«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Α΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Ὁ Υἱός καί Θεῖος Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά θεώσει τόν ἄνθρωπο». (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Α΄ Μέρος

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δέν εἶναι φιλοσοφία, ἀλλά εἶναι ἡ μία ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ξεκάθαρα φανερώνει ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή καί θεάρεστη ὁδός σωτηρίας. Διότι αὐτή ὁδηγεῖ στή θεραπεία κάθε ἐμπαθοῦς καί ἁμαρτωλῆς ψυχῆς, διά τῆς Θείας Χάριτος τοῦ Μυστηρίου τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως.

Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων σχετικά μέ τήν ἀληθινή Θεολογία, ἡ Μία καί Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὀνόμασε τιμητικά μόνο τρεῖς ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους ὡς Θεολόγους.

Αὐτός πού ἔλαβε πρῶτος τό κορυφαῖο χάρισμα τῆς Θεολογίας ἀπό τό Πνεῦμα τό «Ἅγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον», εἶναι ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπί τό στῆθος τοῦ Ἰησοῦ».

Ἀκολουθεῖ ὁ «Μέγας φωστήρ» τῆς Ἐκκλησίας, καί Ἑλληνικῆς καταγωγῆς Καππαδόκης Ἅγιος καί ἕνας ἀπό τούς «Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος» ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός ὁ Θεολόγος.

Ὁ τρίτος εἶναι ὁ «Ἅγιος τοῦ Ἀκτίστου Φωτός» ἤ «ὁ Θεολόγος τοῦ Φωτός» καί τοῦ Θείου Ἔρωτος, ὁ Ἅγιος τοῦ Φωτός Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, στόν ὁποῖο ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας τοῦ ἔδωσε τήν προσωνυμία τοῦ «Θεολόγου», γράφει ὅτι μόνο αὐτοί πού πέρασαν ἀπό τήν πράξη στή θεωρία τοῦ Θεοῦ καί τή Θέωση μποροῦν νά μιλήσουν γιά τόν Θεό.

Καί αὐτό εἶναι δυνατό νά συμβεῖ ὅταν: «ἡνίκα ἄν σχολήν ἄγωμεν ἀπό τῆς ἔξωθεν ἰλύος καί ταραχῆς, καί μή τό ἡγεμονικόν ἡμῶν συγχέηται τοῖς μοχθηροῖς τύποις καί πλανωμένοις, οἷον γράμμασι πονηροῖς ἀναμιγνύντων κάλλη γραμμάτων, ἤ βορβόρῳ μύρων εὐωδίαν. Δεῖ γάρ τῷ ὄντι σχολάσαι, καί γνῶναι Θεόν· καί ὅταν λάβωμεν καιρόν, κρίνειν Θεολογίας εὐθύτητα». (1)

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί μποροῦμε νά θεολογοῦμε ὅταν πληροῦμε τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἀληθινῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη. Εἶναι ἀπαραίτητος ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ, διά τῆς ὁράσεως τῆς θέας τῆς Θείας «Ἀκτίστου δόξης» τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐκεῖνος πού πράγματι πληροί ὅλες τίς προϋποθέσεις τῆς Θεολογίας, δηλαδή μέ ποιό ἁπλᾶ λόγια ἐκεῖνος πού θεολογεῖ πρέπει νά ἔχει καθαρθεῖ ἀπό τά πάθη καί νά ἔχει μεταμορφωθεῖ ἡ ψυχή του μέσα στό ἄκτιστο Φῶς τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά αὐτός ὁ πιστός κινδυνεύει νά πέσει πολύ εὔκολα σέ πλάνη καί σέ αἵρεση.

Καί τότε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μᾶς λέγει ὅτι μπορεῖ νά συμβεῖ τοῦτο τό παράδοξο ἔκτακτο γεγονός: «Θά εἶναι σάν νά ἀναμειγνύονται τά μοναδικά ὑπέροχα καλλιγραφημένα γράμματα, μέ ἐκεῖνα τά ἄσχημα «κακογραμμένα» γράμματα πού κρύβουν μέσα τους πονηρία, μνησικακία, ζηλοφθονία καί τήν κάθε λογῆς κακία αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἤ νά ἀναμειγνύεται ἡ εὐωδία τῶν μύρων ἀπό τά ἄνθη, μέ τήν βρωμερή ἀκαθαρσία.

Ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν γνώση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ νῆψη καί ἡ νοερά προσευχή. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, τόν ὁποῖο συνιστᾶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, μέσα ἀπό τή νηπτική ζωή ὡς ἑξῆς: «Δεῖ γάρ τῷ ὄντι σχολάσαι, καί γνῶναι Θεόν».

“Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναχωρεῖ γιά τήν ἔρημο τοῦ Πόντου, ἡ ὁποία σέ ὅλο τό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τόν ἤλκυε πνευματικά μέ τήν νηπτική καί ἀσκητική ζωή, καί μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀσκήθηκε ἐκεῖ γιά ἕνα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ἐκεῖ στήν ἔρημο τοῦ Πόντου «ἐκαθάρθη, ἐφωτίσθη, καί ἐθεώθη», καί ὅπως ὁ ἴδιος ἐπισημαίνει, αὐτά τά τρία -ὡς ἁγιοπνευματικές καταστάσεις καί Θείες καί ἅγιες ἐμπειρίες- ἀποτελοῦν τίς προϋποθέσεις τῆς ἀληθινῆς Θεολογίας. (2).

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, γράφει ὅτι: «Ὁ Υἱός καί Θεῖος Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά θεώσει τόν ἄνθρωπο.

Καί συνεργό στό Μέγα τοῦτο ἔργο ἔχει τόν ἱερέα.

Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα πώς ἡ ἱερωσύνη εἶναι ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν.

Ἡ σπουδαιότερη, διότι προσπαθεῖ τό πιό σπουδαῖο πράγμα, τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἡ δυσκολότερη, γιατί παλεύει μέ τά πάθη τοῦ ἀνθρώπου καί τούς δαίμονες.

Εὐτυχῶς ὅμως πού τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι συνεχῶς παρόν, παραστέκεται στόν ἱερέα καί τελικά μόνο αὐτό τόν κάνει ἄξιο ν’ ἀνταποκριθεῖ στό ἔργο του…

Δέ σκέπτεσθε τόν Παῦλο, τόν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν, πόσο φωτισμό δέχτηκε; Χίλιες ἀστραπές τόν τύφλωσαν γιά νά μεταβληθεῖ σέ Ἀπόστολο.

Καί πόσο ἀσκήθηκε, πόσο προετοιμάστηκε γιά νά ἀρχίσει τό ἔργο του!

Γιά νά μιλήσει στούς Χριστιανούς ζητοῦσε νά τόν καθοδηγήσει τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο διώχτηκε, ναυάγησε, κινδύνεψε, δάρθηκε, φυλακίστηκε, λιθοβολήθηκε, κακοπάθησε…

Ἤτανε πάντα πρόθυμος νά ὑποστεῖ τά πάντα χάριν τοῦ Χριστοῦ. Μέχρι πού ἔφτασε στό Μαρτύριο.

Ὁ Θεός τόν στεφάνωσε… Καί ὅσο ἐργαζότανε γιά τό Χριστό, εἶχε σύνεση, εἶχε ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους, ἡ φροντίδα ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τόν ἔλιωνε.

Ἰδού τό πρότυπο τοῦ ἱερέα. Τί ἄλλο νά σᾶς εἰπῶ…

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κήρυττε τήν ὀρθή Πίστη, τήν ὁποία ἔμαθε καλά ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου.

Καί ὁ ἱερέας πρέπει νά σπουδάζει τήν ὀρθή Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀπό τίς αἱρέσεις μακριά. Ὅσοι τίς κηρύττουν εἶναι ἀκάθαρτοι.

Καί τό Θεό, πού εἶναι κατεξοχήν καθαρός, μπορεῖ νά τόν πλησιάσει μόνο ἄνθρωπος καθαρός στό φρόνημα, στήν Πίστη, δηλαδή στήν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Καί καθαρός στήν ψυχή, δηλαδή ἀπαλλαγμένος ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Β΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, Θεολόγος εἶ» (Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Β΄ Μέρος

“Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητής, συνδέει τήν Θεολογία μέ τήν ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή. Γνωρίζουμε ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε τό χάρισμα τῆς νοερᾶς εὐχῆς ἤ καρδιακῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς εἰσῆλθε στά πρῶτα στάδια τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς θέας τοῦ Θεοῦ.

Ὅσοι προσεύχονται νοερά ἀποκτοῦν κοινωνία μέ τόν Θεό στό ἄϋλο καί αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι ἡ γνώση τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ὀρθόδοξο πιστό. Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητής λέγει: «Εἰ θεολόγος εἷ, προσεύξῃ ἀληθῶς, καί εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, θεολόγος εἷ». (3)

Εἰς τήν ἐποχήν μας, τήν Θεολογίαν τήν μετεβάλαμεν εἰς ἐπιστήμην «κατά τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου τούτου» καί ἡ ἀληθής Θεολογία, ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ καί τῶν Μυστηρίων αὐτοῦ, μᾶς μένει ἄγνωστη γῆ.

Ἐπιγραμματικά συνδέει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης τήν ὡς ἄνω ἀλήθειαν τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, σχέσεως γνώσεως Μυστηρίων Θεοῦ καί προσευχῆς, λέγων: «Εἰ Θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς. Καί εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, Θεολόγος εἶ».

Ἄν εἶσαι Θεολόγος, νά προσεύχεσαι ἀληθινά καί καθ᾿ ὅλας τάς ἀπαιτήσεις μιᾶς γνησίας πρός τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ, ἀνερχομένης προσευχῆς.

Καί ἄν ἔτσι γνησίως προσεύχεσαι, τότε θά εἶσαι ἀληθής γνώστης τοῦ Θεοῦ καί τῶν Μυστηρίων Του.

Ὁ προσευχόμενος ὀφείλει ἀκόμη νά διατηρῆ ἀκοίμητον καί τήν προσοχήν.

«Γρηγόρει, ἀκοίμητον πνεῦμα κεκτημένος».

Μένε ξυπνητός, ἀποκτῶν πνεῦμα ἄγρυπνον πού διαρκῶς θά προσέχη ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς ἐχθρούς τῆς ψυχῆς, ὅπως ὁμοίως ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς ἐχθρούς τοῦ ποιμνίου.

Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλον, ὁ πρεσβύτερος, λέγεται καί ἐπίσκοπος, διότι ὀφείλει νά ἐπισκοπῆ, νά βλέπη καλά πάντα κίνδυνον, ἀπειλοῦντα τό ποίμνιον.

Ἡ ἐσωτερική ζωή τοῦ Ποιμένος εἶναι τό μυστικόν τοῦ ποιμαντικοῦ του ἔργου καί ἰδίᾳ τῆς ἀτομικῆς ποιμαντικῆς, ὅπως ἀνωτέρω ἀνεφέραμεν.

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής».

«Ἡ νῆψις τῆς ψυχῆς, εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ποιμένος».

Τί εἶναι νῆψις ψυχῆς;

«Φυλακή νοός καί καθαρότης καρδίας ὅ ἐστίν καί λέγεται νῆψις», γράφει ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος (4)

Στήν Ὀρθόδοξη Πατερική Παράδοση ὁ Θεολόγος ταυτίζεται μέ τόν Πνευματικό Πατέρα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πραγματικός Θεολόγος, διότι πάσχει ὁ ἴδιος τά φρικτά καί ἄχραντα Πάθη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας καί ὡς Ποιμήν Ὀρθόδοξότατος καί Ἅγιος θά μπορεῖ νά καθοδηγεῖ ἀπλανῶς καί θεαρέστως τά πνευματικά του τέκνα.

Ἡ Θεολογία στό σημεῖο αὐτό συνδέεται στενώτατα μέ τήν θεωρία τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἡ Θεολογία εἶναι κυρίως ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ θέα τοῦ Θεοῦ”.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Γ΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής» (Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Γ΄ Μέρος

“Στήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ οἱ Θεολόγοι εἶναι κυρίως οἱ θεόπτες καί ἡ Θεολογία εἶναι ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ. «Ἔστι γάρ καί ἡ περί Θεοῦ καί τῶν κατ’ αὐτόν δογμάτων γνῶσις, θεωρία, ὅ Θεολογίαν ὀνομάζομεν… ».

Ἡ διδασκαλία τοῦ παπποῦ μας Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Γέ­ροντός μας Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη, ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διδασκα­λίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

Ἡ πείρα τοῦ Ἁγίου Γέροντός μας Ἐφραίμ εἰς τήν νοεράν προσευχήν, ὅπως ἐκεῖνος μᾶς τήν παρέδωσεν, ἀποτελεῖ συνέχεια ὅλης τῆς νηπτικῆς ἀσκητικῆς Παραδόσεως.(5)

Λέγει ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης: «Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό κέντρον τῶν ὑπέρ φύσιν, τῶν κατά φύσιν καί τῶν παρά φύσιν κινήσεων. Τά πάντα ξεκινοῦν ἀπό τήν καρδίαν.

Ἐάν ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου καθαρισθῆ, τότε βλέπομεν τόν Θεόν. Ὁ Θεός εἶναι ἀθεώρητος· ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα. Δύναται ὅμως νά βασιλεύση εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν γίνη αὐτή καθαρόν δοχείον.

Διά νά γίνη δεκτικόν δοχείον ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νά γίνη καθαρή.

Δηλαδή, νά γίνη καθαρή ἀπό ἀκάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθῆ ὅμως ἡ καρδιά, πρέπει νά μπῆ εἰς αὐτήν κάποιο φάρμακον. Τό φάρμακον αὐτό εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Ὅπου πηγαίνει ὁ Βασιλεύς, διώκονται οἱ ἐχθροί· καί ὅταν μπῆ εἰς τήν καρδιά ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τό ὄνομα Του τό Ἅγιον «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», φυγαδεύονται τῶν δαιμόνων οἱ φάλαγγες.

Ὅταν ἐνθρονισθῆ μέσα καλά-καλά ὁ Χριστός, τότε ὑπακούουν τά πάντα…

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σκεπάζει τήν ψυχήν πού εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τά βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τόν ἐσωτερικόν κόσμον τῆς ψυχῆς καί τόν κατευθύνει πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιον.

Τότε μόνον ἡ ψυχή ἔχει τήν δύναμιν νά εἴπῆ μαζί μέ τόν Προφήτην. «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τόν Κύριον καί, πάντα τά ἐντός μου, τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ» (Ψαλμός 102, 1).

Λέγε λοιπόν τήν εὐχήν διά νά ἔχης τήν σκέπην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καλύπτει τήν ψυχήν σου αἰσθάνεσαι μιά πληρότητα καί μιά ταπείνωσιν. Δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό τήν ἀδικία, τήν εἰρωνεία ἤ τόν ἔπαινον.

Ζῆς σέ μιά ἀτμόσφαιρα πνευματική πού δέν εἰσέρχεται εὔκολα ὁ ἱός τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ πνευματικός ἀνακρίνει τά πάντα, αὐτός δέ ὑπ’ οὐδενός ἀνακρίνεται: «Ψυχικός δέ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γάρ αὐτῷ ἐστι, καί οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.

Ὁ δέ πνευματικός ἀνακρίνει μέν πάντα, αὐτός δέ ὑπ᾿ οὐδενός ἀνακρίνεται. Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὅς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν».(Α΄ Κορ. 2, 14-16)

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σοῦ δίδει ἄλλα μάτια καί ἄλλην κρίσιν.

Λέγε συνεχῶς τήν εὐχήν, διά νά ζῆς ἄνετα μέσα σέ κάθε περιβάλλον· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Δ΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον». (Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Δ΄ Μέρος

“Λέγε τήν εὐχήν καί ἄφησε τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἰσέλθη εἰς τά βάθη τῆς ψυχῆς σου, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Γίνε τότε ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Τό χάρισμα τῆς Θεολογίας εἶναι ἐνέργεια τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.

Σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον.

Ἔτσι σ’ ἕναν μέν δίδεται ἀπό τό Πνεῦμα λόγος σοφίας. Σ’ ἄλλον δέ λόγος γνώσεως ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ πίστη ὡς ἰδιαίτερο καί θαυματουργό χάρισμα ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ ἐνέργειες θαυμάτων γενικῶς, ὄχι μόνο θαυμάτων θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν.

Σ’ ἄλλον δέ προφητεία. Σ’ ἄλλον δέ νά διακρίνει τά πνεύματα, ἄν εἶναι ἀπό τό Θεό ἤ ὄχι.

Σ’ ἄλλον δέ νά ὁμιλεῖ διάφορες γλώσσες. Καί σ’ ἄλλον νά ἑρμηνεύει τίς γλώσσες.

Ναί, πράγματι αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅτι, ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ τό ἕνα καί τό αὐτό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τά διανέμει ἰδιαιτέρως στόν καθένα ὅπως Αὐτό θέλει:

«Ἑκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον: ᾧ μέν γάρ διά τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δέ λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα, ἑτέρῳ δέ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι· ἄλλῳ δέ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δέ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δέ προφητεία, ἄλλῳ δέ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δέ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δέ ἑρμηνεία γλωσσῶν· πάντα δέ ταῦτα ἐνεργεῖ τό ἕν καί τό αὐτό Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται» (Α΄ Κορ. 12, 7-11).

Ὁ Φώτης Κόντογλου, ὁ ὁποῖος μελετοῦσε τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς γράφει γιά τήν Ἀληθινή Θεολογία. Τό κείμενο τῆς ὁμιλίας του παραμένει διαχρονικό, διότι μᾶς ἐκφράζει ἀπόλυτα ἀκόμη καί σήμερα, καθώς μᾶς λέγει τά ἐξῆς:

«Εἴπαμε πῶς, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ὄχι μοναχά δέν διαβάζουμε, ἀλλά κἄν δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχουνε οἱ μυστικοί Πατέρες πού φωτίσανε τήν Ὀρθοδοξία. (6)

Γιά τούς Θεολόγους ἡ Ὀρθοδοξία κατάντησε μία κούφια λέξη, ἀφοῦ ἡ μυστική οὐσία της, τούς εἶναι ἄγνωστη, ὅπως κι᾿ ἡ Παράδοσή τους.

Οἱ δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τά φῶτα ἀπό τή Δύση, γιατί ἐκεῖ ἡ Θεολογία ἔχει γίνει ἐπιστήμη, κι᾿ ἡ ματαιοδοξία τους κολακεύεται ἀπ᾿ αὐτό τό πράγμα.

Ἡ Πίστη, γιά αὐτούς, δέν ἔχει καμμιά σημασία. Θά μοῦ πῆτε, «Θεολογία χωρίς Πίστη, γίνεται;»

Μά κι᾿ ἐγώ σᾶς ρωτῶ, μέ τήν ἴδια ἀπορία, «γίνεται Θεολογία χωρίς Πίστη;»

Ὡστόσο, στίς Δυτικές χῶρες καί στήν Ἀμερική, πολύς κόσμος ἔχει στραφεῖ πρός τήν Ὀρθοδοξία, ἀπό τή δίψα τῆς ἀληθείας.

Στήν Ἑλλάδα, μοναχά λιγοστοί ἄνθρωποι καί κάποιοι “παλαιοημερολογίτες” διαβάζουνε τά βιβλία τῶν Πατέρων, ἐκτός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, πού τούς παίρνουνε οἱ θεολόγοι γιά ρήτορας καί γιά φιλολόγους τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας.

Τά βιβλία τῶν μυστικῶν Πατέρων δέν ξανατυπώνουνται πιά καί καταντήσανε σπάνια. Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστῶν θεολόγων, χωρίς καμμιά οὐσία, πού φανερώνουνε μοναχά τήν ἀπίστευτη γύμνια ἐκείνων πού τά γράφουνε.

Μοναχά τώρα τελευταῖα ἄρχισε νά τυπώνει καί ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν Πατρολογία τοῦ Μigne. Μά κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση εἶναι γιά τούς θεολόγους, κι᾿ ὄχι γιά τούς πιστούς, ἀφοῦ εἶναι τυπωμένη στήν ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα.

Ἐκτός ἀπ᾿ αὐτό, ἡ ἔκδοση τῆς Πατρολογίας δέν ἔχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, μέ τό δυτικό χαρακτήρα πού ἔχει ἡ γενική μόρφωση τῶν θεολόγων μας, πού δέν ἔχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση τῆς οὐσίας τῆς Ὀρθοδοξίας, οὔτε καί τῆς Παράδοσής μας. Ἔτσι κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση καταντᾶ ἕνα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει τό κατάλληλο ὀρθόδοξο χῶμα γιά νά ριζοβολήσει.

Στό νά στραφοῦνε οἱ Δυτικοί κι᾿ οἱ Προτεστάντες στούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας, συντελέσανε πολύ οἱ Λευκορῶσοι Θεολόγοι Ἅγιοι Πατέρες, πού σκορπίσανε στίς διάφορες χῶρες καί φωτίσανε τίς ψυχές μέ τά σοφά κηρύγματά τους, μέ τήν ἀρετή τῆς ζωῆς τους, μέ τήν εὐλάβεια καί τήν τυπική εὐσέβειά τους.

Ἐνῶ οἱ κληρικοί πού στέλνουμε ἐμεῖς στίς διάφορες παροικίες, εἶναι οἱ πιό ἀνίδεοι στό τί θά πεῖ Ὀρθοδοξία, κι᾿ οἱ ἐκκλησίες μας στό ἐξωτερικό δέν ἔχουνε κανέναν θρησκευτικό προορισμό, ἀλλά ἔχουνε καταντήσει κέντρα κοινωνικῆς συγκεντρώσεως τῶν ὁμογενῶν κάθε Κυριακή”.

Πράγματι ἀκολούθησε τήν σοφή συμβουλή τοῦ Ἁγίου Γέροντός σου καί πάντοτε ἄς γίνεις ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὥστε νά προσεύχεσαι ταπεινά, ἀληθινά, καρδιακά καί ἀδιάλειπτα.

Γι’ αὐτό, ἄς λέμε ἀδέλφια μου ἀκατάπαυστα τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Ε΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Ἀφοῦ οἱ θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κι᾿ ἐπιστήμονες, ἄς γίνουμε Θεολόγοι ἡμεῖς, δίχως ἄλλο ἐφόδιο, παρά μοναχά τήν Πίστη μας…» (Φώτης Κόντογλου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ε΄ Μέρος

“Ἔτσι, ἡ Ὀρθοδοξία, δηλαδή ἡ πρώτη κι᾿ ἀπαραμόρφωτη μορφή τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, ἔγινε πάλι τό στήριγμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού ζητᾶνε λιμάνι σωτηρίας κι᾿ ὁ κανόνας τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Πίστεως. (6)

Στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική ἔχουνε μεταφρασθεῖ, ἕως τώρα, σέ διάφορες γλῶσσες ἡ Φιλοκαλία, τό μέγα καί θαυμαστό αὐτό βιβλίο, πού στήν Ἀθήνα τό βρίσκει κανένας μοναχά στίς συλλογές τῶν βιβλιοφίλων νά κάθεται στό ράφι ἄχρηστο, σάν κανένα ἀρχαιολογικό ἀντικείμενο.

Ὁ Εὐεργετινός, οἱ ἐπιστολές τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί κάποιων ἄλλων Πατέρων, οἱ λόγοι Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, μερικά ἀπό τά ἔργα τοῦ μαθητοῦ του Νικήτα Στηθάτου, καί κάποια ἄλλα.

Ἐμεῖς, ἀλλοίμονο, τυρβάζομεν περί τοῦ πώς θά φανοῦμε ἐπιστημονικοί καί εὐρωπαϊκότεροι ἀπό τούς Εὐρωπαίους. Μοναχά κανένας «θρησκόληπτος», καθυστερημένος κατά τούς νεωτεριστάς αὐτούς παπαγάλους, διαβάζει τέτοια βιβλία.

Οἱ λόγοι τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου εἶναι μεταφρασμένοι στά Γαλλικά, στά Γερμανικά, στά Ἐγγλέζικα, ἐκτός ἀπό τά Ρωσικά, πού ἔχουνε μεταφρασθεῖ ἀπό τόν καιρό πού πρωτοτυπωθήκανε στά Ἑλληνικά ἀπό τ’ ἀρχαῖα ἑλληνικά χειρόγραφα.

Στήν ἁπλή Ἑλληνική γλώσσα ὑπάρχει μία θαυμάσια μετάφραση καμωμένη μέ εὐλάβεια «παρά τοῦ πανοσιολογιωτάτου Διονυσίου Ζαγοραίου, τοῦ ἐνασκήσαντος ἐν τῇ ἐρημονήσῳ τῇ καλουμένῃ Πιπέρι, ἀπέναντι τοῦ ἁγίου Ὄρους», τυπωμένη στή Σύρα στά 1886.

Ποῦ νά καταδεχτοῦμε, ἐμεῖς, νά διαβάσουμε τέτοια πράγματα, μεταφρασμένα μάλιστα ἀπό ἕναν ἀγράμματο καλόγερο, πού καθότανε κι᾿ ἔγραφε ἀπάνω σέ κάποιον βράχο, στό ἐρημονήσι Πιπέρι, μαζί μέ τούς γλάρους;

Ἐμεῖς διαβάζουμε τούς σοφούς καί ἀξιοπρεπεῖς καθηγητάδες πού γράφουνε καθισμένοι στίς πολυθρόνες, στά Παρίσια καί στά Βερολίνα… !!!

“Οὕτως λέγει ὁ Κύριος μέ τό στόμα τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δέ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; Καί ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; Πάντα γάρ ταῦτα ἐποίησεν ἡ χείρ μου, καί ἔστιν ἐμά πάντα ταῦτα, λέγει Κύριος· καί ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου;”

Δέν ἀκοῦμε τί λέγει ὁ Ἅγιος Θεός μέ τό στόμα τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα;

«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντά μου τούς λόγους;» (Ἡσαΐα 66, 2).

Ποῦ νά ὑποπτευθοῦμε τό μυστικό πλοῦτο πού κρύβεται μέσα σέ τέτοιες ἁγίες ψυχές.

Λοιπόν, αὐτή ἡ μετάφραση δέν ξανατυπώθηκε ἀπό τότε στήν Ἑλλάδα, πού τυπώνεται κάθε λογῆς ἀνοησία, πρᾶγμα πού φανερώνει σέ τί πνευματικό σκοτάδι βρισκόμαστε, κληρικοί καί λαϊκοί.

Ἀπό τήν προκοπή πού ἔχουμε, βάλαμε «τόν λύχνον ὑπό τόν μόδιον», κι᾿ ἀπάνω στό λυχνοστάτη βάζουμε τίς τυπωμένες βαθυστόχαστες ἀνοησίες πού ἀνάφερα, καί περιμένουμε νά μᾶς φωτίσουνε.

Τούς βαθύτερους μυσταγωγούς, πού φανήκανε στόν κόσμο, τούς ἔχουμε ἄξιους νά τούς διαβάζει μοναχά κανένας ἀγράμματος παλαιοημερολογίτης.

Ἡμεῖς, οἱ ἔξυπνοι κι᾿ οἱ συγχρονισμένοι, βάλαμε τήν ἐξυπνάδα μας καί μέσα στά Μυστήρια τῆς θρησκείας (Ὀρθοδοξης Πίστης), καί ἀγαπᾶμε τά μεγάλα λόγια καί τά ἐπιστημονικά, τί λέγει ὁ τάδε ἄθεος γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό καί γιά τή θρησκεία του, ἤ κανένας καμουφλαρισμένος θεομπαίχτης, ἐπειδή αὐτά δίνουνε τροφή στόν ἐγωισμό μας.

Καί βουλώνουμε τά αὐτιά μας γιά νά μήν ἀκούσουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού φωνάζει: «Οὐ γάρ ἀπέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μή κενωθῇ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.

Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τήν σοφίαν τῶν σοφῶν, καί τήν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.

Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητής τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχί ἐμώρανεν ὁ Θεός τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;» (Α΄ Κορ. 1, 17-20).

Ἀλλά, κοντά στούς χαλασμένους αὐτούς πού λέγω, ὑπάρχουνε καί πλῆθος ἄνθρωποι πού νοιώθουνε βαθειά τήν οὐσία τῆς θρησκείας (Ὀρθοδοξης Πίστης), μας, τή μεγάλη σημασία τῆς Θείας λατρείας καί τῆς ἱερῆς Παράδοσής μας.

Γιά ὅσους ἀπ᾿ αὐτούς δέν ἔχουνε πατερικά βιβλία, σάν αὐτά πού εἴπαμε παραπάνω, κι᾿ εἶναι σχεδόν ὅλοι οἱ Ἕλληνες… !!!

Γιατί ἡ ἀδιαφορία ἐκείνων πού εἶναι βαλμένοι γι᾿ αὐτή τή δουλειά, στέρησε τόν (εὐλαβή) κόσμο ἀπό τέτοια «ἄφθαρτη κι᾿ ἅγια θροφή», θά προσπαθήσω μέ τίς μικρές δυνάμεις μου νά τούς μεταδώσω ὅ,τι μπορέσω ἀπό τούς περιφρονημένους αὐτούς προγονικούς μας θησαυρούς.

Ἀφοῦ οἱ θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κι᾿ ἐπιστήμονες, ἄς γίνουμε Θεολόγοι ἡμεῖς, δίχως ἄλλο ἐφόδιο, παρά μοναχά τήν Πίστη μας!

Σύμφωνα μέ τά βαθυστόχαστα λόγια τοῦ Ἁγίου Νείλου, πού λέγει «Εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, θεολόγος εἶ». «Ἄν προσεύχεσαι ἀληθινά, εἶσαι Θεολόγος».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

O δρόμος της ευτυχίας. by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

 

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος.
Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα.
Και γι’ αυτό βασανίζεται.
Οποίος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.
Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».
Ξέρω καλά, τι είναι η ζωή που ζούνε οι λεγόμενοι κοσμικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, πού διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής- λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά, από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό! Από κοντά, όμως, απορείς για την φτώχεια που έχουνε, και το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα γιατροσόφια της ευτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουνε τον ευτυχισμένο! Κατάδικους, πού κάνουνε τον ελεύθερο! Άδειοι από κάθε ουσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη η ψυχή τους! Kαι γι’ αυτό ανύπαρκτη και η «ευτυχία», τους! Τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού!
Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει προζύμι; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;
Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου! Μη καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις! Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.
Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μοναχά ΄τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου. Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει: «Εγώ ειμί η οδός».

Από το βιβλίο «ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ»Φώτη Κόντογλου
Πηγή:  lllazaros.blogspot.gr

Η εμπειρία της ησυχίας by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

 

Σ’ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν:
Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι.
Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;

Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω. Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.
Και ο μοναχός απάντησε:
Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο. Τώρα
είναι ήρεμο.
Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας.
Βλέπεις τον εαυτό σου!
Aπόσπασμα απ’το βιβλίο του Heinz Nussbaumer

Πηγή:agiameteora.net- agapienxristou.blogspot.ca

Ο αληθινός ηρωισμός και η εν χριστώ ελευθερία by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

 

Η ελευθερία είναι μία εσωτερική απολύτρωση του ανθρώπου από το «εγώ», στη θέση του οποίου μπαίνει ο Θεός και ο κόσμος ολόκληρος. Αυτή η εσωτερική ελευθερία, η απολύτως πνευματική, είναι το μεγάλο παράδοξο του χριστιανικού ήθους, το οποίο φαίνεται στη ζωή των αγίων και των μαρτύρων. Κατά τις διώξεις, η εσωτερική ελευθερία υπό την πίεση και τον καταναγκασμό δεν εξουθενώνει το πρόσωπο, αλλά του προσφέρει τρομακτικές δυνάμεις όχι απλώς για αντοχή στο σωματικό πόνο, αλλά κυρίως για εκδήλωση αγάπης στους βασανιστές, οι οποίοι συχνά μεταλλάσσονται και διαδηλώνουν πίστη στο Θεό και αποδέχονται και οι ίδιοι το μαρτύριο.

Ιδού τι γράφεται στο μαρτύριο των αγίων Κάρπου, Παπύλου και Αγαθονίκης: «Όταν ο ανθύπατος είδε την υπερβάλλουσα υπομονή τους, διατάζει να καούν ζωντανοί. Όταν τους οδηγούσαν στο αμφιθέατρο, αυτοί έτρεχαν».

Όχι μόνο δέχονται ευχαρίστως να βασανιστούν, αλλά πολλές φορές εκδύονται ευχαρίστως τα ενδύματά τους, ξαπλώνουν μόνοι τους πάνω στο σταυρό, ανεβαίνουν στην πυρά ή προτείνουν τον αυχένα γυμνό στο τσεκούρι ή στο ξίφος του δημίου. Ένας κληρικός και διάσημος κοινωνικός εργάτης, ο Λαυρέντιος, ψήνεται σε μία σχάρα ζωντανός. Σε μία στιγμή λέει στο δικαστή το ηρωικό θύμα: «Αυτή η πλευρά του σώματός μου ψήθηκε αρκετά, τώρα γύρισε να ψηθεί και η άλλη». Τόση δύναμη ψυχής δεν είχε ξαναδεί ο αρχαίος κόσμος.

Στην Καρχηδόνα, σε μία σκοτεινή φυλακή βρέθηκε το αυτόγραφο ενός αγωνιστή, ο οποίος είχε βασανιστεί και επρόκειτο έπειτα από λίγο να μαρτυρήσει. Ιδού τι γράφει ο ομολογητής Λουκιανός: «Καταδικαστήκαμε κατά διαταγή του αυτοκράτορα Δέκιου να πεθάνουμε από πείνα και δίψα. Και μας έκλεισαν σε δύο κελλιά, χωρίς όμως η πείνα και η δίψα να φέρει κανένα αποτέλεσμα. Επί πλέον η ζέστη, η οποία μάς βασάνιζε ήταν τόση, ώστε κανείς δεν μπόρεσε να αντέξει. Τώρα είμαστε στο πλήρες φως». Στη συνέχεια ο ομολογητής αναφέρει τα ονόματα δεκαεπτά μαρτύρων, ανδρών και γυναικών, «οι οποίοι Θεού επιτρέποντος πέθαναν από πείνα στην φυλακή και των οποίων θα ακούσετε μετ’ ολίγον ότι είχαμε την τύχη».

Εδώ αποκαλύπτεται το στοιχείο του ηρωισμού ως έκφραση της ελευθερίας, το οποίο απορρίπτει και τις ζωτικές ανθρώπινες ανάγκες ή αμφισβητεί την κάθε εξωτερική αναγκαιότητα, ακόμα και αν αυτή λέγεται εξωτερική ελευθερία. Με μία τέτοια τοποθέτηση ο μάρτυρας θυσιάζει πάντα τη ζωή του για την πνευματική ελευθερία, αλλά ποτέ την πνευματική ελευθερία για τη ζωή. Την αντίφαση αυτή ίσως είναι δύσκολο να τη συλλάβει ο εμπειρικός άνθρωπος· για την ορθόδοξη όμως χριστιανική ηθική είναι μία βασική θέση, η βίωση της οποίας αποκαλύπτει ορθόδοξο ήθος.

Με την ελευθερία είναι συνδεδεμένη όχι τόσο η ζωή, όσο η πνευματική ποιότητα της ζωής, η αξία του ανθρώπινου προσώπου, η ψυχή. Αν χαθεί η πνευματική ποιότητα της ζωής, αν χαθεί η αξία του ανθρώπινου προσώπου, αν χαθεί η ψυχή, ποιο θα είναι το νόημα της ανθρώπινης υπάρξεως; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, το οποίο διαρκώς θέτει στον άνθρωπο η Εκκλησία επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Κυρίου: «τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά ζημιωθεί την ψυχή του; Ή μήπως τι θα δώσει ο άνθρωπος ως αντάλλαγμα για την ψυχή του;» (Ματθ. ιστ’ 26).

Αρχιμ. Καλλίστρατου Λυράκη, Δούλος ή Ελεύθερος, σ. 78-80

Τα αδιέξοδά μας και ο Θεός by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης Αρχιμ.Χρυσόστομος Παπαδάκης • Οι Άγιοι και οι Πατέρες είπαν...

 

     Γιατί θα πρέπει όλα να περνάνε από την κνισάρα του μυαλού; Γιατί θα πρέπει να περιχαρακώνουμε μέσα σε πλαίσια της ανθρώπινης λογικής το Θεό, τις ενέργειές Του, τη χάρη Του; Γιατί θα πρέπει να σκανδαλιζόμαστε κάθε φορά που έχουμε πρόβλημα και απαιτούμε από το Θεό να το λύσει πάραυτα και όπως θέλουμε εμείς; Και γιατί θα πρέπει να αντιδρούμε με εσωτερικό θυμό αν δεν υπάρχει εκ μέρους του Θεού και των αγίων Του η άμεση ανταπόκριση που περιμένουμε;

 Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε παρατηρώντας εμπειρικά τις διάφορες φάσεις της ζωής μας σε σχέση με το Θεό, ότι δεν μπορούμε εμείς να βάλουμε απαιτητικά ανθρώπινα μέτρα ενεργειών στο Θεό που είναι το ασύλληπτο Μυστήριο των Μυστηρίων. Πρέπει απλά και με πίστη να ζητούμε αυτό που θέλουμε κι ας είναι σωστό, αλλά με την ίδια πίστη θα πρέπει να αναμένουμε τη θετική ανταπόκριση ή την αρνητική ή την καθυστέρηση απαντήσεως ή τη διαφορετική απάντηση από αυτό που περιμένουμε. Πιστεύοντας στην αγάπη του Θεού δεν σκανδαλιζόμαστε. Αναμένοντας την απάντηση δεν αγωνιούμε. Δοξολογούμε δε μετά την όποια απάντηση ή και τη σιωπή. Δεν πρέπει να αμφισβητούμε ούτε την πανταχού παρουσία Του ούτε την Πρόνοιά Του για τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Εκείνος γνωρίζει το συμφέρον μας, διότι γνωρίζει τα πάντα για μας και γνωρίζει το μέλλον μας. Και θέλει και ποθεί τη σωτηρία μας. «Πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι», αλλά «και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Η επίγνωση της αληθείας επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της μυστηριακής σχέσεώς μας μαζί Του. Και όσο προχωρεί κανείς σε επίγνωση, τόσο παραδίδεται θεληματικά και ευχάριστα και με απόλυτη εμπιστοσύνη στο θείο θέλημα.

     Η ζωή μας κατακλύζεται από πλήθος πολυειδών εμποδίων σε χίλια δυο πράγματα. Ασύμφορο είναι κάθε φορά να αγχωνόμαστε και να αγωνιούμε. Αυτό που βίωσαν οι Μυροφόρες γυναίκες πηγαίνοντας προς τον τάφο «ίνα αλείψωσι τον Ιησούν», ως πρόβλημα μεγάλο, δηλαδή το «τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου, ην γαρ μέγας σφόδρα», αλλά και τη λύση του προβλήματος, όταν δηλαδή είδαν ότι «αποκεκύλισται ο λίθος» πρέπει να το μεταφέρομε στη ζωή μας με βαθειά πίστη.

     Διότι ο Θεός είναι Θεός των εκπλήξεων. Δρα εκεί που η ανθρώπινη αδυναμία σηκώνει ψηλά τα χέρια. Το ανθρώπινο αδιέξοδο είναι η πόρτα εισόδου για το Θεό. Εμείς δεν Του υποδεικνύουμε τον τρόπο, ζητούμε αυτό που θέλουμε ταπεινά και με πίστη και περιμένουμε… Τότε θα παρατηρήσουμε άπειρες φορές στη ζωή μας ότι η όποια στάση του Θεού στο αίτημα ή το πρόβλημά μας ήταν η συμφέρουσα. Κι αν στον κόσμο τούτο δεν το καταλάβουμε, θα το καταλάβουμε στην άλλη ζωή, που δεν θα ισχύει η ανθρώπινη λογική και οι αδυναμίες μας.

(ΕΠΙ ΤΟ ΑΡΟΤΡΟΝ – ΤΟΜΟΣ Α΄ – ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Ι. ΠΑΠΑΔΑΚΗ Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου)

Πανίσχυρη προσευχή για γρήγορη βοήθεια της Παναγίας

Αδιέξοδα;Η ειδικότητα του Θεού!(ένα θαύμα της Παναγίας)

«Όλο το 1919 η Μονή Αγίου Σεργίου δοκιμάσθηκε. Από στέρησι και πείνα. Δεν είχε ούτε ψωμί.
Στις 16 του Νοεμβρίου 1919 μια γερόντισσα απ’ τα γύρω χωριά, η Νίνα Στεφάνοβνα Αριστόβα, ζήτησε να δη τον ηγούμενο. Ο αρχιμανδρίτης Κρονίδης τη δέχτηκε αμέσως. Κι εκείνη του εξήγησε, ότι έμαθε τη στέρησί τους, και τους έφερε ότι μπορούσε: ψωμί, ζάχαρη, καφέ!
Ταράχθηκε ο π. Κρονίδης βλέποντας τη γνωστή του πτωχή γυναίκα, να γεμίζη ένα τραπέζι πράγματα! Και της είπε:
-  Συγχώρεσέ με, Νίνα Στεφάνοβνα. Δεν μπορώ να τα δεχθώ από σένα. Γιατί ξέρω την πτώχεια σου και τις ανάγκες σου.
Ακούγοντας τα λόγια αυτά η γριούλα πικράθηκε, τόσο βαθειά, που το κατάλαβε ο ηγούμενος· και μετάνοιωσε για τα λόγια, τα οποία της είχε πει και δήλωσε:
-  Μη πικραίνεσαι! Θα τα πάρω!
Κατευχαριστημένη η Νίνα, του απάντησε:
-  Ευχαριστώ, πατέρα μου. Έχω μάθει στη ζωή μου να μη φοβάμαι την ευσπλαχνία. Την ασπλαχνία φοβάμαι. Κι άκουσε γιατί:
Και του διηγήθηκε:
Το 1848 είχαμε πάλι στη Μόσχα πείνα. Και θέριζε η χολέρα. Οι άνθρωποι πέθαιναν σωρηδόν. Και στη Μόσχα. Και στα περίχωρα. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή πήγε σ’ ένα πτωχό, τον Ιβάν Ιλαριόνοβιτς Ουκραΐντσεφ, μια πτωχή· και του ζήτησε με λυγμούς λίγο ψωμί. Για τα παιδιά της. Να μην πεθάνουν από πείνα.
Χωρίς, ούτε καν να κάτση να το σκεφθή, ο Ιβάν άρπαξε ένα καρβέλι και της το έδωσε.
Σε λίγο γύρισε η γυναίκα του· και μαθαίνοντας τι είχε γίνει, θύμωσε! Θύμωσε τόσο, που δεν ήξερε, τι και πόσα του έσουρε.
Ο Ιβάν τα υπέμεινε όλα με υπομονή και πραότητα.
Σε λίγες μέρες, όμως, το ψωμί στο σπίτι τους σώθηκε. Και τώρα, τα παιδιά του, με δάκρυα στα μάτια, του ζητούσαν ψωμί. Εκείνος, μη μπορώντας να το αντέξη, βγήκε. Και πήγε κατ’ ευθείαν στην εκκλησία της Παναγίας των Ιβήρων. Κι εκεί, γονατίζοντας μπροστά στην αγία Εικόνα της Παναγίας, την παρακάλεσε θερμά, χύνοντας δάκρυα πολλά, να τον βοηθήση στο πρόβλημά του.
Την ίδια ώρα, ένας άλλος άνθρωπος, ο άρχοντας Βατμπόλσκι έκανε την προσευχή του στο σπίτι του. Ζούσαν και οι δύο στη Μόσχα. Όμως, ούτε ο Ιβάν γνώριζε τον άρχοντα· ούτε εκείνος τον Ιβάν.
Και, ενώ προσευχόταν γονατιστός, ακούει ο Βατμπόλσκι, να βγαίνη απ’ την εικόνα της Παναγίας, την οποία είχε στο δωμάτιό του, μια φωνή:
-  Τρέξε, τώρα αμέσως, στο δούλο μου Ιβάν Ουκραΐντσεφ. Να πας τρόφιμα. Για την οικογένειά του. Γιατί τα παιδιά του πεθαίνουν· από πείνα!
Η Παναγία του έδωσε και τη διεύθυνσι. Κι ο άρχοντας, αφού πρώτα με άνθρωπό του διεπίστωσε ότι το όραμά του ήταν αληθινό, έστειλε στον Ουκραΐντσεφ, χωρίς καθυστέρησι, απ’ όλα όσα χρειάζονταν· και με αφθονία. Και ψωμί. Και κρέας. Κι από εκείνη τη μέρα ο άρχοντας Βατμπόλσκι πήρε τον Ουκραΐντσεφ στη φροντίδα του. Και στην προστασία του.
Αυτά είχα, πάτερ, να σου πω. Έτσι σώθηκε η οικογένεια του Ιβάν Ουκραΐντσεφ.
Στάθηκε για λίγο σιωπηλή. Και μετά πρόσθεσε η Νίνα Στεφάνοβνα με συγκίνησι κι ευλάβεια.
-  Έτσι σώθηκε τότε η οικογένειά μας. Η φροντίδα της Παναγίας μας έζησε. Και δεν το ξεχνάμε ποτέ. Και ήταν αμοιβή στον πατέρα μας. Για την ευσπλαχνία την οποία είχε»(ΑΚ, 26).

(Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, ο Αντίχριστος, Σταμάτα 2016, σελ. 107-110 όπου και η πηγή)

Προσευχή για να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο στην ζωή μας

 

-Γέροντα, έχουμε τόσα προβλήματα, οικονομικά, οικογενειακά, έλλειψη χρημάτων, ανεργία, γενικά αδιέξοδο. Θα μας πεις: «Κάντε προσευχή»! Εντάξει. Πες μας κάτι πιο πρακτικό, για να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο στην ζωή μας.

-Παιδί μου, το πιο πρακτικό που έχω να σου πω είναι η προσευχή! Όλα ξεκινούν με προσευχή και τελειώνουν με προσευχή! Αυτό που διακρίνω επάνω σου είναι η ταραχή, το άγχος και η αγωνία για το αδιέξοδο της ζωής σου. Αυτή η ταραχή αποκαλύπτει την έλλειψη προσευχής. Αν προσευχόσουν συνεχώς, σίγουρα θα είχες γευθεί, έστω και προσωρινά, το αποτέλεσμα της προσευχής που είναι η ηρεμία, η ασφάλεια, η ενδυνάμωση της πίστης, η εμπιστοσύνη. Χωρίς αυτά ποιο πρόβλημα μπορείς να αντιμετωπίσεις από αυτά που έχεις; Βουνό θα φαντάζει κάθε πρόβλημα και θα σε γεμίζει με απελπισία, αποθαρρύνοντάς σε από την προσπάθεια.

Υπάρχει, λοιπόν, παιδί μου, κάτι πιο πρακτικό από την προσευχή; Να ξεκινάς την ημέρα σου και κάθε σου προσπάθεια με προσευχή! Υπάρχει κάτι άλλο πιο σίγουρο και ασφαλές στην ζωή σου από την επικοινωνία σου με τον Θεό;

Ο Θεός είναι ο Μόνος που σε αγαπά αληθινά! Είναι ο Μόνος, που όσο και να τον ξεχνάς, αποστρέφεσαι ή πληγώνεις, Αυτός σε περιμένει, να Τον φωνάξεις με την καρδιά σου, για να σε γεμίσει με την ασφάλεια και την γαλήνη που χαρίζει η ουράνια αγκαλιά Του!

+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

ΠΗΓΗ: www.dogma.gr

Περί προβλήματος

 

• Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. [Ελάτε σε Εμένα όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι και Εγώ, θα σας ξεκουράσω.] (Κατά Ματθαίον 11,28)
• Αμαρτάνοντι ανδρί μεγάλη παγίς, δίκαιος δε εν χαρά και εν ευφροσύνη έσται. [Μεγάλες παγίδες και συμφορές συναντούν τον αμαρτωλό και αμετανόητον άνθρωπον. Ενώ ο δίκαιος θα βρίσκεται πάντοτε σε χαρά και ευφροσύνη.] (Παροιμίες 29,6)
• Μετά οσίου όσιος έση, και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρέψεις. [Συ, Κύριε, προς τον αφοσιωμένο σε Σένα, θα φέρεσαι με στοργή και αγάπη. Προς τον αθώο και ηθικώς άμεμπτον θα δείχνεσαι αθώος και άμεμπτος. Με τον εκλεκτό, θα είσαι Εσύ πάντοτε εκλεκτός. Απέναντι όμως του διεστραμμένου ανθρώπου, θα αλλάζεις τρόπο και θα φαίνεται στρεβλή η δική Σου ευθεία και δικαία συμπεριφορά.] (Ψαλμοί 17,26-27)
• Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, και αυτός σε διαθρέψει· ου δώσει εις τον αιώνα σάλον τω δικαίω. [Ρίξε, ω ψυχή μου, την φροντίδα σου και την μέριμνά σου για την σωτηρία και την ασφάλειά σου στον Κύριο και αυτός θα σε διαθρέψει και θα συντηρήσει την ζωή σου. Αυτός δεν θα επιτρέψει να επιπέσει στον δίκαιο αδιάκοπος και συνεχής ταραχή σαν τα κύματα της τρικυμισμένης θαλάσσης. Αλλά θα δώσει αίσια έκβαση στην περιπέτειά του.] (Ψαλμοί 54,23)
• Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση, όλα τα προβλήματα λύνονται. Ο άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην Θεία Πρόνοια, στο Θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη, είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο. Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό; Θυμάμαι, πριν πάω στο στρατό, έκανα προσευχή στην Αγία Βαρβάρα να με βοηθήσει - την είχα σε ευλάβεια, γιατί πήγαινα στο εξωκκλήσι της από μικρός και προσευχόμουν. «Ας κινδυνεύσω στον πόλεμο, είπα, αλλά μόνον άνθρωπο να μην σκοτώσω». Και πώς τα οικονόμησε ο Καλός Θεός! Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ενώ άλλους που ήταν μορφωμένοι τους έστειλαν στην πρώτη γραμμή σαν απλούς στρατιώτες, τουφεκιοφόρους, εμένα που ήμουν του δημοτικού με πήραν για ασυρματιστή! Μου έλεγαν οι άλλοι: «Έχεις μεγάλο μέσο». «Βρε τί μέσο έχω; Δεν έχω κανένα γνωστό». «Τι; μας κοροϊδεύεις;», μου έλεγαν. «Ποιόν έχεις στο Γενικό Επιτελείο;». Αφού επέμεναν, τους έλεγα και εγώ: «Έχω στο Γενικό Επιτελείο τον Χριστό». Έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ ντουφέκι... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Μην υποδεικνύεις εσύ λύση στον Θεό. Άφησε το πρόβλημα με εμπιστοσύνη σε Εκείνον. Ο Θεός ξέρει το συμφέρον του παιδιού Του και σαν στοργικός Πατέρας θα ενεργήσει ανάλογα. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Όταν κάνει ο άνθρωπος δικά του τα προβλήματα των άλλων, δεν έχει κανένα δικό του πρόβλημα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Όσα πιο πολλά αγαθά αποκτούν σήμερα οι άνθρωποι, τόσο πιο πολλά προβλήματα έχουν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Για τον Θεό δεν υπάρχει ούτε δύσκολο θέμα, ούτε δύσκολη λύση. Όλα είναι απλά για τον Θεό. Δεν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη δύναμη για τα υπερφυσικά και μικρότερη για τα φυσικά, αλλά την ίδια δύναμη για όλα. Το κυριότερο είναι, ο άνθρωπος να γαντζωθεί στον Θεό (για να λύσει τα προβλήματά του). (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Όταν έχω να αντιμετωπίσω ένα πρόβλημα, σκέφτομαι το τι γίνεται ανθρωπίνως και το τι δεν γίνεται. Το εξετάζω από όλες τις πλευρές. «Θα κάνω αυτό· τι αντίκτυπο θα έχει εκεί, εκεί;... Τί κακό μπορεί να κάνει ή σε τί μπορεί να ωφελήσει;». Εγώ πάντα, ένα πρόβλημα προσπαθώ να το δω από πολλές πλευρές, ώστε η λύση που θα δώσω να είναι, όσο γίνεται, πιο σωστή. Γιατί μπορεί να γίνουν πολλά λάθη, αν δεν προσέξει κανείς. Αν καταλάβει εκ των υστέρων τι έπρεπε να κάνει, δεν ωφελεί, γιατί πάει, πέταξε, όπως λένε, το πουλί! Ας πούμε, δεν πρόσεξε κάποιος και έκαψε ένα σπίτι. Εντάξει, δεν τον κρεμάει κανείς, αλλά το κακό έγινε... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Να προσευχόμαστε και να ζητάμε από τον καλό Θεό να δίνει λύσεις στα προβλήματά μας. Να μην προσπαθούμε να τα λύσουμε μόνοι μας, γιατί θα τα μπερδέψουμε περισσότερο. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Τα πιο πολλά προβλήματα στη ζωή είναι θέμα λογισμού. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Όταν θέλεις να βρεις λύση σε κάποιο περίπλοκο πρόβλημά σου, ψάξε γι' αυτό, τι αρέσει στο Θεό και θα βρεις την ωφέλιμη λύση του. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
• Μην προσπαθείς να λύσεις κάποιο δύσκολο πρόβλημα με την φιλονεικία, αλλά με τα μέσα που επιβάλλει ο πνευματικός νόμος, δηλαδή με την υπομονή, την προσευχή και την απλότητα της ελπίδας. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
• Έχεις δει τους σιδεράδες, που μαστορεύουν τα σίδερα; Δεν τα πιάνουν τα αναμμένα σίδερα με τα χέρια τους, γιατί θα καούν. Έχουν ειδικές τσιμπίδες και δαγκάνες και έτσι τα πλησιάζουν και τα μαστορεύουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για κάθε πρόβλημα και για κάθε θέμα, που πλησιάζουμε. Να έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία και στα πνευματικά θέματα τις κατάλληλες προϋποθέσεις. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
• Με το μυαλό μόνο δεν λύνονται τα προβλήματα. Τα προβλήματα λύνονται κυρίως με την προσευχή... (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
• Μην στενοχωριέσαι με τα προβλήματά σου, μην κλείνεσαι σ' αυτά και κάνεις διαρκώς κύκλους γύρω απ' αυτά. Ελευθερώσου και τράβα μπροστά, δίνοντας όλη την προσοχή και εργασία σου, πως να γίνεις άξιος της αγάπης του Χριστού, γνωρίζοντας και τηρώντας τις εντολές Του. Μέσα σ' αυτήν την εργασία θα δεις, ότι όλα τα προβλήματά σου, θα λυθούν από μόνα τους... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Εσύ είσαι ευλαβής. Και αυτή σου την ευλάβεια, αυτή σου την πίστη, θέλεις να επιβάλλεις στους γύρω σου. Νομίζεις, ότι βγαίνει τίποτε έτσι; Κακό κάνεις. Διότι οι άνθρωποι είναι αντιδραστικοί. Λες στον άλλο να κάνει κάτι και δεν το κάνει, επειδή του το είπες. Αντιδρά και δεν το κάνει. Αν δει εσένα να κάνεις αυτό το πράγμα, ίσως το κάνει και εκείνος, γιατί θα σκεφτεί: «Αφού το κάνει αυτός, να το κάνω και εγώ». Αν όμως θελήσεις να προσευχηθείς στο Χριστό και να του πεις: «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, φώτισε ή ελέησε ή κατεύθυνε αυτό το πρόσωπο» και κάνεις συνεχώς αυτή την προσευχή, τότε ο Χριστός αρχίζει και στέλνει στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς. Κάθε φορά, που εσύ λές, για παράδειγμα: «Κύριε, ελέησον το παιδί μου», το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χριστό. Και όσο όσο συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου. Και αν τώρα το παιδί σου είναι όπως ένα άγουρο πορτοκάλι, σιγά-σιγά θα ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις. Αυτός είναι αποδεδειγμένα, από την δική μου πείρα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να λύσει ο άνθρωπος τα προβλήματά του σ' οποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι όλοι οι άλλοι τρόποι, που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από ένστικτο, τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Εάν θέλεις να πετύχεις την επίλυση του προβλήματός σου, σταμάτα να επιμένεις. Ο Θεός γνωρίζει το πρόβλημά σου. Εσύ έκανες την αίτησή σου. Εκείνος θα αποφασίσει. Περίμενε την απάντησή Του με ηρεμία και πίστη. Εάν ενεργήσεις έτσι, θα έχεις θετικό αποτέλεσμα. Εάν όμως εξακολουθείς να επιμένεις, με τον τρόπο που εσύ επιμένεις, τότε θα έχεις αντίθετο αποτέλεσμα. Σε συμβουλεύω, να πάψεις να ασχολείσαι με το πρόβλημά σου, εάν θέλεις να ασχοληθεί με αυτό ο Θεός! (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Το παν είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος τον Χριστό και όλα τα άλλα προβλήματα τακτοποιούνται. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Θα βρείς τον καρπό της όποιας δυσχέρειας υπομένεις, φιλοσοφώντας την, την ώρα της προσευχής. Γιατί αν προσεύχεσαι αληθινά, θα βρείς πολλή εσωτερική πληροφόρηση. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
• Τα όποια προβλήματά μας, προέρχονται σχεδόν πάντα, όχι τόσο από κακή θέληση και μοχθηρή καρδιά, όσο από έλλειψη ζήλου και ενδιαφέροντος, για όσα είναι άξια της προσοχής μας. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
• Όταν εξοργίζουμε τον Θεό με τις αμαρτίες μας, τότε και οι υποθέσεις μας δεν έχουν αίσια κατάληξη. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
• Για όποιον ακολουθεί το θέλημα του Θεού, εκεί δεν υπάρχουν αξεπέραστα εμπόδια. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
• Έγινε δύσκολη η ζωή, επειδή οι άνθρωποι την μπέρδεψαν με τα σοφίσματά τους, επειδή αντί να απευθύνονται στην βοήθεια του Θεού, άρχισαν να απευθύνονται στην λογική τους και να βασανίζονται σ' αυτήν και μόνο. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
• Κανένα από τα προβλήματά σου δεν έχει προκληθεί τυχαία. Τίποτα δεν μπορεί να μας συμβεί χωρίς την συγκατάθεση του Κυρίου μας. Και η συγκατάθεσή Του όχι μόνο πηγάζει από την πανσοφία Του, αλλά και απαγορεύεται πάντοτε από την αγάπη Του για εμάς. Ερεύνησε προσεκτικά την συνείδησή σου και την ζωή σου. Και τότε είμαι βέβαιος, θα καταλάβεις τι εννοώ. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
• Οι στεναχώριες τρώνε αυτούς που βασανίζονται χωρίς τη βοήθεια του Θεού να τελειώσουν τις δουλειές τους, να εξασφαλίσουν όλες τις ανέσεις, να προλάβουν όλα τα ταξίδια, να πραγματοποιήσουν όλα τα σχέδιά τους, να ικανοποιήσουν όλες τις επιθυμίες τους. Αυτοί χτίζουν και κάποιο αόρατο χέρι γκρεμίζει. Αυτοί μαζεύουν και κάποιος αόρατος άνεμος τα σκορπίζει. Αυτοί τρέχουν, αλλά κάποιος μακραίνει το ταξίδι τους και απομακρύνει το στόχο τους. Γι' αυτό το λόγο οι άθεοι (και οι άπιστοι), τρώνε τον εαυτό τους. Μεγαλώνουν πριν την ώρα τους, χάνουν τη δύναμή τους, την υπομονή τους, βασανίζουν το μυαλό τους, αποδυναμώνεται η θέλησή τους. Τους ρωτάνε: Για ποιό λόγο είστε έτσι; Και απαντάνε: Στεναχώριες, στεναχώριες... Οι καημένοι άνθρωποι φόρτωσαν πάνω τους τις στεναχώριες του Θεού. Και οι στεναχώριες του Θεού δεν μπορούν να φύγουν, χωρίς τη δύναμη του Θεού, ούτε οι δουλειές του Θεού μπορούν να τελειώσουν, χωρίς την σοφία του Θεού. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Ο Θεός μας δίνει τα προβλήματα, για να δυναμώσει η πίστη μας και να έρθουμε κοντά Του. Προσευχές θέλει ο Θεός, δεν θέλει κάτι άλλο... (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
• Κατά τη γνώμη μου, 2 είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα, που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος πάνω στη γη: α) τον υποστατικό δαιμονισμό και β) την παρατεταμένη άρση της Χάρης του Θεού για ικανό μεγάλο διάστημα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Όταν οι Εβραίοι αιχμαλωτίστηκαν στην Βαβυλώνα, ο τότε βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ είδε ένα τρομακτικό όνειρο, που δεν μπορούσε να το θυμηθεί. Ήταν ''δάκτυλος'' Θεού να μην μπορεί να το θυμηθεί. Ο Προφήτης Δανιήλ, που ήταν ανάμεσα στους αιχμαλώτους των Εβραίων, ζήτησε λίγες μέρες από τον βασιλιά να κάνει ιδιαιτέρα νηστεία και να προσευχηθεί, για να λάβει πληροφορία από το Θεό, ώστε να αποκαλύψει και να του ερμηνεύσει το όνειρο που είδε. Πράγματι ο Δανιήλ έλαβε την πληροφορία και αποκάλυψε το όνειρό του. Το ζητούμενο δεν ήταν τόσο να ερμηνευτεί το όνειρο του βασιλιά, όσο για να αποδειχτεί σε εμάς διαχρονικά (μέσω της Παλαιάς Διαθήκης), ότι όλα τα προσωπικά μας προβλήματα, ρυθμίζονται και λύνονται δια της προσευχής και της νηστείας. Αυτά τα 2 πάνε μαζί! Είναι αιώνιο το μάθημα αυτό... (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Εγώ όταν βρεθώ σε αδιέξοδο, και δεν έχω την δυνατότητα να εμπιστευτώ εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή κάπου το πρόβλημά μου, τότε σταματώ και λέω: «Θεέ μου, κάμε όπως ξέρεις!» Και δεν ενεργώ, μέχρις ότου με πληροφορήσει ο Θεός μέσα στην καρδιά μου. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
• Έχετε ένα πρόβλημα; ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με''. Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας κ.ο.κ. ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με''. Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματός σας, λύση του αδιεξόδου όπου βρίσκεστε. Το κομποσκοινάκι λοιπόν και: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με''. (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
• Δεν είναι ο σκεπτόμενος που λύνει τά προβλήματα του κόσμου, αλλά ο προσευχόμενος. (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος)
• Όλοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα, με την διαφορά ότι εκείνοι που είναι με τον Θεό, έχουν βρει τη λύση στα προβλήματά τους. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Ο Θεός επιτρέπει τα προβλήματα, για να μαλακώσει η σκληρή μας η καρδιά. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
• Όταν βλέπετε, ότι σας απασχολούν πράγματα για τα οποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv οποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς Θεία δύναμη, αλλά Θείες δυνάμεις και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς Θεία βοήθεια, αλλά θαύμα Θεού... (Είπε Γέρων)
• Η αιτία για τα προβλήματά μας, κανείς άλλος δεν φταίει, παρά μονάχα εμείς. Εμείς είμαστε το πρόβλημα και για εμάς και για τους άλλους. Μην ψάχνουμε σαν τους κυνηγούς, να βρούμε την πηγή των προβλημάτων μας άλλου, είτε σε ανθρώπους, είτε σε καταστάσεις, αλλά ας ενσκήψουμε μέσα μας με τη μετάνοια, για να εξαλείψουμε το κακό, που σαν αγκάθι φυτρώνει μέσα από τις κοπριές των παθών μας. (Είπε Γέρων)
• Άνοιξε και βάλε τον Θεό στη ζωή σου και όλα τα θέματά σου θα τακτοποιηθούν, χωρίς να το καταλάβεις... (Παναγόπουλος)
• Ο άνθρωπος, όλα τα θέματα-προβλήματά του, θα έπρεπε να τα λύνει με την προσευχή. Αν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα, αυτό οφείλεται στο ότι προσπαθούν να τα λύσουν σύμφωνα με το μυαλό τους, τα συναισθήματά τους και ενεργούν μόνοι τους, με αποτέλεσμα να έρχονται σε αδιέξοδο. Οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν λύσεις... Αυτοί όμως που προσεύχονται βρίσκουν λύσεις στα προβλήματά τους. Για παράδειγμα αγοράζει κάποιος ένα διαμέρισμα και ερωτά τον δικηγόρο, τον συμβολαιογράφο, ερωτά τους πάντες και καλά κάνει. Τον Θεό όμως τον ερωτά; Ποιοί θα είναι οι γείτονές του; Τα παιδιά του, με ποιά παιδιά της γειτονιάς θα κάνουν παρέα; Και αν πέσει το διαμέρισμα αυτό από σεισμό; Και αν κάποιος βάλει το σπίτι φωτιά; Και πολλά άλλα που δεν γνωρίζει και ωστόσο δεν ερωτά το Θεό. Γιατί; Γι΄αυτό υποφέρουμε και ναυγούμε στη ζωή μας... (Παναγόπουλος)
• Οι ευφυείς άνθρωποι λύνουν τα προβλήματα. Οι μεγαλοφυείς τα προβλέπουν. (Αϊνστάϊν)
• Όλα τα προβλήματα, δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις του νου. (Έκχαρτ Τόλε)
• Κάθε λύση φαίνεται ασήμαντη σ' αυτόν που δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα. (Νταβίλα)
• Κάθε πρόβλημα έχει ένα δώρο για σένα στα χέρια του.(Μπαχ-Αμερικανός συγγραφέας)
• Όσο πιο δύσκολο φαίνεται ένα πρόβλημα στα μάτια μας, τόσο πιο εύκολη είναι η λύση του στα χέρια του Θεού.
• Το πρόβλημα δεν βρίσκεται οριζοντίως μεταξύ μας, αλλά καθέτως με τον Θεό. Όταν διορθωθεί το κάθετο, τότε θα διορθωθεί και το οριζόντιο.
• Μη φοβηθείς άμα δεις τα προβλήματα να σε πνίγουν. Θυμήσου πως και ο ήλιος κάποτε δύει. Για ν' ανατείλει την επόμενη και να ξαναρχίσει το ταξίδι του...
• Το θέμα δεν είναι τι προβλήματα συναντάμε, αλλά να μην γινόμαστε εμείς πρόβλημα για τους άλλους.
• Όποιος βραδυπορεί προς λύση, χειροδένεται με το πρόβλημα.
• Να μην εκμυστηρεύεσαι τα προβλήματά σου σε άλλους ανθρώπους. Το 80% δεν ενδιαφέρονται, ενώ το 20% το ευχαριστιούνται.
• Η σιωπή και το χαμόγελο είναι δύο ισχυρές λέξεις... Με ένα χαμόγελο μπορείς να λύσεις πολλά προβλήματα, με την σιωπή μπορείς να αποφύγεις πολλά προβλήματα...!
• Ο καλύτερος χρόνος για να καταπιαστείς με την επίλυση ενός προβλήματος, είναι προτού μεγαλώσει.
• Όσο λιγότερο αγωνιάς για ένα ζήτημα, τόσο καλύτερα τα καταφέρνεις να βρεις μια λύση γι' αυτό.
• Ένας κόμπος δεν λύνεται ποτέ, με το τέντωμα των 2 άκρων.
• Καλύτερα να είσαι προβληματισμένος, παρά να είσαι προβληματικός.
• Γόρδιος δεσμός. (Δυσεπίλυτο πρόβλημα)
• Μια μέρα o γάϊδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει, τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο... ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.
  Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάϊδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν, να το θάψει ζωντανό. Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν.
  Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάϊδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά.
  Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι και έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
  Ήταν κάτι καταπληκτικό! Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάϊδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
  Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο και αυτό κάθε φορά τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
  Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού...
  Ηθικό δίδαγμα:
  Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως, πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά, είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα.
  Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και με την Χάρη του Θεού κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Έχετε προβλήματα; “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”

 

Έχετε ένα πρόβλημα; «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας…;

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματος και θα σας βγάλει από το αδιέξοδο που βρίσκεστε…

Το κομποσκοινάκι λοιπόν, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με»…

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν ότι την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή.

Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσευχήσου. Θέλεις να σωθείς; Προσευχήσου.

«Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών».
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας.

Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα…

ΠΗΓΗ : www.vimaorthodoxias.gr