«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Γ΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής» (Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Γ΄ Μέρος

“Στήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ οἱ Θεολόγοι εἶναι κυρίως οἱ θεόπτες καί ἡ Θεολογία εἶναι ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ. «Ἔστι γάρ καί ἡ περί Θεοῦ καί τῶν κατ’ αὐτόν δογμάτων γνῶσις, θεωρία, ὅ Θεολογίαν ὀνομάζομεν… ».

Ἡ διδασκαλία τοῦ παπποῦ μας Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Γέ­ροντός μας Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη, ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διδασκα­λίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

Ἡ πείρα τοῦ Ἁγίου Γέροντός μας Ἐφραίμ εἰς τήν νοεράν προσευχήν, ὅπως ἐκεῖνος μᾶς τήν παρέδωσεν, ἀποτελεῖ συνέχεια ὅλης τῆς νηπτικῆς ἀσκητικῆς Παραδόσεως.(5)

Λέγει ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης: «Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό κέντρον τῶν ὑπέρ φύσιν, τῶν κατά φύσιν καί τῶν παρά φύσιν κινήσεων. Τά πάντα ξεκινοῦν ἀπό τήν καρδίαν.

Ἐάν ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου καθαρισθῆ, τότε βλέπομεν τόν Θεόν. Ὁ Θεός εἶναι ἀθεώρητος· ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα. Δύναται ὅμως νά βασιλεύση εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν γίνη αὐτή καθαρόν δοχείον.

Διά νά γίνη δεκτικόν δοχείον ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νά γίνη καθαρή.

Δηλαδή, νά γίνη καθαρή ἀπό ἀκάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθῆ ὅμως ἡ καρδιά, πρέπει νά μπῆ εἰς αὐτήν κάποιο φάρμακον. Τό φάρμακον αὐτό εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Ὅπου πηγαίνει ὁ Βασιλεύς, διώκονται οἱ ἐχθροί· καί ὅταν μπῆ εἰς τήν καρδιά ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τό ὄνομα Του τό Ἅγιον «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», φυγαδεύονται τῶν δαιμόνων οἱ φάλαγγες.

Ὅταν ἐνθρονισθῆ μέσα καλά-καλά ὁ Χριστός, τότε ὑπακούουν τά πάντα…

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σκεπάζει τήν ψυχήν πού εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τά βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τόν ἐσωτερικόν κόσμον τῆς ψυχῆς καί τόν κατευθύνει πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιον.

Τότε μόνον ἡ ψυχή ἔχει τήν δύναμιν νά εἴπῆ μαζί μέ τόν Προφήτην. «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τόν Κύριον καί, πάντα τά ἐντός μου, τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ» (Ψαλμός 102, 1).

Λέγε λοιπόν τήν εὐχήν διά νά ἔχης τήν σκέπην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καλύπτει τήν ψυχήν σου αἰσθάνεσαι μιά πληρότητα καί μιά ταπείνωσιν. Δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό τήν ἀδικία, τήν εἰρωνεία ἤ τόν ἔπαινον.

Ζῆς σέ μιά ἀτμόσφαιρα πνευματική πού δέν εἰσέρχεται εὔκολα ὁ ἱός τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ πνευματικός ἀνακρίνει τά πάντα, αὐτός δέ ὑπ’ οὐδενός ἀνακρίνεται: «Ψυχικός δέ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γάρ αὐτῷ ἐστι, καί οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.

Ὁ δέ πνευματικός ἀνακρίνει μέν πάντα, αὐτός δέ ὑπ᾿ οὐδενός ἀνακρίνεται. Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὅς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν».(Α΄ Κορ. 2, 14-16)

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σοῦ δίδει ἄλλα μάτια καί ἄλλην κρίσιν.

Λέγε συνεχῶς τήν εὐχήν, διά νά ζῆς ἄνετα μέσα σέ κάθε περιβάλλον· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.