«Στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον». (Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Δ΄ Μέρος
“Λέγε τήν εὐχήν καί ἄφησε τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἰσέλθη εἰς τά βάθη τῆς ψυχῆς σου, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Γίνε τότε ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
Τό χάρισμα τῆς Θεολογίας εἶναι ἐνέργεια τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.
Σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον.
Ἔτσι σ’ ἕναν μέν δίδεται ἀπό τό Πνεῦμα λόγος σοφίας. Σ’ ἄλλον δέ λόγος γνώσεως ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.
Σ’ ἄλλον δέ πίστη ὡς ἰδιαίτερο καί θαυματουργό χάρισμα ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.
Σ’ ἄλλον δέ χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.
Σ’ ἄλλον δέ ἐνέργειες θαυμάτων γενικῶς, ὄχι μόνο θαυμάτων θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν.
Σ’ ἄλλον δέ προφητεία. Σ’ ἄλλον δέ νά διακρίνει τά πνεύματα, ἄν εἶναι ἀπό τό Θεό ἤ ὄχι.
Σ’ ἄλλον δέ νά ὁμιλεῖ διάφορες γλώσσες. Καί σ’ ἄλλον νά ἑρμηνεύει τίς γλώσσες.
Ναί, πράγματι αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅτι, ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ τό ἕνα καί τό αὐτό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τά διανέμει ἰδιαιτέρως στόν καθένα ὅπως Αὐτό θέλει:
«Ἑκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον: ᾧ μέν γάρ διά τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δέ λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα, ἑτέρῳ δέ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι· ἄλλῳ δέ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δέ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δέ προφητεία, ἄλλῳ δέ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δέ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δέ ἑρμηνεία γλωσσῶν· πάντα δέ ταῦτα ἐνεργεῖ τό ἕν καί τό αὐτό Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται» (Α΄ Κορ. 12, 7-11).
Ὁ Φώτης Κόντογλου, ὁ ὁποῖος μελετοῦσε τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς γράφει γιά τήν Ἀληθινή Θεολογία. Τό κείμενο τῆς ὁμιλίας του παραμένει διαχρονικό, διότι μᾶς ἐκφράζει ἀπόλυτα ἀκόμη καί σήμερα, καθώς μᾶς λέγει τά ἐξῆς:
«Εἴπαμε πῶς, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ὄχι μοναχά δέν διαβάζουμε, ἀλλά κἄν δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχουνε οἱ μυστικοί Πατέρες πού φωτίσανε τήν Ὀρθοδοξία. (6)
Γιά τούς Θεολόγους ἡ Ὀρθοδοξία κατάντησε μία κούφια λέξη, ἀφοῦ ἡ μυστική οὐσία της, τούς εἶναι ἄγνωστη, ὅπως κι᾿ ἡ Παράδοσή τους.
Οἱ δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τά φῶτα ἀπό τή Δύση, γιατί ἐκεῖ ἡ Θεολογία ἔχει γίνει ἐπιστήμη, κι᾿ ἡ ματαιοδοξία τους κολακεύεται ἀπ᾿ αὐτό τό πράγμα.
Ἡ Πίστη, γιά αὐτούς, δέν ἔχει καμμιά σημασία. Θά μοῦ πῆτε, «Θεολογία χωρίς Πίστη, γίνεται;»
Μά κι᾿ ἐγώ σᾶς ρωτῶ, μέ τήν ἴδια ἀπορία, «γίνεται Θεολογία χωρίς Πίστη;»
Ὡστόσο, στίς Δυτικές χῶρες καί στήν Ἀμερική, πολύς κόσμος ἔχει στραφεῖ πρός τήν Ὀρθοδοξία, ἀπό τή δίψα τῆς ἀληθείας.
Στήν Ἑλλάδα, μοναχά λιγοστοί ἄνθρωποι καί κάποιοι “παλαιοημερολογίτες” διαβάζουνε τά βιβλία τῶν Πατέρων, ἐκτός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, πού τούς παίρνουνε οἱ θεολόγοι γιά ρήτορας καί γιά φιλολόγους τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας.
Τά βιβλία τῶν μυστικῶν Πατέρων δέν ξανατυπώνουνται πιά καί καταντήσανε σπάνια. Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστῶν θεολόγων, χωρίς καμμιά οὐσία, πού φανερώνουνε μοναχά τήν ἀπίστευτη γύμνια ἐκείνων πού τά γράφουνε.
Μοναχά τώρα τελευταῖα ἄρχισε νά τυπώνει καί ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν Πατρολογία τοῦ Μigne. Μά κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση εἶναι γιά τούς θεολόγους, κι᾿ ὄχι γιά τούς πιστούς, ἀφοῦ εἶναι τυπωμένη στήν ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα.
Ἐκτός ἀπ᾿ αὐτό, ἡ ἔκδοση τῆς Πατρολογίας δέν ἔχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, μέ τό δυτικό χαρακτήρα πού ἔχει ἡ γενική μόρφωση τῶν θεολόγων μας, πού δέν ἔχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση τῆς οὐσίας τῆς Ὀρθοδοξίας, οὔτε καί τῆς Παράδοσής μας. Ἔτσι κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση καταντᾶ ἕνα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει τό κατάλληλο ὀρθόδοξο χῶμα γιά νά ριζοβολήσει.
Στό νά στραφοῦνε οἱ Δυτικοί κι᾿ οἱ Προτεστάντες στούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας, συντελέσανε πολύ οἱ Λευκορῶσοι Θεολόγοι Ἅγιοι Πατέρες, πού σκορπίσανε στίς διάφορες χῶρες καί φωτίσανε τίς ψυχές μέ τά σοφά κηρύγματά τους, μέ τήν ἀρετή τῆς ζωῆς τους, μέ τήν εὐλάβεια καί τήν τυπική εὐσέβειά τους.
Ἐνῶ οἱ κληρικοί πού στέλνουμε ἐμεῖς στίς διάφορες παροικίες, εἶναι οἱ πιό ἀνίδεοι στό τί θά πεῖ Ὀρθοδοξία, κι᾿ οἱ ἐκκλησίες μας στό ἐξωτερικό δέν ἔχουνε κανέναν θρησκευτικό προορισμό, ἀλλά ἔχουνε καταντήσει κέντρα κοινωνικῆς συγκεντρώσεως τῶν ὁμογενῶν κάθε Κυριακή”.
Πράγματι ἀκολούθησε τήν σοφή συμβουλή τοῦ Ἁγίου Γέροντός σου καί πάντοτε ἄς γίνεις ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὥστε νά προσεύχεσαι ταπεινά, ἀληθινά, καρδιακά καί ἀδιάλειπτα.
Γι’ αὐτό, ἄς λέμε ἀδέλφια μου ἀκατάπαυστα τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».
Ἀμήν, γένοιτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου