Πολύτιμα πνευματικά μαργαριτάρια γιά τήν καθαρή προσευχή ἀπό τό 1852. Νικηφόρου Ἁγιορείτου.

foto by Stratos Afaloniatis-monastiria ths Androu

Νικηφόρου Αγιορείτου και άλλων πατέρων

————————————————————————————————————————

“Η χάρη που λάβαμε με το Άγιο Πνεύμα κατοικεί στο βάθος του νου μας. (Νου, ονομάζουν οι πατέρες το μάτι της ψυχής και όχι το μυαλό μας). Τα  πονηρά πνεύματα όμως κατοικούν τριγύρω στα μέλη της καρδιάς μας, πράγμα που οι άνθρωποι δεν θέλουν να το πιστεύουν μην τυχόν και το γνωρίσει ο νους τους και αρματωθεί εναντίον τους με το σωτήριο όπλο της νοεράς προσευχής. Αλλά αν το μάθει αυτό ο νους δεν θα μπορέσει να στρέψει τα  όπλα του εναντίον τους.

Και ποιος λοιπόν να περιγράψει τη γλυκύτητα από το μέλι της καθαρής προσευχής σε εκείνους που δεν την έχουν γευτεί;

Κι ακόμα περισσότερο ποιος να γευτεί την ευφροσύνη, την υπερφυσική ηδονή που πηγάζει απ΄αυτή, που ξεπηδά και τρέχει απ΄αυτήν, την οποία με άλλο τρόπο δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς παρά μόνο όταν ησυχάσει (όταν ακολουθήσει την Ησυχαστική παράδοση της νοεράς προσευχής);

Ούτε είναι δυνατόν να καταπιαστεί κάποιος με αυτά αν δεν μπουν στο περιθώριο οι γήινες, βιοτικές φροντίδες. Ούτε μπορεί να αξιωθεί τη συνομιλία και τη θεωρία του Θεού, αν βρίσκεται με τη συναναστροφή των ανθρώπων.

Γι΄αυτό όσοι ποθούν να απολαύσουν αυτές τις χάρες, επιδιώκουν με ιδιαίτερη φροντίδα περισσότερο από κάθε άλλο έργο να αποφύγουν τη συναναστροφή των ανθρώπων.

Αρχή του ησυχασμού είναι το πένθος, η αυτομεμψία, η επίγνωση του εαυτού μας, το ταπεινό φρόνημα η κατάνυξη της καρδιάς. Αυτά για να γίνουν καθαρότερα χρειάζονται: η αγρυπνία, η εγκράτεια, ο σωματικός κόπος, των οποίων το τέλος συμπίπτει με τη ροή των δακρύων από τους οφθαλμούς.  Κι όταν προσέχουν έτσι για  να κερδίσουν την καθαρότητα την αποκτούν εύκολα.

Και στο τέλος όλων αυτών έρχεται η ειρήνη των λογισμών. Κι από εκεί αρχίζει ο νους να καταλαβαίνει την τέχνη του Θεού και να αποκτά θεία έννοια και να βλέπει τη θεία δύναμη, σοφία, δόξα και αγαθότητά Του.

Και γίνεται χωρητικό δοχείο του Αγίου Πνεύματος και κυριεύεται από τον θείο έρωτα. Και τρέχει να φτάσει τα ύψη των αρετών χωρίς να κυριεύεται από καμία πλάνη ούτε να πέφτει σε αμαρτωλές πτώσεις και απρεπείς κινήσεις, όταν δοκιμάζεται από πολλές αιτίες ως τρεπτός άνθρωπος που είναι. Αλλά αποκτά φτερά, (αναπτερώνεται) με την ελπίδα προς τον Θεό, και καταπιάνεται με δάκρυα προσευχές και όλα τα προαναφερθέντα.

—————————————————————–

Από το παλαιό και πολύτιμο έντυπο:

ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΝΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

σελ. 13-14

Έτος πρώτης έκδοσης 1852

(Κείμενο διασκευασμένο στην καθομιλουμένη)

©Διασκευή- Επιμέλεια-Μορφοποίηση για το ιστολόγιο ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ: Εύα Αρβανίτη

Ηλεκτρονική πηγή πρωτοτύπου

https://agiopneymatika.blogspot.com/2018/08/1852.html