Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016
Επιστροφή στον Γέροντα Ιωσήφ
Το παρακάτω απόσπασμα είναι απο την εισήγηση του Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου, η οποία έγινε κατά το Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο "Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής - Άγιον Όρος - Φιλοκαλική Εμπειρία" στην Αθήνα στις 22-24 Οκτωβρίου 2004
Ο Γέροντας ήλθε στο Άγιον Όρος περίπου το 1920 και σε λίγο άρχισε όλη η σύγχυση και η απορία των αγιορειτών μο
ναχών που αφορούσε κυρίως την αλλαγή του ημερολογίου. Αυτή η σύγχυση βρήκε τον Γέροντα ασκούμενο στη βαθυτέρα έρημο του Αγίου Όρους, στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, όπου το πλείστον των πατέρων με τους οποίους είχε συναναστροφή και ελάμβανε πληροφόρηση περί των γινομένων, είχαν ήδη εις ένδειξιν διαμαρτυρίας, αποστασιοποιηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο λόγω ακριβώς της αλλαγής του ημερολογίου και είχαν ο καθένας προσχωρήσει σε άλλες ήδη δημιουργηθείσες ομάδες αποσχισθέντων ή στην καλύτερη περίπτωση είχαν απλώς διακόψει το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου, χωρίς όμως να προσχωρήσουν στους λεγομένους και μέχρι τις ημέρες μας αποσχισθέντας ζηλωτάς. Ο Γέροντας Ιωσήφ ως ήτο φυσικόν επόμενο, λόγω της αγιορείτικης και ερημιτικής νοοτροπίας και αυστηρότητός του, λόγω του όλου περιβάλλοντός του αλλά και προπάντων δια την απουσία προετοιμασίας και ενημέρωσης του πληρώματος της Εκκλησίας υπό των διοικούντων, στα πρώτα χρόνια της μοναχικής του ζωής προσεχώρησε στους ζηλωτάς, αφού μόνο με αυτούς καθημερινά συναναστρέφετο και όλοι οι ερημίτες κατά τη μεγάλη τους πλειοψηφία το ίδιο στην αρχή έπραξαν. Πλην όμως πολύ σύντομα και ενώ ακόμη ήτο στη σκήτη του Αγίου Βασιλ
είου, όπως από τις ζώσες παραδόσεις και διηγήσεις των γερόντων μας και υποτακτικών του ακούσαμε, αλλά και όπως από τα γραπτά του διαφαίνεται, ο Γέρων Ιωσήφ άρχισε να διαισθάνεται τον τυφλό φανατισμό των ζηλωτών
ναχών που αφορούσε κυρίως την αλλαγή του ημερολογίου. Αυτή η σύγχυση βρήκε τον Γέροντα ασκούμενο στη βαθυτέρα έρημο του Αγίου Όρους, στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, όπου το πλείστον των πατέρων με τους οποίους είχε συναναστροφή και ελάμβανε πληροφόρηση περί των γινομένων, είχαν ήδη εις ένδειξιν διαμαρτυρίας, αποστασιοποιηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο λόγω ακριβώς της αλλαγής του ημερολογίου και είχαν ο καθένας προσχωρήσει σε άλλες ήδη δημιουργηθείσες ομάδες αποσχισθέντων ή στην καλύτερη περίπτωση είχαν απλώς διακόψει το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου, χωρίς όμως να προσχωρήσουν στους λεγομένους και μέχρι τις ημέρες μας αποσχισθέντας ζηλωτάς. Ο Γέροντας Ιωσήφ ως ήτο φυσικόν επόμενο, λόγω της αγιορείτικης και ερημιτικής νοοτροπίας και αυστηρότητός του, λόγω του όλου περιβάλλοντός του αλλά και προπάντων δια την απουσία προετοιμασίας και ενημέρωσης του πληρώματος της Εκκλησίας υπό των διοικούντων, στα πρώτα χρόνια της μοναχικής του ζωής προσεχώρησε στους ζηλωτάς, αφού μόνο με αυτούς καθημερινά συναναστρέφετο και όλοι οι ερημίτες κατά τη μεγάλη τους πλειοψηφία το ίδιο στην αρχή έπραξαν. Πλην όμως πολύ σύντομα και ενώ ακόμη ήτο στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, όπως από τις ζώσες παραδόσεις και διηγήσεις των γερόντων μας και υποτακτικών του ακούσαμε, αλλά και όπως από τα γραπτά του διαφαίνεται, ο Γέρων Ιωσήφ άρχισε να διαισθάνεται τον τυφλό φανατισμό των ζηλωτών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)