Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει και κάτι που να τον θλίβη. (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει και κάτι που να τον θλίβη.
Θλίβονται και οι ευσεβείς χριστιανοί, μα έχουν εις το βάθος της ψυχής των και την ελπίδα ότι μίαν ημέραν αι θλίψεις αι πολλαί θα τους προξενήσουν και την μακαρίαν ανάπαυσιν. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυσιν εις την πέραν του τάφου ζωήν, η ζωή εκείνη είναι των κοπιασάντων και των πεφορτισμένων το βάρος της παρούσης ζωής. Ένας όσιος Πατήρ ήτο πάντοτε φιλάσθενος και όταν ετύγχανε να υγιαίνη και να παρατείνεται η υγεία, έλεγεν εις τον Θεόν: «διατί, Θεέ μου, με εγκατέλειψες και ζω με ευτυχίαν; Δεν είμαι άξιος της αγάπης Σου, να πάσχω μικρόν δια την αγάπην Σου;».
Βέβαια είχαν οι άγιοι και πολλήν χάριν και δύναμιν ψυχής και έχαιρον θλιβόμενοι, αλλά ημείς, πρώτος εγώ, υποφέρομεν, ενίοτε σπάζει και η υπομονή, αλλά ας έχη δόξαν ο Θεός, που μας φωτίζει και μετανοούμεν και διορθωνόμεθα. «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής»
( Ματθ. 26,41 ).

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
http://elderephraimarizona.blogspot.com 

Μια κατά Θεόν εμπειρία δίπλα στον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη

Του Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτη


Κάποτε, επισκεπτόμενος το Άγιον Όρος, βρέθηκα στα Κατουνάκια. Εκεί υπήρχε ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε φτάσει σε μεγάλο ύψος αγιότητος. Ομοίαζε περισσότερο με άγγελο…
Το πρόσωπό του έλαμπε από τη Χάρη του Θεού. Στην πορεία μου αυτή για τα Κατουνάκια είχα μαζί μου δύο καθηγητές θεολόγους και ένα φοιτητή του Πολυτεχνείου. Φτάσαμε στο γέροντα μετά από μεγάλη ανάβαση…
Μας υποδέχτηκε με απέραντη χαρά κι αγάπη.«Έχω μεγάλη χαρά» έλεγε… «Παπάς ήρθε στο κελί μου».
Καθίσαμε και ένας από τους καθηγητές ρώτησε:
«Γέροντα μπορείτε να μας πείτε κάτι για την ευωδία του Αγίου Πνεύματος;»
Ο γέροντας σοβάρεψε και ρώτησε: «Tι εννοείς;»
«Να γέροντα, τα άγια Λείψανα, οι ιερές εικόνες δεν εκπέμπουν κάποια ευωδία;»
«Α, α…», είπε ο γέροντας και καθώς σκέφτονταν τι να απαντήσει, έσκυψε το κεφάλι και μια σιωπή απλώθηκε παντού…
Ύστερα…ω, ύστερα μια ευωδία πλημμύρισε όλο τον τόπο.
Σήκωσα τα μάτια μου και είδα τους άλλους τρείς με μάτια γεμάτα δάκρυα να με κοιτάνε…
Ο γέροντας παρέμεινε με σκυμμένο το κεφάλι. Μια γλυκύτητα πλημμύρισε τις καρδιές μας, μια κατάσταση που θύμιζε εκείνο το «επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη» όπως λέγει και ο μεγάλος Απόστολος Παύλος…
Ο γέροντας σήκωσε το κεφάλι του, σαν ντροπιασμένο παιδί και μας είπε:
«Να με συγχωρέσετε, δεν ήξερα να σας το πω, και ζήτησα από το Θεό να σας το δείξει…».

https://www.elromio.gr/mia-diigisi-gia-tin-eyodia-toy-agioy-pneymatos/

Άμα ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του

"Άμα ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του, βλέπει μία λάμψη, ένα μεγαλείο, του έρχονται άφθονα δάκρυα, γλυκά και νόστιμα, αισθάνεται ένα χορτασμό, που δεν μπορεί να τον συλλάβει ο νους του" Γερόντισσα Μακρίνα
Η τάξη στο σπίτι, στη καθημερινή ζωή είναι μια αντανάκλαση της τάξης στην ψυχή, η ειρήνη του μυαλού. Πατηρ Βασίλι Γερμακόφ
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Καθώς ένας σπόρος δίνει ένα βλαστό, όταν βρέχει, έτσι και η καρδιά ανθίζει με καλές πράξεις.
''Ποιός τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα του γιατρού;
Ποιός μπορεί να ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό χωρίς να σηκώσει στους ώμους τον σταυρό της υπομονής;
Κανένας.
Όλοι όσοι Τον ακολούθησαν και Τον ακολουθούν ήταν και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με υπομονή, τις δοκιμασίες που οπωσδήποτε θα τους βρουν''
Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

proskynitis.blogspot.gr

Τι είναι η μνήμη του θανάτου και ποιο είναι το νόημά της;

Η μνήμη του θανάτου μάς βοηθεί να ξεπεράσουμε τον παλαιό άνθρωπο γιατί φέρει ταπείνωση στην ψυχή μας.
Όταν λησμονούμε τον θάνατο, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αιώνιοι επάνω στην γη και αυτό αυξάνει την αλαζονεία μας, την απληστία μας, την σαρκολατρεία μας, την διάθεση να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους ανθρώπους.
Η μνήμη του θανάτου μάς δίδει την αίσθηση των ορίων μας στην γη και της σημασίας που έχουν οι πράξεις μας, οι λόγοι μας, οι σκέψεις μας για την αιωνιότητα και την μετά θάνατον ζωή.
Έτσι μας βοηθεί να αντιμετωπίζουμε την παρούσα ζωή με σοβαρότητα, υπό το πρίσμα της αιωνιότητος, να μη σπαταλούμε άσωτα, απερίσκεπτα και επιπόλαια
την επίγεια ζωή μας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Γι’ αυτό ελέχθη και από τον αρχαίο έλληνα σοφό Σωκράτη, ότι «οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσι, και το τεθνάναι ήκιστα αυτοίς ανθρώπων φοβερόν» (Πλάτωνος Φαίδων, 67e). Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει να επισκεπτόμαστε συχνά τα κοιμητήρια για να φιλοσοφούμε στην ματαιότητα των ανθρωπίνων.

Όλοι γνωρίζουμε ότι μετά από μία επίσκεψη σε κοιμητήριο είμαστε ταπεινότεροι, ευσπλαχνικότεροι, λιγότερο προσκολλημένοι στην ύλη, πιο ανοιχτοί στον Θεό και στον άνθρωπο.
Η μνήμη του θανάτου, για την οποία ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και άλλοι άγιοι Πατέρες έχουν γράψει πολλά, δεν έχει σχέση με κάποια αρρωστημένη, μελαγχολική και νευρωτική κατάσταση. Κάτι τέτοιο δεν είναι ωφέλιμο στην ψυχή, γιατί φέρει απελπισία και πρέπει με την βοήθεια του πνευματικού να ξεπερνιέται.
Η κατά Θεόν μνήμη του θανάτου είναι κατάσταση χαρισματική και πνευματική που φέρει στην ψυχή ταπείνωση, ειρήνη και χαρά. Είναι δώρο του Θεού και από τον Θεό πρέπει να την ζητούμε.

Πώς επιτυγχάνεται η μνήμη του Θεού;
Όσο ο άνθρωπος ξεπερνά την εγωκεντρική ζωή και αγαπά περισσότερο τον Θεό, τόσο περισσότερο σκέπτεται τον Θεό.
Ο άνθρωπος σκέπτεται αυτό που τον απασχολεί και αυτό που αγαπά. Το είπε και ο Κύριος: «Όπου ο θησαυρός υμών εκεί και η καρδία υμών».
Η μελέτη του Λόγου του Θεού στην Αγία Γραφή και στους Πατέρες της Εκκλησίας, η συναναστροφή μας με ανθρώπους πνευματικούς που αγαπούν τον Θεό, η θερμή προσευχή, η τακτική φοίτηση στις Ιερές ακολουθίες και η συχνή και άξια συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία αυξάνουν μέσα μας την αγάπη του Θεού και άρα την μνήμη του Θεού.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας συμβουλεύει: «Μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Δηλαδή, συχνότερα να σκεπτόμαστε, να θυμόμαστε τον Θεό, από όσο αναπνέουμε.
Η συνεχής μνήμη του Θεού φέρει στην ψυχή βαθειά ειρήνη και χαρά, ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής.

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)
Αγιορειτική Μαρτυρία, τ. 2, σ. 71-72
http://agioritikesmnimes.blogspot.com
https://proskynitis.blogspot.com

Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται ο άλλος, είναι να είσαι δίπλα του, προσευχόμενος, σιωπηλά

Πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται ο άλλος είναι να τον ακούσεις. Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται ο άλλος είναι μια αγκαλιά. Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται, είναι να μείνεις δίπλα του σιωπηλά…

Δεν έχει ανάγκη ούτε από αναλύσεις, ούτε από εξηγήσεις, ούτε από έξυπνα και σοφά λόγια. Δε θέλει να σε ακούσει να του λες, ‘’να είσαι δυνατός’’, δε θέλει να σε ακούσει να του λες, ‘’να είσαι ψύχραιμος’’, δε θέλει να σε ακούσει να του λες πως ‘’έτσι ήθελε ο Θεός…’’.

Πολλές φορές, ο άλλος έχει ανάγκη να ξεσπάσει, να φωνάξει, να τα κάνει όλα λίμπα. Πολλές φορές, θέλει απλά, να μπορεί να είναι χάλια, να μπορεί να πέσει, να μπορεί να είναι ο εαυτός του μπροστά σου. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να κρύβεται, χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθεί.
Αν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, φύγε. Άστον μόνο του. Καλύτερα…

Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται ο άλλος, είναι να είσαι δίπλα του, προσευχόμενος, σιωπηλά.

Ελευθεριάδης Γ.Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc

https://proskynitis.blogspot.gr

Σαν ένα σπαθί

Ο χριστιανός, που θυμάται να συνομιλήσει με τον Θεό μόνο όταν φτάσει η ορισμένη ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει να προσεύχεται.
Γεροντικό

Όταν ανακαλύπτεις την πόρτα της καρδιάς σου, ανακαλύπτεις την πύλη του ουρανού.
Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όταν η λύπη με τσακίζει, κάθε προσπάθεια ανασύνταξης πάει χαμένη. Μένει τότε, σαν φάρος που αναβοσβήνει, μόνο το "Κύριε ελέησόν με!"

Πρέπει ν’ αποκτήσετε ισχυρή πίστη, μόνοι σας, με υπομονή, με καλοσύνη, με δικαιοσύνη. Να μη χάσουμε την πίστη! Σταθερή πίστη, και ο Θεός θα δώσει βοήθεια. Χωρίς την προσευχή, πάμε χαμένοι. Μη σκέφτεστε για το μέλλον. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον σατανά.
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης


http://lllazaros.blogspot.gr

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

«Πες μου, πώς θα σωθούμε, όταν από τη μια μεριά παρουσιάζουμε εικόνα ικετών και από την άλλη προσφέρουμε λόγια υπερηφάνειας και εξοργίζουμε τον Κύριο εναντίον μας;»

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
Αναδημοσιεύουμε από το τεράστιο υλικό του παλαιού και ανενεργού πλέον, Ιστολογίου μας Κατάνυξις (https://www.katanixis.gr/), που αποτελεί ανυπολόγιστο πλούτο παρακαταθήκης και ενημέρωσης.

---

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

        Βλέπεις λοιπόν ότι δεν είναι αρκετή μόνον η προσευχή μας, αν δε γίνη σύμφωνα με τους κανόνες που έθεσε ο ίδιος ο Χριστός; Ποιους νόμους έχει θέσει;
Να προσευχώμαστε για τους εχθρούς και για εκείνους που μας ενοχλούν και μας στενοχωρούν πολύ. Αν δεν το κάνουμε αυτό, σίγουρα θα χαθούμε˙ και αυτό γίνεται φανερό από το παράδειγμα του Φαρισαίου.
Διότι, αν αυτός που δεν προσευχήθηκε εναντίον των εχθρών του, τιμωρήθηκε τόσο πολύ μόνον από την κενοδοξία του, πώς θα τιμωρηθούν εκείνοι που απευθύνουν στο Θεό μεγάλους και πολλούς λόγους εναντίον των εχθρών;
Τι κάνεις άνθρωπε; ζητάς συγχώρεσι των αμαρτιών και γεμίζεις τη σκέψι σου με θυμό; Όταν πρέπει να είμαστε περισσότερο ήμεροι από κάθε άλλη φορά, επειδή συνομιλούμε με το Θεό και Τον παρακαλούμε για τα παραπτώματά μας, ζητώντας ευσπλαγχνία, φιλανθρωπία και συγγνώμη, τότε γινόμαστε περισσότερο άγριοι και περισσότερο θηρία και γεμίζουμε το στόμα μας από πικρία;
Πες μου, πώς θα σωθούμε, όταν από τη μια μεριά παρουσιάζουμε εικόνα ικετών και από την άλλη προσφέρουμε λόγια υπερηφάνειας και εξοργίζουμε τον Κύριο εναντίον μας;
Ήλθες για να θεραπεύσης τα δικά σου τραύματα και όχι να κάνης βαρύτερα τα τραύματα του πλησίον˙ είναι καιρός συγχωρήσεως, καιρός προσευχής και στεναγμού, και όχι οργής˙ είναι καιρός δακρύων, όχι θυμού˙ καιρός συντριβής της καρδιάς και όχι οργής.
Γιατί συγχέεις την τάξι; Γιατί πολεμείς τον εαυτό σου; Γιατί καταστρέφεις το πνευματικό σου οικοδόμημα;

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ  Τα νεύρα της ψυχής.
Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
ΕΚΔΟΣΙΣ:  Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου.
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους