Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013 GERONTAS ΘΑΔΔΑΙΟΣ

Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας. Περί οικογενειακής ζωής. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

Περί οικογενειακής ζωής. Μέρος Α'

1. Η υπακοή οικοδομεί και το ίδιον θέλημα αποδομεί. Ένα παιδί πρέπει να μάθει να είναι υπάκουο στους γονείς του όπως και στον Θεό. Θα θυμάται τα λόγια των γονιών του για όλη του τη ζωή και θα σέβεται πάντοτε τους γέροντες, κι όχι μόνο αυτούς αλλά και τους νεότερούς του. Θα είναι ευγενικός και προσεκτικός με τους πάντες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγες οικογένειες που ανατρέφουν τα παιδιά τους έτσι.
2. Τα πνεύματα του κακού προκαλούν περισπασμό στον νου των παιδιών μας…..και προσπαθούν να τα αναστατώσουν. Ένα παιδί πρέπει να διδαχθεί την υπακοή, ιδίως πριν τα πέντε του χρόνια, διότι σ’ αυτή την ηλικία είναι που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ενός παιδιού.
Έτσι, τα ίχνη της διαπαιδαγώγησης του χαρακτήρα του παραμένουν για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι γονείς θα πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους απόλυτη υπακοή σ’ αυτή τη περίοδο της ζωής τους. Όταν ένας γονιός λέει κάτι, η απάντηση πρέπει να είναι, «Αμήν. Γένοιτο». Αλλά σήμερα δυστυχώς, οι γονείς δεν το γνωρίζουν αυτό και διδάσκουν τα παιδιά τους τελείως το αντίθετο. Και μ’ αυτό τον τρόπο τα μεγαλώνουν…..
3. Αν οι γονείς λένε: «μείνε εδώ», τότε το παιδί πρέπει να μένει εκεί που του είπαν να μείνει. Αλλά το παιδί είναι παιδί¨ δεν μπορεί να μείνει ακίνητο σε ένα μέρος. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι να «τις βρέχουν» οι γονείς στο παιδί για την ανυπακοή του. Αυτός όμως δεν είναι καλός τρόπος να διδάξεις ένα παιδί υπακοή.
Ίσως κάποιες φορές να είναι απαραίτητο ένα τέτοιο μέτρο, αλλά θα πρέπει να γίνεται από αγάπη , και το παιδί πρέπει να τη νιώθει την αγάπη. Οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να «τις βρέχουν» στα παιδιά τους με οργή. Διότι αν πας να διορθώσεις κάποιον όταν είσαι οργισμένος, δεν θα πετύχεις τίποτα. Θα πληγώσεις τόσο τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου όσο και τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βάλεις κάποιον στο σωστό δρόμο, να τον διδάξεις και να τον συμβουλεύσεις, θα πρέπει πρώτα να ταπεινωθείς και να του μιλήσεις με πολλή αγάπη. Θα δεχτεί τη συμβουλή σου, διότι θα νιώσει ότι του τη δίνεις με αγάπη. Αν όμως θέλεις να γίνει το δικό σου πάση θυσία, δεν θα πετύχεις τίποτα. Να πως χτίζεται μέσα στο παιδί η αντιδραστικότητα. Όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο, η λύση δεν είναι να του «τις βρέχουμε».
4. Διάβασα στο Ελιξίριο, ένα ιατρικό περιοδικό, ότι ένας ψυχίατρος έχει πει ότι τα δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 30 ηρεμιστικά χάπια. Συμβάλλουν καλύτερα από τα φάρμακα στη γαλήνευση των νεύρων. Τα δάκρυα είναι πολύ ευεργετικά για τους ενήλικες, αλλά και για τα παιδιά επίσης. Μετά από ένα καλό κλάμα, το παιδί συνήθως ηρεμεί.
5. Το 1936 έμεινα με μια οικογένεια στο Βελιγράδι. Για την ακρίβεια, είχαν γερμανικές ρίζες. Ο σύζυγος ήταν Γερμανός και η γυναίκα του ήταν Γερμανίδα από την Σλοβακία. Είχαν ένα μικρό παιδάκι, που ήταν δύο χρονών εκείνη την εποχή. Δεν είχε μάθει ακόμα να περπατά.
Η μητέρα του το έβαζε στο κρεβάτι για ύπνο, μπρούμητα, κι εκείνο έκλαιγε. Κι εγώ της έλεγα: «Γιατί δεν το κρατάς για λίγο στην αγκαλιά σου; Θα παρηγορηθεί στα χέρια σου». Και η γυναίκα μου έλεγε: «Α όχι. Δεν θέλω να μάθει στα χέρια, διότι μετά θα μου ζητάει συνεχώς να τον κρατάω, κι εγώ δεν θα μπορώ να κάνω καμία δουλειά».
Και πρόσθετε επίσης: «Το κλάμα κάνει καλό στα πνευμόνια¨ όσο περισσότερο κλαίει τόσο πιο δυνατό θα γίνει. Θα σταματήσει να κλαίει». Κι έτσι είχαν τα πράγματα. Έκλαιγε για λίγο και κατόπιν σταμάταγε. Έπαιζε για λίγο, κατόπιν έκλαιγε και πάλι για λίγο, κι έπειτα σταματούσε. Άλλες μητέρες θα έπερναν τα παιδιά τους στα χέρια τους με το που θα τα άκουγαν να κλαψουρίζουν κι έτσι θα τα κακομάθαιναν.
Θυμάμαι πώς είχαν τα πράγματα στην δική μου παιδική ηλικία. Ήμουν πολύ ασθενικό και υπανάπτυκτο παιδί, γι’ αυτό και με κρατούσαν συνέχεια στα χέρια τους και με κανάκευαν. Δεν μπορούσα να φάω τηγανιτό φαγητό μέχρι τα 12 χρόνια μου. Νήστευα όλο τον καιρό και δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί μου!
Η γιαγιά μου με κατσάδιαζε όταν ήταν νευριασμένη, αλλά εγώ εντούτοις και πάλι δεν έτρωγα. Κατόπιν, η μητέρα μου άρχιζε να μου προσφέρει άλλα πράγματα κι αυτό πραγματικά με ενοχλούσε. Η πολύ προσοχή κάνει τα παιδιά ευερέθιστα. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν, αλλά οι γονείς δεν θα πρέπει να καταπνίγουν τα παιδιά τους με αγάπη. Ένα παιδί θα πρέπει να διδάσκεται να είναι έτοιμο για τη ζωή, καθώς και για τη Βασιλεία των Ουρανών. Θα πρέπει να μάθει πώς να είναι υιός φωτός.

Εκδόσεις Εν πλω

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
σελ. 87-89

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας. Γέροντας Θαδδαίος - Λογισμοί