Ακούστε τώρα;

Οι σταθμοί ονομάζονται «Θάνατος» η γραμμή «ζωή» η νέα εμφάνιση «νέο σώμα» η σκάλα «εξέλιξη». Αυτό είναι λοιπόν. Όταν ένας άνθρωπος σταματήσει στον πρώτο σταθμό χάνεται από τα μάτια των άλλων όλοι λέμε ότι ο τάδε πέθανε. Εκείνος όμως που αφήνει στον σταθμό την μνήμη του απλά αλλάζει πρόσωπο και βγαίνει απ’ τον σταθμό για να συνεχίσει τον δρόμο του. Τότε όλοι λένε γεννήθηκε ο δείνα αλλά στην ουσία είναι ο τάδε που συνεχίζει το ταξίδι τους ως δείνα.
Τώρα θα αναρωτηθείτε για ποιο λόγο όλη αυτή η αναφορά στην θεωρεία της μετενσάρκωσης έστω μ’ αυτόν τον απλοϊκό τρόπο. Ο λόγος είναι προφανής. Η επιθυμία-σκέψη είναι ενέργεια και ως ενέργεια δεν χάνεται αλλά ταξιδεύει μέχρι να πραγματοποιηθεί.

Εμείς νομίζουμε επειδή ζούμε χωροχρονικά το ίδιο συμβαίνει και με τις ενέργειες. Η επιθυμία-σκέψη ίσως δεν εμφανιστεί σ’ αυτή τη ζωή με την έννοια που εμείς κατανοούμε αλλά σε μια άλλη παρόλο που δεν έχουμε την επίγνωση όταν μας συμβαίνει ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε που την είχαμε ζητήσει σε μια προηγούμενη ζωή.
Τώρα θα μου πείτε μα εγώ επιθυμώ τώρα, τώρα θέλω υγεία, χρήμα, ευτυχία και όχι σε μια άλλη ζωή ακόμη κι αν πιστέψω ότι θα υπάρξει.
Σωστά ας δούμε τώρα επίσης πολύ απλοϊκά σε τι οφείλεται η καθυστέρηση στην υλοποίηση της επιθυμίας μας, που επαναλαμβάνω θα υλοποιηθεί έτσι κι αλλιώς αν συνεχίσουμε να το θέλουμε.

Ας πούμε επί παραδείγματι ότι θέλουμε να πάμε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο μας στην Θεσσαλονίκη (επιθυμία). Βάζουμε μπροστά την μηχανή(σκέψη) βάζουμε ταχύτητα (οραματισμός) και πατάμε γκάζι (συναίσθημα). Αν αμφιβάλουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας επειδή ίσως δεν μας φθάνει η βενζίνη και δεν έχουμε χρήματα να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ τότε είναι σαν να πατάμε απότομα φρένο. Άρα αμφιβολία= φρένο στην επιθυμία. Αν όμως έχουμε την πεποίθηση ότι ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι γιατί  απλά δεν το αξίζουμε ή δεν το δικαιούμαστε τότε είναι σαν να έχουμε ξεχάσει να βγάλουμε το χειρόφρενο και το αυτοκίνητο δεν λέει να ξεκινήσει. Άρα αρνητική πεποίθηση = χειρόφρενο στην επιθυμία. Πολύ απλά και στις δύο περιπτώσεις , αμφιβολία+ αρνητική πεποίθηση = μη πραγματοποίηση της επιθυμίας.  Στην περίπτωση της αμφιβολίας ουσιαστικά οδεύουμε προς την επιθυμία με ένα αβέβαιο και αργό ρυθμό αλλά εύκολα θα βγούμε απ’ τον δρόμο.

Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας είναι η μη ολοκληρωτική εστίαση στον στόχο-επιθυμία. Θέλουμε να πάμε Θεσσαλονίκη αλλά είναι ωραία να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να δούμε την Αράχοβα (δεύτερη ενδιάμεση επιθυμία) ίσως λίγο αργότερα και στο Πήλιο (τρίτη ενδιάμεση επιθυμία)  γιατί όχι και στα Μετέωρα παρόλο που βγαίνουμε αρκετά απ’ την διαδρομή ποιος ξέρει πότε θα ξαναβρεθούμε τόσο κοντά (τέταρτη ενδιάμεση επιθυμία) και ούτω καθεξής. Πείτε μου τώρα πόσο θα θέλατε να φθάσετε στον προορισμό σας και πόσο με τις ενδιάμεσες παρακάμψεις. Ο στόχος θα επιτευχθεί αλλά χρονικά υπάρχει διαφορά. Έτσι κάπως λειτουργεί ο νόμος. Επιθυμούμε, εστιάζουμε, το βλέπουμε να συμβαίνει ήδη, παθιαζόμαστε με το αποτέλεσμα σαν να έχει ήδη συμβεί. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας.

Όταν κάτι σας μεθάει όταν είστε σίγουροι ότι το δικαιούστε όταν είστε φορτισμένοι το συναίσθημα της επιτυχίας τότε κανένα εμπόδιο δεν πρόκειται να σας σταματήσει. Αυτή η συνταγή έχει δοσολογία. Όσο πιο περισσότερες κουταλιές βάλουμε από κάθε υλικό τόσο πιο γρήγορα θα υλοποιηθεί στο φυσικό πεδίο και λέω φυσικό γιατί σε ένα άλλο που ονομάζεται αστρικό έχει υλοποιηθεί ακριβώς την στιγμή που το σκεφτήκατε. Η δοσολογία σας θα το φέρει γρήγορα ή αργά κοντά σας και η έλλειψη αμφιβολιών και αρνητικών πεποιθήσεων δηλαδή η πίστη σας. Αυτό είναι το τελευταίο υλικό που πρέπει να ανακατέψετε καλά με τα άλλα.

Όπως και να έχει η επιθυμία σας θα πραγματοποιηθεί. Τώρα γνωρίζετε γιατί καθυστερεί. Εσείς την φρενάρετε. Εκείνη ταξιδεύει προς το μέρος σας αλλά ή της γυρνάτε την πλάτη είτε της βάζετε τρικλοποδιές ασυνείδητα και εκείνη σκοντάφτει πάνω στις αρνητικές σας σκέψεις.
Τώρα για τα αντίθετα δηλαδή για όσα δεν θα θέλατε να σας συμβούν αλλά δυστυχώς σας συμβαίνουν υπάρχουν δυο βασικές αιτίες. Η μία είναι ότι χωρίς να το καταλαβαίνετε χρησιμοποιείτε τους νόμου αλλά με την αρνητική τους πλευρά (ως γνωστό όλα έχουν δυο όψεις). Κοιτάξτε το παράδειγμα ανάποδα. Δεν θέλετε να πάτε στην Θεσσαλονίκη και εύχεστε να μην συμβεί(λάθος δεν ζητάμε να μην…) παρόλα αυτά το σκέφτεστε αδιάκοπα(λάθος διότι έτσι εστιάζετε πάνω του άρα το έλκετε) μετά φοβάστε(λάθος συναίσθημα και πολύ ισχυρό) ότι τελικά θα συμβεί(λάθος διότι είναι πεποίθηση προς την κατεύθυνση της υλοποίησης). Τελικά συμβαίνει γιατί χωρίς να το καταλάβετε τα κάνατε όλα ακριβώς όπως δεν έπρεπε. Όταν δεν θέλετε κάτι απλά δεν το θέλετε σταματήστε να το σκέφτεστε και για να το καταφέρετε σκεφτείτε να συμβαίνει αυτό που θέλετε κι όχι το αρνητικό του. Τα αρνητικά πραγματοποιούνται σύντομα γιατί ο φόβος με τον οποίο τα φορτίζεται έχει πολύ μεγάλη μαγνητική έλξη.

Ο άλλος παράγοντας της δυστυχίας και των άσχημων γεγονότων στην ζωή μας είναι η ανταπόδοση όσων κακών κάναμε σε κάποια απ’ τις διαδρομές πριν και μετά τους σταθμούς της οριζόντιας γραμμής. Είστε δύσπιστοι αλλά δεν πειράζει γίνεται καλοί αγαπήστε την φύση και τους συνανθρώπους σας και όλα θα γίνουν πάλι θετικά. Θα χρειασθεί χρόνος για να αποκατασταθεί η ζημιά που διαπράξατε ακόμη κι αν δεν το θυμάστε. Να ξέρετε ότι η θεία δύναμη δεν τιμωρεί αλλά υπάρχει εκείνος ο νόμος που λέγεται κάρμα και ατέρμονα θα εξισορροπεί κάθε ανισορροπία που εμείς διαπράττουμε.
Από εμάς εξαρτώνται όλα ακόμη και το να εμφανιστεί εκείνη η αόρατη σκάλα  κάποια στιγμή σ’ αυτή την οριζόντια γραμμής από εμάς κι απ’ την αγάπη που ακτινοβολούμε γύρω μας.

Υπάρχει το λυχνάρι του Αλαντίν και είναι μέσα σας αλλά το ευχάριστο νέο που πρέπει να μάθετε είναι ότι οι ευχές δεν είναι μόνο τρεις είναι άπειρες. Τρίψτε το όσο θέλετε. Απλώς πριν εμφανιστεί το Τζίνι να είστε σίγουροι τι θέλετε να ζητήσετε χωρίς δισταγμό κι αναποφασιστικότητα.

Όποιος θέλει να επιτύχει το αίτημα της προσευχής του,

 

Όποιος θέλει να επιτύχει το αίτημα της προσευχής του, πρέπει πάντοτε να ευχαριστεί τον Θεό

Αλλά επειδή μονάχα η κατάνυξη και τα δάκρυα δεν είναι αρκετά για να πείσουν τον Θεό να μας δώσει αυτά που του ζητούμε στις προσευχές μας αυτές, πρέπει να προσθέσουμε και κάποια άλλα στοιχεία που χρειάζονται ακόμη, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα οι προσευχές μας. Ιδού μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις στη συνέχεια, έξι τον αριθμό.

α) Όποιος θέλει να πάρει θετική απάντηση στο πρώτο του αίτημα, που είναι η συγχώρηση των αμαρτημάτων του, πρέπει κι αυτός ο ίδιος, όταν προσεύχεται, να συγχωρεί τ’ αμαρτήματα που διέπραξαν εις βάρος του οι άλλοι, καθώς μας δίδαξε ο Κύριος: «όταν στέκεστε σε προσευχή, ν’ αφήνετε ότι διαφορές έχετε με κάποιον, συγχωρώντας τον, κ’ έτσι να συγχωρήσει και ο Πατέρας μας ο ουράνιος και τα δικά σας παραπτώματα» (Μαρκ. ια’ 25).
β) Όποιος ζητάει να λάβει κάτι από τον Θεό, πρέπει να το ζητάει χωρίς διψυχία και δισταγμό, αλλά με στερεή και αδίσταχτη πίστη, όπως μας λέει πρώτα ο ίδιος ο Κύριος μας: «όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας με πίστη, θα τα λάβετε» (Ματθ. κα’ 22) και, κατόπιν, ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «κι αν κάποιος από σας υστερεί σε σοφία, ας τη ζητήσει από τον Θεό, που τη χαρίζει με απλότητα σε όλους, χωρίς να περιφρονεί κανέναν αλλά που να τη ζητάει με πίστη, δίχως αμφιβολία, διότι όποιος έχει αμφιβολίες ομοιάζει με το κύμα της θάλασσας, που ο άνεμος το παρασέρνει και το πηγαίνει πότε εδώ και πότε εκεί· να μην ελπίζει ποτέ πως θα πάρει κάτι από τον Κύριο ένας τέτοιος άνθρωπος δίγνωμος και άστατος σ’ όλους τους τρόπους της ζωής του» (Ιακ. α΄ 5-7).
γ) Όποιος ζητάει, πρέπει να μην παρακαλεί για ζητήματα που δεν τον συμφέρουν πνευματικά, δηλαδή για κοσμικά πράγματα που προξενούν τις ηδονές του, αλλά να ικετεύει για ζητήματα κατά Θεόν, δηλαδή που συμφέρουν κ’ ενδιαφέρουν τη σωτηρία της ψυχής του. Ακούστε και τον ονειδισμό εκ μέρους του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που λέει: «ζητάτε κάτι και δεν το λαμβάνετε, διότι το ζητάτε με κακό σκοπό, δηλαδή το ζητάτε για να το κατασπαταλήσετε για τις ηδονές σας» (Ιακ. δ’ 3)
δ) Όποιος θέλει να λάβει όσα συμφέροντα για την ψυχή του ζητάει από το Θεό, πρέπει κι αυτός να εργάζεται και να κάνει όλα όσα δύνεται και μπορεί, σύμφωνα και με την κοινή παροιμία, που λέει «συν Αθηνά και χείρα κίνει»· πρέπει δηλαδή να μην αμελεί και να μην παραδίνει θεληματικά τον εαυτό του πρώτα στα πάθη, και τις επιθυμίες, κ’ έπειτα ζητάει τη θεία βοήθεια, διότι δεν θα τη λάβει ποτέ, σύμφωνα και με τον λόγο του Μεγάλου Βασιλείου: πρέπει, λοιπόν, πρώτα να προσφέρει κάνεις όλα όσα μπορεί μόνος του, και υστέρα να παρακαλεί τον Θεό να έρθει βοηθός και σύμμαχος του- διότι, όταν κάποιος παραδώσει τον εαυτό του με νωθρότητα στις επιθυμίες και παραδοθεί έτσι μόνος του στους εχθρούς, αυτόν ο Θεός δεν τον βοηθάει ούτε εισακούει τις δεήσεις του, διότι πρόλαβε ο ίδιος και με την αμαρτία του αποξενώθηκε από τον Θεό· γιατί, βέβαια, όποιος επιθυμεί να έχει τη βοήθεια του Θεού, δεν προδίδει το πρέπον και το αρμόζον· κι αυτός που δεν προδίδει το πρέπον και το αρμόζον, δεν προδίδεται και δεν εγκαταλείπεται ποτέ από τη θεία πρόνοια και βοήθεια» (Ασκητικαί Διατάξεις, κεφ. α’). Και, ακριβώς, γι’ αυτούς λέγει ο Θεός με το στόμα του προφήτου Ησαΐα: «με αναζητούν την κάθε ημερα, κ’ επιθυμούν να γνωρίσουν τις εντολές μου, ωσάν λαός που έπραξε το δίκαιο και που δεν εγκατέλειψε την κρίση του Θεού» (Ησ. νη’ 2).
Και, για να το πούμε με δυο λόγια, οποίος θέλει να εισακούσει ο Θεός τη δέησή του και να λάβει θετική απάντηση στο ζήτημά του, πρέπει να βιάζει τον εαυτό του, όσο μπορεί, για να φυλάγει τις εντολές του Θεού, ώστε να φτάσει στο σημείο να μην τον κατηγορεί η συνείδηση του ότι καταφρόνησε ή αμέλησε κάποιο πράγμα, που μπορούσε να το κάμει και δεν το έκαμε.
Διότι, όπως λέει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «όταν η καρδιά μας παύει να μας κατηγορεί, τότε αποκτούμε θάρρος εμπρός στον Θεό, κι Εκείνος μας δίνει ότι Του ζητούμε, γιατί εκτελούμε τις εντολές Του, και κάνουμε όλα όσα είναι αρεστά σ’ Εκείνον» (Α’ Ιωάν. γ’ 21-22).
Και ο μέγας Βασίλειος προσθέτει: «Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να μη μας κατηγορεί σε τίποτε η συνείδησή μας, και τότε μονάχα μπορούμε να επικαλούμαστε τη θεία βοήθεια» (Ασκητ. Διατ., ο.π.) Και όχι μονάχα, όταν κάποιος προσεύχεται για τον εαυτό του, πρέπει να κάνει τα καθήκοντά του όσο μπορεί καλύτερα, αλλά και στην περίπτωση που κάποιος άλλος προσεύχεται για κείνον, πρέπει κι αυτός να συνεργεί προσωπικά για να καρποφορήσει η προσευχή που γίνεται για λόγου του. 
Αυτό ακριβώς σημαίνει ο λόγος του Αδελφοθέου, «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργούμενη» (Ιακ. ε’ 16), τον οποίο ερμηνεύοντας ο θείος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει: «Πράγματι, πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου, είτε χάρη στον δίκαιο που την κάνει, είτε και χάρη σ’ εκείνον που ζητάει από τον δίκαιο να την πραγματοποιήσει· διότι, από μεν την πλευρά του δικαίου που γίνεται η δέηση, αυτή δίνει θάρρος να παρουσιαστεί και να ζητήσει από Κείνον που μπορεί να εισακούσει τα αιτήματα των δικαίων, ενώ από την πλευρά εκείνου που ζητάει από τον δίκαιο να κάμει γι’ αυτόν τη δέηση, του δίνει την ευκαιρία ν’ απομακρυνθεί από την κακία και να εγκολπωθεί πάλι την διάθεση για ενάρετο βίο» (Ε’ εκατ. περί θεολογίας, κεφ. πδ’).
Και ο ίδιος πάλι, σε άλλο σημείο, λέει: «Είναι πράγματι δείγμα μεγάλης νωθρότητας, για να μην πω παραφροσύνης, να επιζητεί κανείς τη σωτηρία του με τις δεήσεις των δικαίων, ενώ η διάθεσή του στρέφεται προς τις τέρψεις, και να ζητάει τη συγχώρεση εκείνων των αμαρτημάτων, για τα οποία σπιλώνεται με δική του διάθεση και ενέργεια. Πρέπει, λοιπόν, να μην αφήνει ανενεργή και ακίνητη τη δέηση του δικαίου…, αλλά να την ενεργοποιεί και να την ισχυροποιεί, δίνοντάς της φτερά με τις δικές του αρετές» (ο.π., κεφ. πγ’).
ε) Όποιος θέλει να εισακούσει ο Κύριος το αίτημά του, πρέπει να μην λιποψυχάει, ούτε να θλίβεται και να στενοχωριέται όταν προσεύχεται, αλλά να προσμένει με υπομονή και μακροθυμία, κι ας περνάει αρκετός καιρός αναμονής. Έτσι και ο Κύριος, για να μας διδάξει να προσμένουμε υπομένοντας και προσκαρτερώντας στην προσευχή, χωρίς να στενοχωριόμαστε καθόλου, μας αναφέρει στο κατά Λουκάν ευαγγέλιο την παραβολή της χήρας, η οποία με την επιμονή και την υπομονή της, έπεισε στο τέλος τον άδικο δικαστή να της αποδώσει το δίκιο της. «Και τους έλεγε και την παραβολή αυτή, για το ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην αποκάμουν» (Λουκ. ιη’ 1). Έχουμε, από την άλλη πλευρά, και τον λόγο του μεγάλου Βασιλείου, που λέει ότι, μπορεί στη δέησή σου πολλές φορές να ζητήσεις τα πνευματικώς συμφέροντα, όμως δεν επέμεινες αρκετά. Διότι, όπως είναι γραμμένο, «με την υπομονή σας θα σώσετε τις ψυχές σας» (Λουκ. κα’ 19). Και, «όποιος υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (Ματθ. ι’ 22). Έχουμε γι’ αυτό το θέμα παράδειγμα τον Αβραάμ, ο οποίος, αν και ήταν νέος όταν προσεκλήθη από την Ασσυρία να πάει στην Παλαιστίνη, και είχε λάβει μάλιστα και υπόσχεση από το Θεό, πως θα πληθυνθεί το σπέρμα της γενιάς του όπως τ’ αστέρια τ’ ουρανού, είδε να πραγματοποιείται η παραπάνω υπόσχεση του Θεού μόλις στα εκατό χρόνια της ηλικίας του!
Επίσης, και το παράδειγμα του Ισαάκ, ο οποίος παρακαλούσε τον Θεό να του χαρίσει τέκνα, αλλά η δέησή του εισακούστηκε μόλις ύστερα’ από είκοσι χρόνια!
Ο μέγας Βασίλειος σε συμβουλεύει: «μιμήσου, λοιπόν, και σύ, αδελφέ μου, αυτούς τους Πατριάρχες και την πίστη τους· και αν περάσει κ’ ένας χρόνος, τρίτος ή τέταρτος ή περισσότερα χρόνια δίχως να λάβεις το αίτημά σου, μην αφήνεις την προσευχή, αλλά να επιμένεις με πίστη, εργαζόμενος πάντα το αγαθό».
Και ο άββάς Μακάριος προσθέτει: «οποίος δεν βλέπει να εισακούεται γρήγορα η δέησή του, αλλά ν’ αναβάλλεται από το Θεό, αυτός αισθάνεται πιο φλογερή την επιθυμία της προσευχής· και όσο πιο πολύ μακροθυμεί ο Θεός, δοκιμάζοντάς μας στον πόνο, τόσο πιο πολύ έντονα οφείλει ο προσευχόμενος να επιμένει, ζητώντας την δωρεά του Θεού» (Σειρά στο Κατά Ματθαίον, κεφ. ζ’).ς) και τελευταίον· όποιος θέλει να επιτύχει το αίτημα της προσευχής του, πρέπει πάντοτε να ευχαριστεί τον Θεό, είτε λάβει γρήγορα εκείνο που ζητά, είτε και αργότερα. 
Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος μας λέγει: «τα αιτήματά σας να τ’ απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία» (Φιλιπ. δ’ 6).
Επειδή, πολλές φορές, ο Θεός δεν μας δίνει γρήγορα εκείνο που του ζητούμε, ή γιατί ξέρει πως θα χάσουμε αυτό που θα μας χαρίσει και, γι’ αυτόν το λόγο, θα τιμωρηθούμε περισσότερο, αφού αθετήσαμε το χάρισμα του και τη δωρεά του· ή, γιατί, γνωρίζοντας πως μόλις λάβουμε το αίτημά μας θα πάψουμε να προσευχόμαστε.
Γι’ αυτό αναβάλλει το ζήτημα μας και δεν το πραγματοποιεί, θέλοντας και προνοώντας να τον παρακαλούμε πάντοτε και να βρισκόμαστε κοντά του με την προσευχή· ή, ακόμη, για να φανεί η πίστη και η αγάπη μας προς τον Θεό, ή και για άλλους λόγους που έχει ο Θεός, ακατανόητους βέβαια σ’ εμάς, αλλά δίκαιους, που αποβλέπουν πάντοτε προς το πνευματικό συμφέρον μας.
Τα βεβαιώνει όλα αυτά και ο βαθύς θεολόγος και πράγματι μέγας Βασίλειος, με όσα γράφει στο α’ κεφάλαιο των Ασκητικών του Διατάξεων, οπού συμπερασματικά μας λέγει:
«Γνωρίζοντας, λοιπόν, όλα αυτά, είτε πιο γρήγορα εισακουστούμε και λάβουμε, είτε πιο αργά, ας παραμείνουμε πάντοτε με ευχαριστίες στον Κύριο, διότι όλα όσα κάνει ο Δεσπότης τα κάνει πάντοτε οικονομώντας τη δική μας σωτηρία· και να μην λιποψυχούμε, σταματώντας τις προσευχές και τις δεήσεις».
Και τί λέω; είτε λάβουμε απ’ το Θεό, είτε δεν λάβουμε τα αιτήματά μας, εμείς πρέπει να τον ευχαριστούμε πάντοτε και να επιμένουμε κρούοντας τη θύρα του Θεού και ζητώντας πάλι και πάλι με την προσευχή μας· διότι μας αρκεί και τούτο το μέγα χάρισμα που λαβαίνουμε, δηλαδή το ότι αξιωνόμαστε να συνομιλούμε με τον ίδιο το Θεό και να παραμένουμε ενωμένοι μ’ Εκείνον όταν προσευχόμαστε.
Έτσι μας λέει και ο χρυσός κάλαμος του αγίου Ιωάννου, με κομψότητα και γλαφυρότητα, γράφοντας τα παρακάτω: «μεγάλο αγαθό η προσευχή, όταν γίνεται με διάνοια καθαρή και χαρούμενη, κι όταν μάθουμε τους εαυτούς μας να ευχαριστούν το Θεό πάντοτε: όχι μονάχα όταν λαβαίνουμε τα αιτήματα της προσευχής, μα κι όταν δεν τα λαβαίνουμε.
Διότι, άλλοτε μεν μας δίνει κι άλλοτε δεν μας δίνει· ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις είσαι κερδισμένος, αφού είτε λάβεις είτε δεν λάβεις, ήδη έχεις λάβει και μη λαμβάνοντας· κι όταν επιτύχεις το ζητούμενο κι όταν δεν το πετύχεις· ήσουν τυχερός κι όταν δεν το πέτυχες, επειδή μερικές φορές το να μη λάβεις το αίτημά σου είναι επωφελέστερο· διότι, αν δεν ήταν προς το συμφέρον μας το να μην το λάβουμε, ο Θεός θα μας το έδινε οπωσδήποτε. Και το να μην πετυχαίνουμε κάτι, όταν καταλήγει προς το συμφέρον μας, είναι όντως επιτυχία» (Εις Ανδριάντας, λόγ. α΄· και Περί ευχής, τ. ζ’).
Ανάλογα έγραψε και ο άγιος Ιωάννης, που μας παρέδωκε την ουράνια Κλίμακα: «να μη λες, πως περνάς πολλή ώρα στην προσευχή, δίχως να κατορθώσεις τίποτε, γιατί ήδη έχεις κάτι κατορθώσει· διότι, ποιό άλλο αγαθό θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο απ’ το να βρίσκεσαι κοντά στον Κύριο και να είσαι με την προσευχή εκεί, αδιαλείπτως περιμένοντας την ένωση μ’ Εκείνον;»
Αν, λοιπόν, αδελφοί και πατέρες, συμφωνείτε με όλα όσα είπαμε πιο πάνω, και προσφέρετε στον άγιο Θεό τις προσευχές, εγώ σας πληροφορώ πως θα πλουτίσετε τις ψυχές σας με πίστη ακλόνητη, με βέβαιη ελπίδα, με αγάπη ανόθευτη, με συγχώρεση των αμαρτημάτων, και θα έχετε την απαλλαγή των ορατών και των αοράτων κακών, την απόλαυση των αιτημάτων σας, τη λύτρωση από τους πειρασμούς των δαιμόνων και την επικοινωνία και ένωση με τον Θεό και τους Αγγέλους του· επειδή, κατά τον χαριτώνυμο και χρυσόστομο κήρυκα της προσευχής: «όταν αληθινά συνομιλούμε στην προσευχή με τον Θεό, τότε γινόμαστε ένα με τους Αγγέλους» (Λόγος Περί Προσευχής). Και μ’ ένα λόγο, θέλω να σας πω, ότι με τις θείες τούτες προσευχές θ’ απολαύσετε ένα σωρό αγαθά, μια απέραντη θάλασσα από θησαυρούς, πλήθος από καλά, ολόκληρη θημωνιά από αρετές, ατελείωτη σειρά χαρισμάτων και ώριμους καρπούς πνευματικής ωφελείας.

Όταν θέλουμε να κάνουμε προσευχή για κάποιο θέμα

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Όταν έχουμε ένα σοβαρό ζήτημα για το οποίο θέλουμε να κάνουμε προσευχή, διότι δεν γνωρίζουμε τί να κανουμε, πώς να το χειριστούμε αλλά και επειδή ως άνθρωποι είμαστε αδύνατοι, επίσης έχουμε άγνοια και κυρίως δεν έχουμε αρετή, χρειαζόμαστε καθοδήγηση και φώτιση. Ο Κύριος μας μας διαβεβαίωσε ότι θα μας δίδει: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν.  πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (ΜΘ. 7, 7-8). Ένας καλός τρόπος να κάνουμε προσευχή είναι ο εξής: Εφόσον διαθέτουμε χρόνο το μεσημέρι ξεκινούμε λέγοντας με διάθεση και με όρεξη πρώτα το « Βασιλεῦ Οὐράνιε …«  και στην συνέχεια το«Πάτερ ἡμῶν«.

1. Είπαμε άλλοτε ότι η μεγαλύτερη αρετή και άσκηση στην ζωή μας είναι να κάνουμε το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό έπειτα από το«Πάτερ ἡμῶν…«προσευχόμαστε με δικά μας λόγια, αυτοσχέδια, αφήνοντας εντελώς την ύπαρξή μας στα «χέρια» του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και ζητώντας να γίνει ό,τι, και όπως και όποτεθέλει ο Παντογνώστης, Παντοδύναμος και Πανάγαθος σχετικά με εκείνο που μας αφορά. Εμείς ζητούμε να μας φανερώσει τον εαυτό μας, για να τον γνωρίσουμε στο μέτρο που θα αντέχουμε. Διότι, αν από την αρχή δούμε όλα τα ελαττώματα μας, τις κακίες και τα διάφορα πάθη που κατακλίζουν την ψυχή μας, ίσως να μην αντέξουμε και φτάσουμε έτσι στην απόγνωση. Γι’ αυτό στο μέτρο που Εκείνος θέλει, γνωρίζοντας την κατάστασή μας, την κακή και την καλή, διότι δεν έχουμε μόνο ελαττώματα αλλά έχουμε και χαρίσματα, τα οποία επίσης, ίσως δεν είναι καλό να τα γνωρίζουμε εξ αρχής και σε τέλειο βαθμό, θα μας δείξει εκείνο που χρειαζόμαστε «Κύριε ὁ Θεός, δεῖξόν μοι τὴν ὁδὸν τοῦ θελήματός Σου ἐν τῇ ἀπείρῳ Σου ἀγαθότητι..«και «γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι».

2. Αφού λοιπόν κάνουμε με δύναμη ψυχής αυτοσχέδια προσευχή με πόνο και σπαραξικάρδια, στην συνέχεια με ένα εκατοστάρι κομποσχοίνι ζητούμε να μας οδηγήσει να μην πλανηθούμε προσευχόμενοι τρείς φορές απλά και λιγοστά λόγια, λέγοντας: «Κύριε, Εσύ γνωρίζεις την άγνοια της ψυχής μου και το μόνο που Σου ζητώ είναι να με οδηγήσεις μήπως και κάνω κάποια ενέργεια που δεν θα είναι σωστή και προξενήσω έτσι κακό στον εαυτό μου και στους αδελφούς μου».

Και αφού ταπεινά και με πόνο ψυχής ξεκινήσουμε έτσι την ευχή, με αυτό τον τρόπο, λέμε στην συνέχεια το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» φωναχτά τόσο που να το ακούμε και κάνοντας με αίσθηση πίστεως το σημείο του Τιμίου Σταυρού. Έτσι κάνουμε το πρώτο κομποσχοίνι μας!

Στο δεύτερο παρακαλούμε «Κύριε Ιησού Χριστέ δείξε μου πώς και με ποιό τρόπο να κάνω το θέλημά Σου»και αφού το πούμε και αυτό με πνευματική αίσθηση συνεχίζουμε την ευχή με το κομποσχοίνι νιώθοντας την νοερά παράσταση της ψυχής μας ενώπιον του Θεού με πολύ πίστη και εμπιστοσύνη ότι ο Κύριος θα απαντήσει στο αίτημά μας.

Στο τρίτο κομποσχοίνι στην συνέχεια τον παρακαλούμε να μας δώσει σοφία, δύναμη και αγαθότητα να κάνουμε με φόβο Θεού το θέλημά Του.

Στο τέταρτο και τελευταίο κομποσχοίνι για τον συγκεκριμένο κύκλο επικαλούμαστε την Κυρία Θεοτόκο, την Παναγία και της ζητούμε να μεσιτεύσει και με την πρεσβεία της να μας βοηθήσει άμεσα. Και έτσι κλείνουμε τον πρώτο κύκλο της προσευχής μας.

3. Έπειτα απ΄αυτό όταν δεν έχουμε την δυνατότητα να ρωτήσουμε και είναι επιτακτική ανάγκη να πληροφορηθούμε, ανοίγουμε την Καινής μας Διαθήκη και μελετούμε τυχαίο κεφάλαιο και, αν όντως ειλικρινά αναζητούμε το θέλημα του Θεού, ίσως ο Θεός να επιτρέψει να βρούμε κάτι σχετικό, όπως ο Άγιος Αυγουστίνος επίσκοπος Ιππώνος και τόσοι άλλοι, και βεβαιώνεται έτσι η καρδιά μας για εκείνο που ψάχνουμε. Βέβαια, αυτό δύναται να γίνει και με άλλη πληροφορία είτε είτε να μας μιλήσει κάποιος άνθρωπος, είτε να συμβεί κάποιο περιαστατικό, ακόμη και να μας πληροφορήσει ο Θεός με κάποιον άγιο ή την Παναγία μας στον ύπνο, ή ακόμη και όταν είμαστε ξυπνητοί. Όμως αυτά δεν πρέπει να τα επιζητούμε, διότι υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Πάντως όταν θέλει ο Θεός να πάρουμε πληροφορία επειδή την έχουμε ανάγκη με οποιδήποτε τρόπο θα το καταλάβουμε πολύ καλά!

4. Όλα αυτά κρατώντας μετάνοια δια βίου, μυστηριακή ζωή και κάνοντας  την καλώς νοουμένη υπακοή στον πνευματικό μας, όταν αυτά που μας λέει δεν είναι αντίθετα  με την Παράδοση της Πίστεως όπως έχει οριοθετηθεί στην Ορθόδοξη διδασκαλία.

5. Αν έχουμε αμφιβολία για κάτι που μας λέει ο Γέροντάς μας, πως δεν είναι σωστό κάνουμε προσευχή επί τρείς ημέρες, νηστεύοντας αυστηρά  με εννάτη και με τον τρόπο που αναφέραμε, τρείς φορές. Ο δεύτερος όμως κύκλος προσευχής γίνεται με τριακοσάρι κομποσχοίνι, και βέβαια τρείς φορές την ημέρα, επί τρεις ημέρες, και ο Θεός που αγαπά την σωτηρια μας, οπωσδήποτε θα μας δείξει! Αυτά δεν γίνονται όμως για μικροζητήματα και με το παραμικρό. Θα πείτε θέλει αγώνα τρείς ημέρες νηστεία με Θ’ Ώρα, τρείς φορές την ημέρα, και τρείς κύκλους κάθε φορά και τον δεύτρο κύκλο τριακοσάρι! Δηλαδή, συνολικά 3+1 μία φορά με εκατοστάρι, 3+1 δεύτερη φορά με τριακοσάρι, 3+1 τρίτη φορά με εκατοστάρι, όλα αυτά τρείς φορές την ημέρα, για τρείς ημέρες και με νηστεία μέχρι το μεσημέρι στις 03:00 μ.μ. νηστικοί που λέγεται Θ’ στην εκκλησιαστική ορολογία, σαφώς δεν είναι εύκολο!  Έτσι είναι. Χρειάζεται προσευχή για να δοκιμάσουμε τον πνευματικό μας αν ενεργεί σωστά! Δεν είναι καλό με το παραμικρό να κρίνουμε τον πνευματικό, διότι  είναι οδηγός και για να γίνει πνευματικός δοκιμάστηκε. Δεν έγινε τυχαία. Έπειτα έχει κάποια θεολογική παιδεία, αν έχει και προσευχή και το γνωρίζουμε εκεί τα πράγματαείναι πιο σοβαρά. Και αν γνωρίζουμε ότι έχει και ορθόδοξη συνείδηση και αγωνίζεται εκεί θέλει πολύ διάκριση και πολύ προσευχή για να πεις ότι πλανήθηκε και πάλι μην είσαι σίγουρος. Και αν μεν πλανήθηκε μην βιαστείς να τον κατηγορήσεις αλλά κάνε και πάλι προσευχή να μπορέσει να μετανοήσει. Αν όμως δεν πλανήθκε και εσύ θεωρείς ότι πλανήθηκε θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι και δεν γνωρίζω πλέον που θα βρεθείς πνευματικά, διότι θα χάσεις όχι μόνο την προσευχή αλλά όλη την πνευματική σου μέχρι τώρα κατάσταση και ο δρόμο της  επιστροφής  δεν θα είναι καθόλου εύκολος!

Τὸ πῶς οἰκοδομεῖ ὁ καθένας θὰ τὸ φανερώσει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν κρίση, τότε «ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται», διότι ἡ φωτιὰ θὰ τὸ δοκιμάσει ἂν εἶναι αὐθεντικὸ ἢ ψεύτικο. Μέχρι τότε ὁ καθένας ἔχοντας αὐτεξούσιο μπορεῖ νὰ οἰκοδομεῖ μὲ χρυσό, ἄργυρο, λίθους τιμίους, ξύλα ἢ ἄχυρο ἢ καλάμια. Πάντως ὅποιου τὸ ἔργο διασωθεῖ θὰ λάβει μισθό. Ἀπεναντίας ἐκείνου τὸ ἔργο ποὺ θὰ καταστραφεῖ θὰ ζημιωθεῖ, καὶ αὐτὸς «σωθήσεται οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός» (Α΄ Κορ. 3,14-15). Ἔχουμε λοιπὸν τὸ ἐλεύθερο νὰ κτίζουμε, τὸ θέμα εἶναι ἂν χρησιμοποιοῦμε τὴν ἀρχιτεκτονικὴ τοῦ Πνεύματος, ὥστε αὐτὸ ποὺ δημιουργεῖ νὰ εἶναι ἐν Χριστῷ καὶ ὄχι γιὰ τὴν προσωπική μας φιλοδοξία καὶ ἀνθρωπαρέσκεια. Ποιός ὅμως θὰ μᾶς δείξει «ποιά… εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς κατὰ Χριστὸν Οἰκοδομῆς, στὴν ὁποῖα πρέπει νὰ ἀποβλέπουμε καὶ νὰ βάλομε τὴν κατάλληλη ἀρχὴ στὴ θεμελίωση, ὥστε ὅταν ἔρθει καιρός, ἢ μάλλον ὅταν ἀξιωθοῦμε νὰ λάβουμε πλούσια τὴ θεία βοήθεια, νὰ προσθέσουμε καὶ τὴν ἀντάξια ὀροφὴ μὲ τὴν ἀρχιτεκτονικὴ τοῦ Πνεύματος». Ἀσφαλῶς χρειαζόμαστε πνευματικὸ διδάσκαλο, ὁδηγὸ κατὰ Θεόν! Σ’ αὐτὸ τὸ θέμα χρειάζεται πολὺ προσοχή! Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ἐπισημαίνει·«Δὲν πρέπει ὅλους νὰ τοὺς ρωτάει (ὁ πιστὸς), παρὰ ἕναν, ποὺ νὰ τοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ  τὴν καθοδήγηση καὶ ἄλλων καὶ νὰ ἔχει ζωὴ ποὺ ἀστράφτει ἀπὸ ἀρετή (ὁ πνευματικὸς ὁδηγὸς ἢ ἐξομολόγος), φτωχὸ ἀλλὰ ποὺ νὰ κάνει πλούσιους πολλοὺς κατὰ τὴν Γραφή. Γιατὶ πολλοὶ ἄπειροι ἔβλαψαν πολλοὺς ἀνόητους, τῶν ὁποίων θὰ ἔχουν τὸ κρίμα μετὰ θάνατον. Δὲν ταιριάζει σ’ ὅλους νὰ ὁδηγοῦν ἄλλους, ἀλλὰ σ’ ἐκείνους ποὺ δόθηκε ἡ θεία διάκριση, ἡ ὁποῖα ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο «διάκρισις πνευμάτων» καὶ ξεχωρίζει τὸ χειρότερο ἀπὸ τὸ καλύτερο μὲ τὴν μάχαιρα τοῦ λόγου. Ὁ καθένας ἔχει τὴ δική του γνώση καὶ διάκριση, φυσικὴ ἢ πρακτικὴ ἢ ἀπὸ μάθηση, δὲν ἔχουν ὅμως ὅλοι τὴ διάκριση τοῦ Πνεύματος. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ σοφὸς Σειράχ· «οἱ φίλοι σου, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ εἰρηνεύεις, νὰ εἶναι πολλοί, οἱ σύμβουλοί σου ὅμως ἕνας στοὺς χίλιους». Καὶ δὲν εἶναι μικρὸς ὁ ἀγῶνας, νὰ βρεῖς ὁδηγὸ ποὺ δὲν πλανᾶται καὶ στὰ ἔργα καὶ στὰ λόγια καὶ στὰ νοήματα. Ὁ ἀπλανὴς ὁδηγὸς φαίνεται ἀπὸ τὸ ἂν ἡ ζωή του καὶ ἡ φρόνησή του συμφωνεῖ μὲ τὶς μαρτυρίες τῶν θείων Γραφῶν κι ἂν εἶναι μετριόφρων». Αὐτὸ ἀκριβῶς προτείνουν ἐπίσης οἱ ἅγιοι Κάλλιστος καὶ Ἰγνάτιος, οἱ Ξανθόπουλοι, ποὺ ἀναμφισβήτητα εἶναι μέρος τῆς συμφωνίας ὅλων τῶν ἁγίων Πατέρων· «Νὰ φροντίσεις δηλαδὴ πολὺ, νὰ βρεῖς ὁδηγὸ καὶ ἀπλανὴ διδάσκαλο. Αὐτὸ θὰ τὸ γνωρίσεις, ἂν γιὰ ὅσα λέει φέρνει μαρτυρία ἀπὸ τὶς ἱερὲς Γραφὲς καὶ ἂν ἡ ζωὴ του εἶναι πνευματοφόρα καὶ συμφωνεῖ μὲ τὰ λόγια του. Νὰ ἔχει ἐπίσης ὑψηλὴ τὴ διάνοια ἀλλὰ ταπεινὸ τὸ φρόνημα καὶ νὰ εἶναι ἐνάρετος στοὺς τρόπους καὶ γενικὰ ὅπως περιστάνουν τὰ θεοπαράδοτα λόγια τὸν κατὰ Χριστὸν διδάσκαλο. Καὶ ἀφοῦ τὸν βρεῖς καὶ προσκολληθεῖς σωματικὰ (μὲ τὴν εἰδικὴ ἔννοια τῆς ὑπακοῆς) καὶ πνευματικὰ σ’ αὐτον, ὡς υἱὸς φιλόστοργος σὲ πατέρα γνήσιο, ὁλόκληρος ν’ ἀκολουθεῖς ἀποκλειστικὰ καὶ πιστὰ τὶς ἐντολές του, ἀποβλέποντας σ’ αὐτὸν, ὅπως στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι σὲ ἄνθρωπο». Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γράφει· «Ὅταν πρόκειται νὰ κλίνωμε τὸν αὐχένα μας στὸν Κύριον, καὶ νὰ εμπιστευθοῦμε τὸν ἑαυτό μας σὲ ἄλλον, μὲ λογισμὸ ταπεινοφροσύνης καὶ μὲ κύριο σκοπὸ νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴ σωτηρία μας, πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδό μας στὴ ζωὴ τῆς ὑπακοῆς, ἂν τυχὸν διαθέτουμε κάποια πονηρία καὶ σύνεσι, ἂς ἐξετάσουμε ἐρευνητικὰ καὶ -ἂς τὸ εἰπῶ ἔτσι- ἂς δοκιμάσουμε τὸν κυβερνήτη. Γιὰ νὰ μὴν πέσουμε σὲ ναύτη ἀντὶ σὲ κυβερνήτη, σὲ ἀσθενὴ ἀντὶ σὲ ἰατρό, σὲ ἐμπαθὴ ἀντὶ σὲ ἀπαθή, σὲ πέλαγος ἀντὶ σὲ λιμάνι, καὶ ἔτσι προξενήσουμε στὸν ἑαυτό μας βέβαιο ναυάγιο. Μετὰ τὴν εἴσοδό μας ὅμως στὸ στάδιο τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ὑποταγῆς, ποτὲ πλέον καὶ σὲ τίποτε ἀπολύτως ἂς μῆ ἐξετάζουμε τὸν καλὸ ἀγωνοθέτη μας, ἕστω καὶ ἂν παρατηρήσουμε σ’ αὐτόν, σὰν σὲ ἄνθρωπο, μερικὰ μικρὰ ἴσως σφάλματα. Διότι διαφορετικὰ τίποτε δὲν ὠφελούμεθα ἀπὸ τὴν ὑποταγή, ἐὰν τὸν ἐξετάζουμε καὶ τὸν κρίνωμε».

Tags : Αρχιμανδρίτης Παίσιος Παπαδόπουλος