«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Α΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Ὁ Υἱός καί Θεῖος Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά θεώσει τόν ἄνθρωπο». (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Α΄ Μέρος

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δέν εἶναι φιλοσοφία, ἀλλά εἶναι ἡ μία ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ξεκάθαρα φανερώνει ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή καί θεάρεστη ὁδός σωτηρίας. Διότι αὐτή ὁδηγεῖ στή θεραπεία κάθε ἐμπαθοῦς καί ἁμαρτωλῆς ψυχῆς, διά τῆς Θείας Χάριτος τοῦ Μυστηρίου τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως.

Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων σχετικά μέ τήν ἀληθινή Θεολογία, ἡ Μία καί Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὀνόμασε τιμητικά μόνο τρεῖς ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους ὡς Θεολόγους.

Αὐτός πού ἔλαβε πρῶτος τό κορυφαῖο χάρισμα τῆς Θεολογίας ἀπό τό Πνεῦμα τό «Ἅγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον», εἶναι ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπί τό στῆθος τοῦ Ἰησοῦ».

Ἀκολουθεῖ ὁ «Μέγας φωστήρ» τῆς Ἐκκλησίας, καί Ἑλληνικῆς καταγωγῆς Καππαδόκης Ἅγιος καί ἕνας ἀπό τούς «Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος» ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός ὁ Θεολόγος.

Ὁ τρίτος εἶναι ὁ «Ἅγιος τοῦ Ἀκτίστου Φωτός» ἤ «ὁ Θεολόγος τοῦ Φωτός» καί τοῦ Θείου Ἔρωτος, ὁ Ἅγιος τοῦ Φωτός Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, στόν ὁποῖο ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας τοῦ ἔδωσε τήν προσωνυμία τοῦ «Θεολόγου», γράφει ὅτι μόνο αὐτοί πού πέρασαν ἀπό τήν πράξη στή θεωρία τοῦ Θεοῦ καί τή Θέωση μποροῦν νά μιλήσουν γιά τόν Θεό.

Καί αὐτό εἶναι δυνατό νά συμβεῖ ὅταν: «ἡνίκα ἄν σχολήν ἄγωμεν ἀπό τῆς ἔξωθεν ἰλύος καί ταραχῆς, καί μή τό ἡγεμονικόν ἡμῶν συγχέηται τοῖς μοχθηροῖς τύποις καί πλανωμένοις, οἷον γράμμασι πονηροῖς ἀναμιγνύντων κάλλη γραμμάτων, ἤ βορβόρῳ μύρων εὐωδίαν. Δεῖ γάρ τῷ ὄντι σχολάσαι, καί γνῶναι Θεόν· καί ὅταν λάβωμεν καιρόν, κρίνειν Θεολογίας εὐθύτητα». (1)

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί μποροῦμε νά θεολογοῦμε ὅταν πληροῦμε τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἀληθινῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη. Εἶναι ἀπαραίτητος ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ, διά τῆς ὁράσεως τῆς θέας τῆς Θείας «Ἀκτίστου δόξης» τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐκεῖνος πού πράγματι πληροί ὅλες τίς προϋποθέσεις τῆς Θεολογίας, δηλαδή μέ ποιό ἁπλᾶ λόγια ἐκεῖνος πού θεολογεῖ πρέπει νά ἔχει καθαρθεῖ ἀπό τά πάθη καί νά ἔχει μεταμορφωθεῖ ἡ ψυχή του μέσα στό ἄκτιστο Φῶς τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά αὐτός ὁ πιστός κινδυνεύει νά πέσει πολύ εὔκολα σέ πλάνη καί σέ αἵρεση.

Καί τότε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μᾶς λέγει ὅτι μπορεῖ νά συμβεῖ τοῦτο τό παράδοξο ἔκτακτο γεγονός: «Θά εἶναι σάν νά ἀναμειγνύονται τά μοναδικά ὑπέροχα καλλιγραφημένα γράμματα, μέ ἐκεῖνα τά ἄσχημα «κακογραμμένα» γράμματα πού κρύβουν μέσα τους πονηρία, μνησικακία, ζηλοφθονία καί τήν κάθε λογῆς κακία αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἤ νά ἀναμειγνύεται ἡ εὐωδία τῶν μύρων ἀπό τά ἄνθη, μέ τήν βρωμερή ἀκαθαρσία.

Ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν γνώση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ νῆψη καί ἡ νοερά προσευχή. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, τόν ὁποῖο συνιστᾶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, μέσα ἀπό τή νηπτική ζωή ὡς ἑξῆς: «Δεῖ γάρ τῷ ὄντι σχολάσαι, καί γνῶναι Θεόν».

“Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναχωρεῖ γιά τήν ἔρημο τοῦ Πόντου, ἡ ὁποία σέ ὅλο τό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τόν ἤλκυε πνευματικά μέ τήν νηπτική καί ἀσκητική ζωή, καί μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀσκήθηκε ἐκεῖ γιά ἕνα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ἐκεῖ στήν ἔρημο τοῦ Πόντου «ἐκαθάρθη, ἐφωτίσθη, καί ἐθεώθη», καί ὅπως ὁ ἴδιος ἐπισημαίνει, αὐτά τά τρία -ὡς ἁγιοπνευματικές καταστάσεις καί Θείες καί ἅγιες ἐμπειρίες- ἀποτελοῦν τίς προϋποθέσεις τῆς ἀληθινῆς Θεολογίας. (2).

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, γράφει ὅτι: «Ὁ Υἱός καί Θεῖος Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά θεώσει τόν ἄνθρωπο.

Καί συνεργό στό Μέγα τοῦτο ἔργο ἔχει τόν ἱερέα.

Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα πώς ἡ ἱερωσύνη εἶναι ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν.

Ἡ σπουδαιότερη, διότι προσπαθεῖ τό πιό σπουδαῖο πράγμα, τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἡ δυσκολότερη, γιατί παλεύει μέ τά πάθη τοῦ ἀνθρώπου καί τούς δαίμονες.

Εὐτυχῶς ὅμως πού τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι συνεχῶς παρόν, παραστέκεται στόν ἱερέα καί τελικά μόνο αὐτό τόν κάνει ἄξιο ν’ ἀνταποκριθεῖ στό ἔργο του…

Δέ σκέπτεσθε τόν Παῦλο, τόν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν, πόσο φωτισμό δέχτηκε; Χίλιες ἀστραπές τόν τύφλωσαν γιά νά μεταβληθεῖ σέ Ἀπόστολο.

Καί πόσο ἀσκήθηκε, πόσο προετοιμάστηκε γιά νά ἀρχίσει τό ἔργο του!

Γιά νά μιλήσει στούς Χριστιανούς ζητοῦσε νά τόν καθοδηγήσει τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο διώχτηκε, ναυάγησε, κινδύνεψε, δάρθηκε, φυλακίστηκε, λιθοβολήθηκε, κακοπάθησε…

Ἤτανε πάντα πρόθυμος νά ὑποστεῖ τά πάντα χάριν τοῦ Χριστοῦ. Μέχρι πού ἔφτασε στό Μαρτύριο.

Ὁ Θεός τόν στεφάνωσε… Καί ὅσο ἐργαζότανε γιά τό Χριστό, εἶχε σύνεση, εἶχε ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους, ἡ φροντίδα ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τόν ἔλιωνε.

Ἰδού τό πρότυπο τοῦ ἱερέα. Τί ἄλλο νά σᾶς εἰπῶ…

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κήρυττε τήν ὀρθή Πίστη, τήν ὁποία ἔμαθε καλά ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου.

Καί ὁ ἱερέας πρέπει νά σπουδάζει τήν ὀρθή Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀπό τίς αἱρέσεις μακριά. Ὅσοι τίς κηρύττουν εἶναι ἀκάθαρτοι.

Καί τό Θεό, πού εἶναι κατεξοχήν καθαρός, μπορεῖ νά τόν πλησιάσει μόνο ἄνθρωπος καθαρός στό φρόνημα, στήν Πίστη, δηλαδή στήν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Καί καθαρός στήν ψυχή, δηλαδή ἀπαλλαγμένος ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Β΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, Θεολόγος εἶ» (Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Β΄ Μέρος

“Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητής, συνδέει τήν Θεολογία μέ τήν ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή. Γνωρίζουμε ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε τό χάρισμα τῆς νοερᾶς εὐχῆς ἤ καρδιακῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς εἰσῆλθε στά πρῶτα στάδια τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς θέας τοῦ Θεοῦ.

Ὅσοι προσεύχονται νοερά ἀποκτοῦν κοινωνία μέ τόν Θεό στό ἄϋλο καί αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι ἡ γνώση τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ὀρθόδοξο πιστό. Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητής λέγει: «Εἰ θεολόγος εἷ, προσεύξῃ ἀληθῶς, καί εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, θεολόγος εἷ». (3)

Εἰς τήν ἐποχήν μας, τήν Θεολογίαν τήν μετεβάλαμεν εἰς ἐπιστήμην «κατά τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου τούτου» καί ἡ ἀληθής Θεολογία, ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ καί τῶν Μυστηρίων αὐτοῦ, μᾶς μένει ἄγνωστη γῆ.

Ἐπιγραμματικά συνδέει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης τήν ὡς ἄνω ἀλήθειαν τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, σχέσεως γνώσεως Μυστηρίων Θεοῦ καί προσευχῆς, λέγων: «Εἰ Θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς. Καί εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, Θεολόγος εἶ».

Ἄν εἶσαι Θεολόγος, νά προσεύχεσαι ἀληθινά καί καθ᾿ ὅλας τάς ἀπαιτήσεις μιᾶς γνησίας πρός τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ, ἀνερχομένης προσευχῆς.

Καί ἄν ἔτσι γνησίως προσεύχεσαι, τότε θά εἶσαι ἀληθής γνώστης τοῦ Θεοῦ καί τῶν Μυστηρίων Του.

Ὁ προσευχόμενος ὀφείλει ἀκόμη νά διατηρῆ ἀκοίμητον καί τήν προσοχήν.

«Γρηγόρει, ἀκοίμητον πνεῦμα κεκτημένος».

Μένε ξυπνητός, ἀποκτῶν πνεῦμα ἄγρυπνον πού διαρκῶς θά προσέχη ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς ἐχθρούς τῆς ψυχῆς, ὅπως ὁμοίως ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς ἐχθρούς τοῦ ποιμνίου.

Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλον, ὁ πρεσβύτερος, λέγεται καί ἐπίσκοπος, διότι ὀφείλει νά ἐπισκοπῆ, νά βλέπη καλά πάντα κίνδυνον, ἀπειλοῦντα τό ποίμνιον.

Ἡ ἐσωτερική ζωή τοῦ Ποιμένος εἶναι τό μυστικόν τοῦ ποιμαντικοῦ του ἔργου καί ἰδίᾳ τῆς ἀτομικῆς ποιμαντικῆς, ὅπως ἀνωτέρω ἀνεφέραμεν.

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής».

«Ἡ νῆψις τῆς ψυχῆς, εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ποιμένος».

Τί εἶναι νῆψις ψυχῆς;

«Φυλακή νοός καί καθαρότης καρδίας ὅ ἐστίν καί λέγεται νῆψις», γράφει ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος (4)

Στήν Ὀρθόδοξη Πατερική Παράδοση ὁ Θεολόγος ταυτίζεται μέ τόν Πνευματικό Πατέρα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πραγματικός Θεολόγος, διότι πάσχει ὁ ἴδιος τά φρικτά καί ἄχραντα Πάθη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας καί ὡς Ποιμήν Ὀρθόδοξότατος καί Ἅγιος θά μπορεῖ νά καθοδηγεῖ ἀπλανῶς καί θεαρέστως τά πνευματικά του τέκνα.

Ἡ Θεολογία στό σημεῖο αὐτό συνδέεται στενώτατα μέ τήν θεωρία τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἡ Θεολογία εἶναι κυρίως ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ θέα τοῦ Θεοῦ”.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Γ΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής» (Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Γ΄ Μέρος

“Στήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ οἱ Θεολόγοι εἶναι κυρίως οἱ θεόπτες καί ἡ Θεολογία εἶναι ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ. «Ἔστι γάρ καί ἡ περί Θεοῦ καί τῶν κατ’ αὐτόν δογμάτων γνῶσις, θεωρία, ὅ Θεολογίαν ὀνομάζομεν… ».

Ἡ διδασκαλία τοῦ παπποῦ μας Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Γέ­ροντός μας Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη, ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διδασκα­λίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

Ἡ πείρα τοῦ Ἁγίου Γέροντός μας Ἐφραίμ εἰς τήν νοεράν προσευχήν, ὅπως ἐκεῖνος μᾶς τήν παρέδωσεν, ἀποτελεῖ συνέχεια ὅλης τῆς νηπτικῆς ἀσκητικῆς Παραδόσεως.(5)

Λέγει ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης: «Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό κέντρον τῶν ὑπέρ φύσιν, τῶν κατά φύσιν καί τῶν παρά φύσιν κινήσεων. Τά πάντα ξεκινοῦν ἀπό τήν καρδίαν.

Ἐάν ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου καθαρισθῆ, τότε βλέπομεν τόν Θεόν. Ὁ Θεός εἶναι ἀθεώρητος· ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα. Δύναται ὅμως νά βασιλεύση εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν γίνη αὐτή καθαρόν δοχείον.

Διά νά γίνη δεκτικόν δοχείον ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νά γίνη καθαρή.

Δηλαδή, νά γίνη καθαρή ἀπό ἀκάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθῆ ὅμως ἡ καρδιά, πρέπει νά μπῆ εἰς αὐτήν κάποιο φάρμακον. Τό φάρμακον αὐτό εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Ὅπου πηγαίνει ὁ Βασιλεύς, διώκονται οἱ ἐχθροί· καί ὅταν μπῆ εἰς τήν καρδιά ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τό ὄνομα Του τό Ἅγιον «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», φυγαδεύονται τῶν δαιμόνων οἱ φάλαγγες.

Ὅταν ἐνθρονισθῆ μέσα καλά-καλά ὁ Χριστός, τότε ὑπακούουν τά πάντα…

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σκεπάζει τήν ψυχήν πού εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τά βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τόν ἐσωτερικόν κόσμον τῆς ψυχῆς καί τόν κατευθύνει πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιον.

Τότε μόνον ἡ ψυχή ἔχει τήν δύναμιν νά εἴπῆ μαζί μέ τόν Προφήτην. «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τόν Κύριον καί, πάντα τά ἐντός μου, τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ» (Ψαλμός 102, 1).

Λέγε λοιπόν τήν εὐχήν διά νά ἔχης τήν σκέπην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καλύπτει τήν ψυχήν σου αἰσθάνεσαι μιά πληρότητα καί μιά ταπείνωσιν. Δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό τήν ἀδικία, τήν εἰρωνεία ἤ τόν ἔπαινον.

Ζῆς σέ μιά ἀτμόσφαιρα πνευματική πού δέν εἰσέρχεται εὔκολα ὁ ἱός τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ πνευματικός ἀνακρίνει τά πάντα, αὐτός δέ ὑπ’ οὐδενός ἀνακρίνεται: «Ψυχικός δέ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γάρ αὐτῷ ἐστι, καί οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.

Ὁ δέ πνευματικός ἀνακρίνει μέν πάντα, αὐτός δέ ὑπ᾿ οὐδενός ἀνακρίνεται. Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὅς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν».(Α΄ Κορ. 2, 14-16)

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σοῦ δίδει ἄλλα μάτια καί ἄλλην κρίσιν.

Λέγε συνεχῶς τήν εὐχήν, διά νά ζῆς ἄνετα μέσα σέ κάθε περιβάλλον· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

«Νῆφε ὡς Θεοῦ ἀθλητής».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Δ΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον». (Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Δ΄ Μέρος

“Λέγε τήν εὐχήν καί ἄφησε τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἰσέλθη εἰς τά βάθη τῆς ψυχῆς σου, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Γίνε τότε ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Τό χάρισμα τῆς Θεολογίας εἶναι ἐνέργεια τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.

Σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, στόν καθένα δέ δίδεται τό χάρισμα, πού εἶναι ἐκδήλωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τό συμφέρον.

Ἔτσι σ’ ἕναν μέν δίδεται ἀπό τό Πνεῦμα λόγος σοφίας. Σ’ ἄλλον δέ λόγος γνώσεως ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ πίστη ὡς ἰδιαίτερο καί θαυματουργό χάρισμα ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν ἀπό τό ἴδιο τό Πνεῦμα.

Σ’ ἄλλον δέ ἐνέργειες θαυμάτων γενικῶς, ὄχι μόνο θαυμάτων θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν.

Σ’ ἄλλον δέ προφητεία. Σ’ ἄλλον δέ νά διακρίνει τά πνεύματα, ἄν εἶναι ἀπό τό Θεό ἤ ὄχι.

Σ’ ἄλλον δέ νά ὁμιλεῖ διάφορες γλώσσες. Καί σ’ ἄλλον νά ἑρμηνεύει τίς γλώσσες.

Ναί, πράγματι αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅτι, ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ τό ἕνα καί τό αὐτό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τά διανέμει ἰδιαιτέρως στόν καθένα ὅπως Αὐτό θέλει:

«Ἑκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον: ᾧ μέν γάρ διά τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δέ λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα, ἑτέρῳ δέ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι· ἄλλῳ δέ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δέ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δέ προφητεία, ἄλλῳ δέ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δέ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δέ ἑρμηνεία γλωσσῶν· πάντα δέ ταῦτα ἐνεργεῖ τό ἕν καί τό αὐτό Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται» (Α΄ Κορ. 12, 7-11).

Ὁ Φώτης Κόντογλου, ὁ ὁποῖος μελετοῦσε τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς γράφει γιά τήν Ἀληθινή Θεολογία. Τό κείμενο τῆς ὁμιλίας του παραμένει διαχρονικό, διότι μᾶς ἐκφράζει ἀπόλυτα ἀκόμη καί σήμερα, καθώς μᾶς λέγει τά ἐξῆς:

«Εἴπαμε πῶς, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ὄχι μοναχά δέν διαβάζουμε, ἀλλά κἄν δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχουνε οἱ μυστικοί Πατέρες πού φωτίσανε τήν Ὀρθοδοξία. (6)

Γιά τούς Θεολόγους ἡ Ὀρθοδοξία κατάντησε μία κούφια λέξη, ἀφοῦ ἡ μυστική οὐσία της, τούς εἶναι ἄγνωστη, ὅπως κι᾿ ἡ Παράδοσή τους.

Οἱ δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τά φῶτα ἀπό τή Δύση, γιατί ἐκεῖ ἡ Θεολογία ἔχει γίνει ἐπιστήμη, κι᾿ ἡ ματαιοδοξία τους κολακεύεται ἀπ᾿ αὐτό τό πράγμα.

Ἡ Πίστη, γιά αὐτούς, δέν ἔχει καμμιά σημασία. Θά μοῦ πῆτε, «Θεολογία χωρίς Πίστη, γίνεται;»

Μά κι᾿ ἐγώ σᾶς ρωτῶ, μέ τήν ἴδια ἀπορία, «γίνεται Θεολογία χωρίς Πίστη;»

Ὡστόσο, στίς Δυτικές χῶρες καί στήν Ἀμερική, πολύς κόσμος ἔχει στραφεῖ πρός τήν Ὀρθοδοξία, ἀπό τή δίψα τῆς ἀληθείας.

Στήν Ἑλλάδα, μοναχά λιγοστοί ἄνθρωποι καί κάποιοι “παλαιοημερολογίτες” διαβάζουνε τά βιβλία τῶν Πατέρων, ἐκτός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, πού τούς παίρνουνε οἱ θεολόγοι γιά ρήτορας καί γιά φιλολόγους τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας.

Τά βιβλία τῶν μυστικῶν Πατέρων δέν ξανατυπώνουνται πιά καί καταντήσανε σπάνια. Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστῶν θεολόγων, χωρίς καμμιά οὐσία, πού φανερώνουνε μοναχά τήν ἀπίστευτη γύμνια ἐκείνων πού τά γράφουνε.

Μοναχά τώρα τελευταῖα ἄρχισε νά τυπώνει καί ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν Πατρολογία τοῦ Μigne. Μά κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση εἶναι γιά τούς θεολόγους, κι᾿ ὄχι γιά τούς πιστούς, ἀφοῦ εἶναι τυπωμένη στήν ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα.

Ἐκτός ἀπ᾿ αὐτό, ἡ ἔκδοση τῆς Πατρολογίας δέν ἔχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, μέ τό δυτικό χαρακτήρα πού ἔχει ἡ γενική μόρφωση τῶν θεολόγων μας, πού δέν ἔχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση τῆς οὐσίας τῆς Ὀρθοδοξίας, οὔτε καί τῆς Παράδοσής μας. Ἔτσι κι᾿ αὐτή ἡ ἔκδοση καταντᾶ ἕνα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει τό κατάλληλο ὀρθόδοξο χῶμα γιά νά ριζοβολήσει.

Στό νά στραφοῦνε οἱ Δυτικοί κι᾿ οἱ Προτεστάντες στούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας, συντελέσανε πολύ οἱ Λευκορῶσοι Θεολόγοι Ἅγιοι Πατέρες, πού σκορπίσανε στίς διάφορες χῶρες καί φωτίσανε τίς ψυχές μέ τά σοφά κηρύγματά τους, μέ τήν ἀρετή τῆς ζωῆς τους, μέ τήν εὐλάβεια καί τήν τυπική εὐσέβειά τους.

Ἐνῶ οἱ κληρικοί πού στέλνουμε ἐμεῖς στίς διάφορες παροικίες, εἶναι οἱ πιό ἀνίδεοι στό τί θά πεῖ Ὀρθοδοξία, κι᾿ οἱ ἐκκλησίες μας στό ἐξωτερικό δέν ἔχουνε κανέναν θρησκευτικό προορισμό, ἀλλά ἔχουνε καταντήσει κέντρα κοινωνικῆς συγκεντρώσεως τῶν ὁμογενῶν κάθε Κυριακή”.

Πράγματι ἀκολούθησε τήν σοφή συμβουλή τοῦ Ἁγίου Γέροντός σου καί πάντοτε ἄς γίνεις ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ’ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὥστε νά προσεύχεσαι ταπεινά, ἀληθινά, καρδιακά καί ἀδιάλειπτα.

Γι’ αὐτό, ἄς λέμε ἀδέλφια μου ἀκατάπαυστα τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

«Αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι Θεολόγος» (Ε΄ Μέρος) Της Ολυμπίας αποκλειστικά για την katanixi.gr

 

«Ἀφοῦ οἱ θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κι᾿ ἐπιστήμονες, ἄς γίνουμε Θεολόγοι ἡμεῖς, δίχως ἄλλο ἐφόδιο, παρά μοναχά τήν Πίστη μας…» (Φώτης Κόντογλου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ε΄ Μέρος

“Ἔτσι, ἡ Ὀρθοδοξία, δηλαδή ἡ πρώτη κι᾿ ἀπαραμόρφωτη μορφή τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, ἔγινε πάλι τό στήριγμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού ζητᾶνε λιμάνι σωτηρίας κι᾿ ὁ κανόνας τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Πίστεως. (6)

Στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική ἔχουνε μεταφρασθεῖ, ἕως τώρα, σέ διάφορες γλῶσσες ἡ Φιλοκαλία, τό μέγα καί θαυμαστό αὐτό βιβλίο, πού στήν Ἀθήνα τό βρίσκει κανένας μοναχά στίς συλλογές τῶν βιβλιοφίλων νά κάθεται στό ράφι ἄχρηστο, σάν κανένα ἀρχαιολογικό ἀντικείμενο.

Ὁ Εὐεργετινός, οἱ ἐπιστολές τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί κάποιων ἄλλων Πατέρων, οἱ λόγοι Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, μερικά ἀπό τά ἔργα τοῦ μαθητοῦ του Νικήτα Στηθάτου, καί κάποια ἄλλα.

Ἐμεῖς, ἀλλοίμονο, τυρβάζομεν περί τοῦ πώς θά φανοῦμε ἐπιστημονικοί καί εὐρωπαϊκότεροι ἀπό τούς Εὐρωπαίους. Μοναχά κανένας «θρησκόληπτος», καθυστερημένος κατά τούς νεωτεριστάς αὐτούς παπαγάλους, διαβάζει τέτοια βιβλία.

Οἱ λόγοι τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου εἶναι μεταφρασμένοι στά Γαλλικά, στά Γερμανικά, στά Ἐγγλέζικα, ἐκτός ἀπό τά Ρωσικά, πού ἔχουνε μεταφρασθεῖ ἀπό τόν καιρό πού πρωτοτυπωθήκανε στά Ἑλληνικά ἀπό τ’ ἀρχαῖα ἑλληνικά χειρόγραφα.

Στήν ἁπλή Ἑλληνική γλώσσα ὑπάρχει μία θαυμάσια μετάφραση καμωμένη μέ εὐλάβεια «παρά τοῦ πανοσιολογιωτάτου Διονυσίου Ζαγοραίου, τοῦ ἐνασκήσαντος ἐν τῇ ἐρημονήσῳ τῇ καλουμένῃ Πιπέρι, ἀπέναντι τοῦ ἁγίου Ὄρους», τυπωμένη στή Σύρα στά 1886.

Ποῦ νά καταδεχτοῦμε, ἐμεῖς, νά διαβάσουμε τέτοια πράγματα, μεταφρασμένα μάλιστα ἀπό ἕναν ἀγράμματο καλόγερο, πού καθότανε κι᾿ ἔγραφε ἀπάνω σέ κάποιον βράχο, στό ἐρημονήσι Πιπέρι, μαζί μέ τούς γλάρους;

Ἐμεῖς διαβάζουμε τούς σοφούς καί ἀξιοπρεπεῖς καθηγητάδες πού γράφουνε καθισμένοι στίς πολυθρόνες, στά Παρίσια καί στά Βερολίνα… !!!

“Οὕτως λέγει ὁ Κύριος μέ τό στόμα τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δέ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; Καί ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; Πάντα γάρ ταῦτα ἐποίησεν ἡ χείρ μου, καί ἔστιν ἐμά πάντα ταῦτα, λέγει Κύριος· καί ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου;”

Δέν ἀκοῦμε τί λέγει ὁ Ἅγιος Θεός μέ τό στόμα τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα;

«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντά μου τούς λόγους;» (Ἡσαΐα 66, 2).

Ποῦ νά ὑποπτευθοῦμε τό μυστικό πλοῦτο πού κρύβεται μέσα σέ τέτοιες ἁγίες ψυχές.

Λοιπόν, αὐτή ἡ μετάφραση δέν ξανατυπώθηκε ἀπό τότε στήν Ἑλλάδα, πού τυπώνεται κάθε λογῆς ἀνοησία, πρᾶγμα πού φανερώνει σέ τί πνευματικό σκοτάδι βρισκόμαστε, κληρικοί καί λαϊκοί.

Ἀπό τήν προκοπή πού ἔχουμε, βάλαμε «τόν λύχνον ὑπό τόν μόδιον», κι᾿ ἀπάνω στό λυχνοστάτη βάζουμε τίς τυπωμένες βαθυστόχαστες ἀνοησίες πού ἀνάφερα, καί περιμένουμε νά μᾶς φωτίσουνε.

Τούς βαθύτερους μυσταγωγούς, πού φανήκανε στόν κόσμο, τούς ἔχουμε ἄξιους νά τούς διαβάζει μοναχά κανένας ἀγράμματος παλαιοημερολογίτης.

Ἡμεῖς, οἱ ἔξυπνοι κι᾿ οἱ συγχρονισμένοι, βάλαμε τήν ἐξυπνάδα μας καί μέσα στά Μυστήρια τῆς θρησκείας (Ὀρθοδοξης Πίστης), καί ἀγαπᾶμε τά μεγάλα λόγια καί τά ἐπιστημονικά, τί λέγει ὁ τάδε ἄθεος γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό καί γιά τή θρησκεία του, ἤ κανένας καμουφλαρισμένος θεομπαίχτης, ἐπειδή αὐτά δίνουνε τροφή στόν ἐγωισμό μας.

Καί βουλώνουμε τά αὐτιά μας γιά νά μήν ἀκούσουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού φωνάζει: «Οὐ γάρ ἀπέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μή κενωθῇ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.

Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τήν σοφίαν τῶν σοφῶν, καί τήν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.

Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητής τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχί ἐμώρανεν ὁ Θεός τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;» (Α΄ Κορ. 1, 17-20).

Ἀλλά, κοντά στούς χαλασμένους αὐτούς πού λέγω, ὑπάρχουνε καί πλῆθος ἄνθρωποι πού νοιώθουνε βαθειά τήν οὐσία τῆς θρησκείας (Ὀρθοδοξης Πίστης), μας, τή μεγάλη σημασία τῆς Θείας λατρείας καί τῆς ἱερῆς Παράδοσής μας.

Γιά ὅσους ἀπ᾿ αὐτούς δέν ἔχουνε πατερικά βιβλία, σάν αὐτά πού εἴπαμε παραπάνω, κι᾿ εἶναι σχεδόν ὅλοι οἱ Ἕλληνες… !!!

Γιατί ἡ ἀδιαφορία ἐκείνων πού εἶναι βαλμένοι γι᾿ αὐτή τή δουλειά, στέρησε τόν (εὐλαβή) κόσμο ἀπό τέτοια «ἄφθαρτη κι᾿ ἅγια θροφή», θά προσπαθήσω μέ τίς μικρές δυνάμεις μου νά τούς μεταδώσω ὅ,τι μπορέσω ἀπό τούς περιφρονημένους αὐτούς προγονικούς μας θησαυρούς.

Ἀφοῦ οἱ θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κι᾿ ἐπιστήμονες, ἄς γίνουμε Θεολόγοι ἡμεῖς, δίχως ἄλλο ἐφόδιο, παρά μοναχά τήν Πίστη μας!

Σύμφωνα μέ τά βαθυστόχαστα λόγια τοῦ Ἁγίου Νείλου, πού λέγει «Εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ, θεολόγος εἶ». «Ἄν προσεύχεσαι ἀληθινά, εἶσαι Θεολόγος».

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο.

O δρόμος της ευτυχίας. by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

 

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος.
Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα.
Και γι’ αυτό βασανίζεται.
Οποίος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.
Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».
Ξέρω καλά, τι είναι η ζωή που ζούνε οι λεγόμενοι κοσμικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, πού διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής- λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά, από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό! Από κοντά, όμως, απορείς για την φτώχεια που έχουνε, και το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα γιατροσόφια της ευτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουνε τον ευτυχισμένο! Κατάδικους, πού κάνουνε τον ελεύθερο! Άδειοι από κάθε ουσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη η ψυχή τους! Kαι γι’ αυτό ανύπαρκτη και η «ευτυχία», τους! Τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού!
Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει προζύμι; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;
Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου! Μη καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις! Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.
Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μοναχά ΄τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου. Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει: «Εγώ ειμί η οδός».

Από το βιβλίο «ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ»Φώτη Κόντογλου
Πηγή:  lllazaros.blogspot.gr

Η εμπειρία της ησυχίας by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

 

Σ’ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν:
Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι.
Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;

Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω. Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.
Και ο μοναχός απάντησε:
Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο. Τώρα
είναι ήρεμο.
Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας.
Βλέπεις τον εαυτό σου!
Aπόσπασμα απ’το βιβλίο του Heinz Nussbaumer

Πηγή:agiameteora.net- agapienxristou.blogspot.ca