Όσο αυξάνουν οι θλίψεις, τόσο αυξάνει και η παρηγοριά από το Άγιο Πνεύμα. (Στάρετς Ευστράτιος)
Για να αποκτήσεις υπομονή στις θλίψεις και τις δοκιμασίες, πίστευε πως όλα γίνονται στη ζωή μας με το θέλημα του Θεού. (ΣτάρετςΠαρθένιος)
Παιδί μου του, ο πειρασμός υπάρχει παντού. Στο φαγητό πειρασμός, στον ύπνο πειρασμός... Θυμήσου τι λέει το Γεροντικό: Πάρε τους πειρασμούς και κανένας δεν σώνεται. (Αββάς Ζωσιμάς ο Καρουλιώτης)
Κάθε αγωνιστή, δεν τον καταβάλλουν και δεν τον επηρεάζουν στο ίδιο μέτρο πάντοτε οι πειρασμοί, αλλά όσο προοδεύει στην πνευματική ζωή, τόσο ελαφρότεροι του φαίνονται. Όσο προοδεύει η ψυχή, τόσο δυναμώνει και μπορεί να βαστάζει όσα τη βρίσκουν. Όπως ακριβώς συμβαίνει, αν ένα ζώο είναι γερό και του φορτώσει κανείς βαρύ φόρτωμα, το σηκώνει εύκολα και αν ακόμα τύχει να σκοντάψει, αμέσως σηκώνεται. Αν όμως είναι ασθενικό και αδύνατο ζώο, τότε και το παραμικρό το γονατίζει. Και αν τύχει να πέσει, έχει ανάγκη από πολλή βοήθεια για να σηκωθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή. Όσο αμαρτάνει, ταλαιπωρείται από την ίδια την αμαρτία. Γιατί η αμαρτία έχει την ιδιότητα να ταλαιπωρεί και να φθείρει αυτόν που την διαπράττει. Επομένως, οτιδήποτε και αν συμβεί, τον καταπονεί. Όταν όμως προκόψει ο άνθρωπος, ξεπερνάει διαρκώς ευκολότερα όλα εκείνα που τον κούραζαν κάποτε. Ώστε το να θεωρούμε αίτιο, για όσα μας συμβαίνουν τον εαυτό μας και κανέναν άλλο, μας ευεργετεί πάρα πολύ και μας βοηθά να προκόψουμε και μας αναπαύει. Και πολύ περισσότερο μας βοηθά το να πιστεύουμε, ότι τίποτα δεν παραχωρείται να μας συμβεί χωρίς να είναι κάτω από τη Θεία Πρόνοια. (Αββάς Δωρόθεος)
Υπάρχουν κάποιοι που κολυμπούν για διαφόρους λόγους στη θάλασσα και ενώ ξέρουν την τέχνη της κολύμβησης, όταν έρχεται το κύμα εναντίον τους, σκύβουν κάτω απ' αυτό και μένουν ήρεμοι μέχρι να περάσει και μ' αυτόν τον τρόπο συνεχίζουν να κολυμπούν χωρίς να πάθουν κάτι. Αν όμως θελήσουν να αντισταθούν στο κύμα, τότε αυτό τους σπρώχνει έξω και τους πετάει μακριά και το μόνο που κατορθώνουν είναι να συντριβούν χωρίς να έχουν διανύσει καμμία απόσταση. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πειρασμούς: αν κάποιος αντέξει τον πειρασμό με υπομονή και ταπείνωση, τον ξεπερνάει χωρίς συνέπειες. Αν όμως παραμείνει με θλίψη και ταραχή και θεωρώντας σαν αίτιο του πειρασμού κάθε άλλον άνθρωπο, τότε κολάζει τον εαυτόν του και βαρύνεται τον πειρασμό και δεν ωφελείται απ' αυτόν αλλά βλάπτεται. Γιατί πολύ ωφελούν οι πειρασμοί αυτόν, που τους υπομένει ατάραχα. (ΑββάςΔωρόθεος)
Βγάλε από τη μέση τους πειρασμούς και δεν θα υπήρχε κανένας που να σωζόταν. (Αββάς Αμμωνάς)
Για 3 λόγους είναι αναγκαίοι οι πειρασμοί: α) για να δοκιμάζονται οι άνθρωποι αν πραγματικά και αληθινά πιστεύουν και αγαπούν τον Θεό β) για να γίνουν άξιοι της σωτηρίας τους και γ) για να έχουν παράδειγμα υπομονής οι μεταγενέστεροι, ώστε να υπομένουν και αυτοί τις θλίψεις και τους πειρασμούς με ευχαρίστηση και μεγαλοψυχία. Για να μας ωφελήσουν οι πειρασμοί χρειάζεται: α) υπομονή β) προσευχή και γ) ταπείνωση. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Όποια η μάχη, τοιαύτη και η νίκη. Στην αγορά του ουρανού, δεν υπάρχουν φθηνά πράγματα. Οι στιγμές του πόνου και της θυσίας είναι στιγμές ευλογίας. Κοντά σε κάθε σταυρό είναι και μία ανάσταση... (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς και τις θλίψεις, για να έχουμε λόγο δικαιοσύνης και να ζητούμε ανάπαυση στον ουρανό. Με τους πειρασμούς ωριμάζει ο άνθρωπος και γίνεται πνευματικός. Αντίθετα χωρίς πειρασμούς, είναι άσοφος, άμορφος, άχρηστος, ένα κούτσουρο! (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Πίσω από κάθε πειρασμό, όταν ο άνθρωπος τον αντιμετωπίζει με προσευχή, καρτερία και αγώνα, κρύβεται μεγάλη ψυχική ωφέλεια και πολλή Θεϊκή παρηγοριά! Ο πόνος, τα δάκρυα και οι αναστεναγμοί στις θλίψεις, τούτης της ζωής είναι φάρμακα και το μέσο, για μην κλάψει ο άνθρωπος στην άλλη. Οι πειρασμοί επιτρέπονται από το Θεό, για να ταπεινωθεί ο άνθρωπος και να αγωνιστεί στην αρετή και την καταπολέμηση των παθών του. Ο άνθρωπος όταν έτσι εκπαιδεύεται, γίνεται σοφός κατά Θεό και αποκτά πνευματική εμπειρία! Γιατί ο Θεός θέλει να βάλει στον παράδεισο ψυχές ''φιλοσοφημένες'' στην πνευματικότητα. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα, ας μην περιμένει κανείς ανάπαυση στην πέρα του τάφου ζωή. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Υπάρχουν άνθρωποι που γογγύζουν και λένε, να οι άλλοι καλοπερνάνε και κάνουνε τόσες αμαρτίες και εμείς κάνουμε το σταυρό μας, με νηστείες, κοίτα τι τραβάμε! Μα ο Θεός τους έδωσε το σταυρό αυτόν, για να σωθούνε. Γιατί άνθρωπος χωρίς σταυρό, δεν θα πάει στον τάφο του Χριστού, αλλά στον τάφο του διαβόλου. Ο Θεός μας δίνει σταυρό για να σωθούμε και εμείς τον πετάμε! Και όχι μόνο τον πετάμε, αλλά ζητάμε του Χριστού και τα ρέστα! Δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι... Είμαστε για ξύλο... Μας αξίζει!!! Πάρτε τον σταυρό σας, για να πάτε στον παράδεισο! Σε διαφορετική περίπτωση, όταν δεις την Αλήθεια, θα χτυπάς το κεφάλι σου, αλλά θα είναι πια αργά και δεν θα μπορείς να γυρίσεις πίσω για να τα διορθώσεις... (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός και μέσα στην ανάπαυση (καλοπέραση) υπάρχει το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Πίσω από κάθε δοκιμασία κρύβεται η αγάπη του Θεού. Γιατί αν δεν προηγηθούν οι πειρασμοί και οι θλίψεις, δεν φτάνει κανείς να γιορτάσει μέσα του, την ανέκφραστη χαρά της θείας επισκέψεως. Άμα σκεφτόμαστε το αιώνιο κέρδος των δοκιμασιών, δεν θα στενοχωριόμαστε. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Εάν θέλει ο Θεός να πάσχουμε, άρα έχει κάποιον σωτήριο σκοπό, τον οποίον εμείς οι γήινοι δεν μπορούμε να τον προβλέψουμε, ενώ η υπομονή και η μακροθυμία και το ταπεινό της παραδοχής του πειρασμού, πάντοτε, ναι, πάντοτε, θα φέρει κατόπιν σίγουρη ωφέλεια. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Χωρίς υπομονή στον πόνο και στις θλίψεις, δεν γίνεται θεραπεία. Όταν νοσηλεύομαστε στο νοσοκομείο και ο ιατρός μας εγχειρίζει, μας δίνει πικρά φάρμακα, μας συνιστά ακινησία στο κρεβάτι, μας περιορίζει, μας κάνει δίαιτα και τόσα άλλα, με σκοπό την αποθεραπεία μας. Όταν όμως δεν ξέρουμε την ευεργεσία αυτών των εντολών του ιατρού, τότε τα βάζουμε με τον ιατρό. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς τους εμπαθής. Επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις για να αναζητήσουμε τον ιατρό-Θεό να μας θεραπεύσει από τα πάθη μας και να σωθούμε. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι, μέσα από μια μεγάλη θλίψη και δοκιμασία γνώρισαν το Θεό και μετανόησαν. Τον πόνο να τον δεχόμαστε σαν μία ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συνθλίβεται μέσα στο χώμα, λιώνει και όταν σαπίσει, τότε αποφέρει καρπό. Κατά παρόμοιο τρόπο οι θλίψεις του ανθρώπου δια του πόνου, παράγουν καρπό. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Οι πειρασμοί είναι όπως οι φουρτούνες στην θάλασσα. Με τις φουρτούνες η θάλασσα ξεβράζει όλες τις βρωμιές που έχει μέσα της και έτσι καθαρίζει. Κατά παρόμοιο τρόπο, δια των πειρασμών, γίνεται η κάθαρση της ψυχής. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Κατά τον καιρό της παιδείας Κυρίου, δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών γεγονότων, εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίσει την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρση από τα άτιμα πάθη. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Τα πιο θαυμάσια και τέλεια αγάλματα έχουν τα περισσότερα χτυπήματα με την σμίλα του καλλιτέχνη. Ο χρυσός δεν έχει αξία, εάν δεν περάσει από το ''χωνευτήρι''. Έτσι και οι μεγάλες, γενναίες και δυνατές ψυχές, οφείλουν την μεγαλοσύνη τους στα βαριοχτυπήματα του πόνου και των δοκιμασιών της ζωής. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν έχουμε ένα ωραίο έπιπλο και το αφήσουμε ανεπιμέλητο για ένα χρονικό διάστημα, τότε θα επικαθήσει λεπτό στρώμα σκόνης σ' αυτό και το έπιπλο χάνει μέρος της λάμψης και της ωραιότητάς του. Έτσι και στην υγιαίνουσα ψυχή, αν λείψουν οι κατά καιρούς θλίψεις, η ψυχή σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβει πέφτει σε αμέλεια και επικάθεται ''σκόνη'' σ' αυτήν, με αποτέλεσμα να χάνει τον αρχικό ζήλο της προς τον Θεό. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Εάν έλειπαν από τους θεοφοβούμενους ανθρώπους οι διάφορες δοκιμασίες και θλίψεις, τότε άλλος θα έφθανε στην εωσφορική υπερηφάνεια, άλλος θα έφθανε στην έσχατη ακολασία, άλλος θα έφθανε στο σκότος της απιστίας και της ασέβειας κ.ο.κ. Χωρίς θλίψεις και βάσανα, ας μην περιμένει κανείς ανάπαυση, πέραν του τάφου. Διότι μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, η αγάπη του Θεού και μέσα στην ανάπαυση, το πνεύμα του διαβόλου. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Λένε οι Πατέρες, ότι όπως ο Χριστός κατήλθε στο άδη, μετά την Σταύρωσή Του, έτσι και ο κάθε Χριστιανός οφείλει να κατέβει στον άδη οπωσδήποτε. Θέλει δεν θέλει, είναι υποχρεωμένος να γευτεί τον άδη. Και άδης είναι όλες οι λύπες, οι θλίψεις, οι καταφρονήσεις, οι ασθένειες και γενικά όλες οι δοκιμασίες και όλα τα δυσάρεστα του κόσμου τούτου, για να μπορέσει μέσα απ' αυτά να καθαρθεί. Είναι σαν να μας λέει ο Χριστός: Μην αποφεύγετε τον ''χρήσιμο'' πειρασμό. Όχι βέβαια να προκαλούμε εμείς τον πειρασμό, αλλά αυτόν που επιτρέπει ο Κύριος. Είναι λοιπόν λάθος, αυτά που λένε μερικοί, ότι όσοι είναι κοντά στο Χριστό δεν θα πάθουν τίποτα στον κόσμο τούτο και όσοι είναι κακοί θα υποφέρουν. Το αντίστροφο συμβαίνει... Μάλιστα επιτρέπει ο Θεός αυτοί που δεν θα απολαύσουν τα αγαθά του άλλου κόσμου, να περάσουν τουλάχιστον εδώ καλά. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Όταν ο ίδιος ο Χριστός, ο Αρχηγός σου, φέρνει ακάνθινο στέφανο στην κεφαλή και είναι καρφωμένος στα Σταυρό και πάσχει για σένα, εσύ όταν πονάς για τον εαυτόν σου, αξίως για τις αμαρτίες σου, γιατί διαμαρτύρεσαι; Ο Κύριός σου δεν διαμαρτυρήθηκε. Σήκωσε σιωπηλά τον σταυρό σου και μιμήσου τον Οικοδεσπότη σου... (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Δύο είναι οι λόγοι που επιτρέπει ο Χριστός τις δοκιμασίες: α) για να παιδαγωγήσει τον άνθρωπο και β) να τον αναβαθμίσει πνευματικά. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Ο Χριστός είπε, ότι ο ζυγός μου είναι ελαφρύς. Είναι ψεύτες εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο σταυρός τους είναι βαρύς. Βλέποντας ο Χριστός, ότι ο άνθρωπος έχει την προαίρεση να σηκώσει το σταυρό του, σηκώνει ο άνθρωπος το 1% και ο Χριστός σηκώνει το 99% και ο σταυρός είναι ελαφρύς. Να όμως που υπάχουν πολλοί, που περιμένουν το Χριστό να σηκώσει πρώτα το 99% του σταυρού τους και μετά αυτοί να σηκώσουν το 1%. Όμως τότε ο Χριστός δεν συνεργάζεται μαζί τους... Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν διάθεση θυσίας και αγώνα στη ζωή τους. Και όχι μόνο πρέπει να σηκώσουμε το σταυρό μας, αλλά θα πρέπει και να σταυρωθούμε σε αυτόν. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Ο Θεός μας κάνει διάφορα τεστ, στα οποία δοκιμάζεται η προαίρεση και η πίστη μας. Αποσύρει τη Χάρη Του ξαφνικά και δοκιμαζόμαστε οδυνηρά. Είναι μια απαραίτητη δοκιμασία, προκειμένου να προαχθούμε, να καταλάβουμε την αδυναμία μας και να έχουμε πάντα φόβο (ευσέβεια) Κυρίου μέσα μας. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Αλίμονο σε εκείνους, που δεν έχουν θλίψεις και δοκιμασίες σε αυτόν τον κόσμο και να νομίζουν ότι αυτό οφείλεται, επειδή ο Θεός είναι μαζί τους! Αλίμονο στους ανθρώπους, που στη ζωής του, δεν είχε ποτέ καμμία αρρώστια, καμμία συκοφαντία, καμμία θλίψη, κανένα βάσανο. Ο Θεός τους εγκατέλειψε... και θα τα πληρώσουν όλα μαζί στην άλλη ζωή! Είναι πολλοί που σκανδαλίζονται και λένε: Για δες, έχουν κάνει ένα σωρό βρωμιές στη ζωή τους και τους έρχονται όλα ευνοϊκα και εμείς με το σταυρό στο χέρι, υποφέρουμε! Όμως μας συμφέρει, να ξεχρεώσουμε εδώ τις αμαρτίες μας, για να πάμε ''καθαροί'' πάνω. Πρέπει να πληρώσουμε για τις αμαρτίες μας και είναι αδύνατον, χωρίς θλίψεις και βάσανα να σωθούμε... Δεν υπήρξε κανένας Άγιος, αλλά και ούτε θα υπάρξει, που να μην σηκώσει το σταυρό του και να περάσει θλίψεις και βάσανα στον κόσμο. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Το ζήτημα δεν είναι ποιά δοκιμασία έχει ένας άνθρωπος, αλλά από ποιό αίτιο ξεκινάει η δοκιμασία αυτή, καθώς και εάν έχει κανείς τύψεις συνειδήσεως ή όχι. Έστω ότι έχουμε 2 ασθενείς (πιστοί και οι 2) που έχουν καρκίνο στον πνεύμονα. Ο ένας καπνίζει, ενώ ο άλλος όχι. Και πεθαίνουν. Αυτός που κάπνιζε είχε διαφορετικούς λογισμούς από τον μη καπνιστή και είχε τύψεις συνειδήσεως, διότι το κάπνισμα, του προκάλεσε τον καρκίνο. Έλεγε στον εαυτόν του: Καλά να πάθω! Το ήξερα, το άκουγα, δεν συμμορφώθηκα και τελικά αρρώστησα... Ο άλλος, δεν είχε τέτοιους λογισμούς και δεν τον έλεγχε η συνείδηση. Είναι σε άλλη κατάσταση. Υπέμεινε την δοκιμασία μέχρι τέλους, ευχαριστώντας το Θεό. Ο καπνιστής ξεχρέωνε με την ασθένεια, ενώ ο δεύτερος κατέθετε, αποταμίευε στον Ουρανό. Και οι 2 κερδισμένοι ήταν και σώθηκαν, με την διαφορά, ότι ο ένας προβιβάστηκε με 10 στον παράδεισο, ενώ ο άλλος αρίστευσε παίρνοντας 20. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Σε όλους μας ο Θεός δίνει έναν σταυρό, που είναι οι διάφορες σωματικές, ψυχικές και πνευματικές ασθένειες. Σωματικές ασθένειες είναι οι ποικίλες αρρώστιες του σώματος, για τις οποίες δεν φταίμε εμείς, αλλά αφείλονται σε λόγους οργανικούς. Ψυχικές ασθένειες είναι η φυσική νωθρότης του οργανισμού, η μελαγχολία, η αδυναμία συγκεντρώσεως του νού. Πνευματικές αρρώστιες είναι ο εγωισμό, ο φανατισμός, η υπερβολική τάσις για κάτι. Απο τις 3 αυτές κατηγορίες φοβερώτερες είναι οι πνευματικές ασθένειες, γιατί είναι βαθύτερες. Εάν θέλουμε να μας φύγει αυτός ο σταυρός των ασθενειών, δεν θα το καταφέρωμε, μόνο θα χάσουμε τα χρόνια μας. Εάν όμως τον σηκώσουμε, θα προχωράμε στον αγώνα μας και όλη μας η ζωή θα γίνει μια γέφυρα που θα μας περάσει στον ουρανό. (ΓέρονταςΑιμιλιανόςο Σιμωνοπετρίτης)
Η δοκιμασία είναι η εμπειρία, την οποία αποκτούμε από την πράξη και μας κάνει πολύ εύκολη την ζωή. Όταν σε βάλει κάποιος για πρώτη φορά να σπας βράχους ή να χτίζεις οικοδομές ή να γεωργείς την γη, κουράζεσαι. Όταν όμως μάθεις την εργασία, η εμπειρία σου αποδεικνύει, ότι είναι εύκολη και την κάνεις χωρίς να σκέφτεσαι, ότι θα πιάσεις το εργαλείο στο χέρι. Η δουλειά σου έγινε καθημερινή πραγματικότητα. Η δοκιμασία επομένως είναι μια προχώρηση στην ζωή, μια ετοιμασία της καρδιάς. Όχι ότι ετοιμάζεται η καρδιά, αλλά ότι είναι ήδη έτοιμη, όπως λέει ο Ψαλμωδός: ''Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός''. (ΓέρονταςΑιμιλιανόςο Σιμωνοπετρίτης)
Αν απορρίψεις τις θλίψεις, οι οποίες κατά παραχώρηση Θεού σε πιέζουν, θα εμφανιστούν ακόμη μεγαλύτερες. Ένα καταφύγιο υπάρχει γι' αυτές: υπομονή. Με την αντίδραση και την στενοκεφαλιά, τίποτα δεν θα πετύχεις. Μόνο θα τις πολλαπλασιάσεις και στο τέλος θα σε νικήσουν. Να είσαι σαν την καλαμιά, που όταν πνέει ο άνεμος, λυγίζει και όταν ο άνεμος εξασθενεί πάλι ορθώνεται. Αν δεν λυγίσει, θα σπάσει. (Γέροντας Αβραάμιος ο Αγιορείτης)
Οι κακουχίες και τα βάσανα, καθαρίζουν την ψυχή αν κάνουμε υπομονή. (ΓέρονταςΕυμένιοςΣαριδάκης)
Αφού λες ότι αγαπάς τον Θεό, περίμενε το δείγμα της αγάπης Του, δηλαδή τον Σταυρόν Του. Αυτό θα σου δώσει σε αυτήν την ζωήν, αυτό το δώρο, το οποίο είναι η αγάπη Του. Από εκεί καταλαβαίνεις, ότι ο Θεός σε αγαπάει. Από τις θλίψεις που σου δίδει... (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μια ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή. Γι' αυτό να ευχόμαστε ο Θεός να μας δίνει υπομονή και όχι να μας πάρει τα βάσανα, γιατί αυτά μας πηγαίνουν στον παράδεισο. (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Στην ευρυχωρία και στην ανάπαυση, δεν διδάσκεται ο άνθρωπος. Γι' αυτό έδωσε ο Θεός πειρασμούς. Οι πειρασμοί διδάσκουν τον άνθρωπο. Η Χάρη δεν διδάσκει τόσο, όσο διδάσκουν οι πειρασμοί... (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Ο άνθρωπος δοκιμάζεται με τα βάσανα, με την θλίψη, με την ασθένεια, με τις κακουχίες. Εκεί θα πάρεις τον μισθό σου. Ξάπλα, κοιμώμενος δεν παίρνεις μισθό. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Oι θλίψεις, καλά είναι τα βάσανα, καλά είναι οι στενοχώριες, ξέρει ο Θεός γιατί τις δίνει. Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα. ''Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου'' (Ησαϊας 26,16). Ο Θεός μας αφαιρεί τις θλίψεις; ''Ο φεύγων πειρασμό επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον'', λέει. Έσι είναι... (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Ο Σταυρός δεν λείπει. Από τη μία είναι γλυκύς και ελαφρός, από την άλλη μεριά είναι πικρός και βαρύς. Κατά την προαίρεσή μας. (ΓέρονταςΕφραίμοΚατουνακιώτης)
Αν πάρεις με αγάπη τον Σταυρό του Χριστού, είναι πολύ ελαφρός, είναι σφουγγάρι, φελλός. Αν τον πάρεις απ' την άλλη πλευρά, τότε είναι βαρύς και ασήκωτος... (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Εγώ είχα μια ξαδέρφη, η οποία έπαθε το μυαλό της και υπέφερε, να πούμε. Περίπου μετά από είκοσι χρόνια πέθανε. Πιστεύσατέ με, την είδα μέσα στα τάγματα των Αγγέλων! Μαζί με τους Αγγέλους υμνολογούσε την Αγία Τριάδα! Ακούτε; Λίγη υπομονή που έκανε στη λύπη, στη θλίψη. Δεν μπορούσε, είχε έτσι σαν μια παραλυσία και δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να περιποιηθεί. Και εντούτοις όμως, την υπομονή που έκανε σ' αυτόν τον πειρασμό, που τον έδωσε ο Θεός βέβαια και που την αξίωσε ο Θεός! Μέσα στα αγγελικά τάγματα, μέσα και αυτή. Βρε, Βασιλική, λέω, τέτοια δόξα αξιώθεις! Υμνολογούσε μαζί με τους αγγέλους την Αγία Τριάδα...!!! (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Ο γλυκύς Ιησούς, μέσα στις θλίψεις γνωρίζετε. Η αγάπη Του, είναι μέσα στα βάσανα. Λίγο μέλι σου δείχνει και αποκάτω έχει κρύψει, ολόκληρη αποθήκη πικρίας. Προηγείται το μέλι της Χάριτος και ακολουθεί η πικρία των πειρασμών. Πάντοτε πριν τον πειρασμό προηγείται η Χάρις, η Οποία προειδοποιεί τον αγωνιστή να βρίσκεται σε ετοιμότητα, του ''πολέμου'' που επέρχεται. (Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής)
Οι πειρασμοί είναι φάρμακα και ιατρικά βότανα που θεραπεύουν τα πάθη μας. Χωρίς πειρασμούς είναι αδύνατον η υγεία της ψυχής να φανεί... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Τόση Χάρη δικαιούται να έχει ο άνθρωπος, όσο πειρασμό ευχαρίστως υπομένει, όσο βάρος του πλησίον του αγογγύστως βαστάζει. Επομένως όσο υπομένει κανείς αγγογύστως τους πειρασμούς, τόσο περισσότερο προσθήξη Χάριτος λαμβάνει. Και όση Χάρη λαμβάνει, τόση προσθήκη και πειρασμών. Όταν όμως αθυμεί και γογγύζει και δεν υπομένει τους πειρασμούς, τότε αντί να λαμβάνει Χάρη, μεγαλώνει τις θλίψεις του... (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Μην στεναχωρείσαι στις θλίψεις και στους πειρασμούς, αλλά με την αγάπη του Ιησού μας, να ελαφρύνεις τον θυμό και την αθυμία. Και όσο λιγότερη υπομονή κάνουμε στους πειρασμούς, τόσο μεγαλύτεροι μας φαίνονται, ενώ όσο ο άνθρωπος τους υπομένει, τόσο μικραίνουν και τους περνά χωρίς κόπο. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Και ό,τι συμβεί, να φωνάζεις το σύνθημα: ''Για την αγάπη Σου, Ιησού Μου, γλυκειά Αγάπη, βαστάζω τις βρισιές, κοροϊδίες, αδικίες, κόπους και πάσης φύσεως θλίψεις''. Και αμέσως λογιζόμενος αυτά, το φορτίο του πόνου ελαφρύνει και η πικρία του δαίμονος καταπαύει. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε άξιοι και ανδρείοι πολεμιστές, ικανοί να φυλάξουμε τον πλούτο Του και γι' αυτό μας αφήνει να πειραζόμαστε. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Μάθε να υπομένεις με ανδρεία τους πειρασμούς, όποιους και αν επιτρέψει ο Κύριος. Μη ζητάς στις θλίψεις σου παρηγοριά από τους ανθρώπους, για να παρηγορηθείς από τον Θεό. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Όταν βλέπεις λίγη χαρά στην ψυχή σου, γνώριζε ότι είναι ένα τηλεφώνημα να υπομείνεις την θλίψη που θα έρθει. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Μόνο τότε στέλνει θλίψεις ο Κύριος, όταν κάνει ο άνθρωπος το θέλημα του Θεού. Και αυτό γιατί οι θλίψεις είναι Χάρις και δώρο από τον Κύριο. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Δέξου τον πειρασμόν και μην θεωρείς αίτιον τον ένα και τον άλλον· κάνε υπομονή, για να δει ο Θεός την προαίρεση, να ελαφρώσει τον κόπο σου. Αν όμως εσύ δεν υπομένεις τον ένα πειρασμό και τον άλλο και αιτιάσαι τους άλλους - επειδή ο Κύριος μας τον δίδει τον πειρασμό - τότε θα μας μαστιγώσει ο Ίδιος με πολύ πιο δεινό τρόπο. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Μην φοβάσαι τους πειρασμούς. Καν πέσης πολλάκις, ανάστα. Μην χάνεις την ψυχραιμία σου. Μην απογοητεύεσαι. Σύννεφα είναι και θα περάσουν... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Οι πειρασμοί λέγονται έτσι, γιατί πειράζουν και συγχρόνως μας διδάσκουν πείρα. Οι πειρασμοί είναι το αποτέλεσμα της προδοσίας μας, επειδή αρνηθήκαμε να μείνουμε εκεί που μας έβαλε ο Θεός. Όλες οι αντιξοότητες, οι δυσκολίες, τα εμπόδια και τα σκάνδαλα στη ζωή μας λέγονται πειρασμοί, γιατί πειράζουν και εμποδίζουν την ελευθερία και την ειρήνη μας. Αν όμως γίνουμε προσεκτικοί κερδίζουμε από την παρουσία τους. Οι πειρασμοί είναι 2 ειδών: Φυσικοί και επίκτητοι. Φυσικοί είναι όσοι προέρχονται από τις αλλαγές του φυσικού μας περιβάλλοντος. Αυτό γίνεται είτε από την πρόνοια του Δημιουργού, είτε από τους εξουσιαστές της κοινωνίας. Επίκτητοι είναι όσοι προέρχονται από την είσοδο του παραλόγου στη σκέψη μας και στις πράξεις μας. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Το κακό, καλούμεθα να μην το πράττουμε, να το μισούμε και να το υπομένουμε από τους άλλους. Οι δοκιμασίες στη ζωή του ανθρώπου, δεν υπάρχουν ως αποτέλεσμα ενός κακού Θεού, αλλά ενός άριστου παιδαγωγού, που προσπαθεί να συνδράμει ωφέλιμα και διορθωτικά και μέσα από τα διάφορα λυπηρά. (ΓέρονταςΜωϋσής ο Αγιορείτης)
Ούτε τρίχα δεν θα μας πειράζει ο διάβολος, αν δεν έχει την άδεια από πάνω (τον Κύριο). Ο Θεός τον αφήνει για να σε γυμνάσει. (Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης)
Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μην φοβηθείς. Ο Χριστός μας, 40 μέρες αγωνίστηκε στην έρημο, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός. Συχνά, για την ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπη. Για λίγο νοιώθουμε, πως μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, η στοργή Του. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Κάθε δοκιμασία είναι και μία επίσκεψη του Κυρίου μας. (Γέροντας Βησσαρίων της Μονής Αγάθωνος)
Θέλει ο Χριστός να σου βγάλει τα αγκάθια, διότι είναι κηπουρός και εσύ θέλεις την ησυχία σου... (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Οι πειρασμοί είναι μέχρι ο άνθρωπος να ταπεινωθεί. Μετά εξαφανίζονται... (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Και να θέλω, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ, όταν έρθει μια θλίψη στη ζωή μου. Όταν στεναχωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά». Ύστερα, είναι και αχαριστία... (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Μερικοί άνθρωποι γίνονται δοχεία της Δυνάμεως του Σκότους, κατά Παραχώρηση Θεού, για ατομική μας δοκιμασία και πρόοδο. (ΓερόντισσαΓαβριηλία Παπαγιάννη)
Ο Θεός μας μιλάει μέσα από την συνείδησή μας και αν εμείς την καταφρονήσουμε και δεν έρθουμε σε συναίσθηση, τότε ο Θεός αρχίζει την παιδεία του, με κάποιο πειρασμό ή με μια αρρώστια, για να μας φέρει σε μετάνοια και να μας σώσει. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Μας έρχεται ένας πειρασμός; Να λέμε: ''πώς εκείνους τους έβαζαν μέσα σε λέοντες!''. Εμείς ούτε ένα κομμάτι κρέας δεν αφαιρέθηκε από πάνω μας, ούτε σε καμμιά πυρακτωμένη σκάρα μας έβαλαν, ούτε σε κανένα λέβητα μας έριξαν, ούτε σε κανένα λέοντα μας έδωσαν! Και ας κάνουμε υπομονή, πειρασμός είναι, θα περάσει... Έτσι λοιπόν να μιμούμαστε τους Μάρτυρες και τους Αγίους στους πειρασμούς, στις θλίψεις, στις στενοχώριες... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Επιτρέπει ο Θεός, ο ένας και ο άλλος να μας ενοχλήσει, για να ταπεινωθούμε, να συντριφθούμε, να μετανοήσουμε, να κλάψουμε και να πονέσουμε και εμείς (αντί γι' αυτό) λέμε: ''Δεν τον περίμενα απ' αυτόν, να μου κάνει ή να μου πει αυτό το πράγμα...''. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Η γη είναι ο τόπος της υπομονής, είναι ο τόπος των πειρασμών και των θλίψεων. Όλοι μπορούμε να είμαστε τελείως ευτυχείς αλλά μόνο στον ουρανό. Εδώ περνάμε λίγο χρόνο και αυτός είναι γεμάτος με ταλαιπωρία. Οι ψυχές που περισσότερο αγαπιούνται από τον Θεό είναι εκείνες, που υποφέρουν με υπομονή τους σταυρούς που ο Θεός στέλνει, τις θλίψεις και τους πειρασμούς για την αγάπη Του. (Γέροντας Γεράσιμος Μενάγια)
Η υπομονή στις θλίψεις, είναι το μέσο όλων των Αγίων, διότι με την υπομονή και ευχαριστία απολαμβάνουν όλη την Χάρη του Θεού. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει αντιμισθία από τον Θεό χωρίς την αρετή της υπομονής σε κάθε είδους θλίψεις. Οι θλίψεις είναι ένα είδος παραδείσου για αυτούς που τις υποφέρουν με υπομονή, αλλά είναι και κόλαση για αυτούς που δεν έχουν υπομονή. (Γέροντας Γεράσιμος Μενάγια)
Είναι εντολή του Θεού, να σηκώνουμε τον σταυρό μας, με ταπείνωση, υπομονή και αγάπη, με την θέλησή μας και όχι με την βία και αποστροφή... Εάν οι άνθρωποι γνώριζαν, όλη τήν αξία των θλίψεων, θα τις ζητούσαν συνέχεια, για να αρέσουν στόν Θεό... (Γέροντας Γεράσιμος Μενάγια)
Οι πειρασμοί μας διδάσκουν την πείρα του πνευματικού πολέμου, μας σκληραγωγούν στη ζωή, μας βοηθούν να προοδεύσουμε πνευματικά. Επίσης μας ταπεινώνουν, μας δείχνουν την αδυναμία μας και την ανικανότητά μας, όταν είμαστε μόνοι χωρίς τη Θεία βοήθεια. Ακόμη ενισχύουν την υπομονή, την προσευχή, τα δάκρυα, την ταπείνωση και την πίστη μας. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
Οι πειρασμοί είναι δοκιμασίες που έρχονται εναντίον του ανθρώπου, από τον διάβολο και τους υπηρέτες του, τους κακούς ανθρώπους. Ο άνθρωπος αφήνεται από τον Θεό να πειράζεται για να δοκιμαστεί η πίστη του (Α' Πέτρ. 1, 6-7), η αγάπη του προς τον Θεό (Δευτ. 13,3), η υπακοή του (Δευτ. 8,2) και εάν είναι προσκολλημένος στα μάταια αγαθά, όπως συνέβη με τον δίκαιο Ιώβ (Ιώβ 1, 9-12). (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
Μόνο τον υπερήφανο και τον άπιστο τον αφήνει ο Θεός να δοκιμάζεται από τον διάβολο πάνω από τις δυνάμεις του, για να τον ταπεινώσει και να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού και των δούλων του. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
Χωρίς πειρασμούς και πνευματικό αγώνα, δεν γίνεται δυνατή η σωτηρία της ψυχής, ούτε και ποτέ να στεφανωθούμε. Γι' αυτό έλεγε ένας ερημίτης: ''Διώξε τους πειρασμούς και δεν σώζεται κανένας''. (ΓέρονταςΚλέοπαςΉλιε)
Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι θα έρθει ώρα, που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε, ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας, ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα». (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
Οι άνθρωποι περισσότερο ωφελούνται από τις θλίψεις παρά από τον συνειδητό πνευματικό αγώνα. Οι στενοχώριες και οι θλίψεις που τις δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη, πλένουν τα στίγματα των αμαρτιών, από τον αόρατο χιτώνα μας. (ΓέρονταςΑρσένιοςΜπόκα)
Ο καιρός της θλίψεως κρατά συνήθως μέχρις ότου αναχωρήσει η υπερηφάνεια· διότι στους ταπεινούς, τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εναντίον, ούτε τα έργα των ανθρώπων, ούτε οι ίδιοι οι άνθρωποι, ούτε ακόμη και οι δαίμονες. Όταν έρθει η ταπείνωση με τη θλίψη της δοκιμασίας, πάλι ο Θεός επαναφέρει τα πάντα στη χαρά. (ΓέρονταςΑρσένιοςΜπόκα)
Έχεις θλίψεις; Παρηγορίσου: α) με το να σκεφτείς ότι σου άξιζαν περισσότερες θλίψεις, με βάση τις πολλές σου αμαρτίες β) με το να ευχαριστείς και να ευγνωμονείς τον Κύριο για τις θλίψεις, διότι αυτές μας λυτρώνουν από τα δεινά και τις τιμωρίες της αιώνιας κολάσεως γ) με το να υπομείνεις αγογγύστως τις θλίψεις θα αξιωθείς της αιωνίας μακαριότητας του Παραδείσου δ) με το να μελετάς το Σταυρικό Πάθος του Χριστού ε) με το να προσεύχεσαι και στ) με το να Κοινωνάς τακτικά. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Στον καιρό των θλίψεων θα ωφεληθείς πολύ, αν φέρνεις συχνά στο νου σου τις ακόλουθες σκέψεις, μελετώντας και αναλύοντάς τες σε βάθος και πλάτος με τον δικό σου τρόπο και λογισμό: 1) Τι ήσουνα πριν γεννηθείς, πριν καν συλληφθείς στη μήτρα της μητέρας σου; Δεν είχες μήτε σώμα, μήτε ψυχή, μήτε αίσθηση καμμιά. Δεν ήσουνα τίποτα! Και το τίποτα, το μηδέν, είναι λιγότερο και από ένα άχυρο, ένα χορταράκι, έναν κόκκο σκόνης. Γιατί αυτά έχουν ύπαρξη, εσύ όμως πριν από τη σύλληψή σου δεν είχες 2) Στοχάσου την ευσπλαχνία του πανάγαθου Θεού, που από το τίποτα σε δημιούργησε ''κατ΄εικόνα'' Του, δίνοντάς σου όχι μόνο το υπερθαύμαστο ανθρώπινο σώμα, αυτό το θαύμα των θαυμάτων, με την ποικιλία των οργάνων και των λειτουργιών και των αισθήσεων, αλλά και την μοναδική θεοειδή ψυχή, με τον λογικό νου, τη θέληση, τη μνήμη και τις άλλες δυνάμεις 3) Αναλογίσου μετά απ΄αυτό, πόση πρέπει να είναι η ευγνωμοσύνη σου σ΄Εκείνον, τον ύψιστο και πανάγαθο Ευεργέτη σου, από τον οποίο πήρες δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστάς να Τον αγαπάς, να Τον ευχαριστείς, να Τον δοξολογείς, να Τον υπηρετείς, και πόσο να προσέχεις, ώστε, ποτέ να μην Του φταίξεις και να μην Τον πικράνεις 4) Αναλογίσου τώρα την αγνωμοσύνη σου απέναντι στον Πλάστη σου, μια και έκανες ακριβώς τα αντίθετα απ΄αυτά που έπρεπε. Αντί να Τον αγαπάς και να Τον ευχαριστείς και να Τον υμνείς και να Τον ευαρεστείς, εσύ Τον καταφρόνησες και Τον εγκατέλειψες και Τον λύπησες, προτιμώντας τα πρόσκαιρα πράγματα και τις εφάμαρτες ηδονές 5) Συλλογίσου πόσες τιμωρίες θα σου άξιζαν για την αχαριστία σου τούτη και πόσο δίκιο θα είχε ο Κύριος, αν σου στερούσε όλα όσα σου έδωσε, ακόμα και τη ζωή, το μεγαλύτερο δώρο Του. Αυτή η σκέψη, πιο πολύ απ΄όλες τις άλλες, θα σου εμπνεύσει Θείο φόβο και θα σε βοηθήσει να υπομείνεις κάθε θλίψη, καθώς θα παραδεχθείς αναμφίβολα πως υποφέρεις λιγότερο από όσο σου πρέπει 6) Θαύμασε την άπειρη και ανερμήνευτη αγαθότητα του Θεού μας, που ενώ μπορεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή να σε τιμωρήσει βαριά και να σε θανατώσει και να σε κολάσει αιώνια, περιμένει ο πολυεύσπλαχνος τη μετάνοιά σου. Και αν σε παιδεύει τώρα με μικρές και παροδικές θλίψεις, το κάνει για το καλό σου, σαν στοργικός Πατέρας, για να βγεις από τον κακό δρόμο της αμαρτίας και να έρθεις στον ίσιο της αρετής, ώστε τελικά, λουσμένος και καθαρισμένος στο λουτρό των λυπηρών, να αξιωθείς την απόλαυση του παραδείσου και 7) Αποφάσισε, από δω και εμπρός τουλάχιστον, να δαπανήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου, τη ζωή που ανήκει σ΄Εκείνον και όχι σ΄εσένα, στη διακονία και στη δόξα Του. Να Τον τιμάς και να Τον ευχαριστείς ακατάπαυστα για τις ευεργεσίες Του, αλλά και να αποδέχεσαι καρτερικά κι αγόγγυστα τις δοκιμασίες που παραχωρεί σαν φάρμακα και γιατρικά της κακίας σου. Να θυσιάσεις, τέλος, πρόθυμα, και τιμή και περιουσία και ζωή ακόμα, παρά να Τον αρνηθείς ή να παραβείς τις εντολές Του. Αυτά να σκέφτεσαι και να μελετάς, και θα δεις πόσο καρπό και πόση ωφέλεια θα σου δώσουν στον καιρό των θλίψεων. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Αν για έναν και μόνο υπερήφανο λογισμό τιμωρήθηκε τόσο αυστηρά ο Εωσφόρος, πού σαν άγγελος ήταν το εκλεκτότερο δημιούργημα του Πλάστη, πόσο πρέπει να τιμωρηθείς εσύ, ο άνθρωπος, που τόσες φορές και με τόσους τρόπους έχεις υπερηφανευτεί ενώπιον Θεού και ανθρώπων; Αν για μια και μόνη παράβαση εξορίστηκε ο Αδάμ από τον παράδεισο, τί πρέπει να πάθεις εσύ, που τόσες παραβάσεις και ανομίες κάνεις καθημερινά; Με τέτοιες και άλλες παρόμοιες σκέψεις θα παρηγορηθείς και θα καταλάβεις, πώς οι θλίψεις, που δοκιμάζεις, είναι ασήμαντες μπροστά σ΄αυτές που θα σου άξιζαν, όταν μάλιστα έτσι καθαρίζεσαι και αποκτάς ελπίδα σωτηρίας. Γιατί, είναι σαν να χρωστάς σε κάποιον χίλια φλουριά και απ΄αυτά να πληρώνεις μόνο δέκα στο δανειστή σου, που σου χαρίζει μεγαλόψυχα τα υπόλοιπα. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
''Όποιος θέλει να Με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας Με ακολουθήσει'' (Μαρκ. 8,34). ''Όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του και δεν Με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής Μου" (Ματθ. 10,38 ). Μην νομίζεις, λοιπόν, ότι θα προκόψεις στο δρόμο του Θεού, μην ελπίζεις ότι θα κληρονομήσεις τον παράδεισο, αν δεν περάσεις πρώτα μέσα από τη φωτιά των θλίψεων και αν δεν σηκώσεις το σταυρό των δοκιμασιών και των πειρασμών, που τον σήκωσαν όλοι οι Άγιοι. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Ο Χριστός στην επίγεια ζωή Του, προτίμησε να κοπιάσει με πόνο και βάσανα, με θάνατο οδυνηρό και εξευτελιστικό, για να μας δώσει το παράδειγμα, πως δεν είναι δυνατόν να σωθούμε χωρίς πόνο και κόπο, πειρασμούς και θλίψεις. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όταν, λοιπόν, σε χτυπήσει μια συμφορά, αναλογίσου πόσες φορές παραβίασες τις Θείες εντολές, πόσες φορές υπερηφανεύτηκες, θύμωσες, αδίκησες, έβρισες, υποκρίθηκες, συκοφάντησες ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, έσφαλες ενώπιον του Κυρίου, από τον οποίο τόσο έχεις ευεργετηθεί και απέναντι στους συνανθρώπους σου, τους οποίους οφείλεις να αγαπάς σαν τον εαυτό σου. Και τότε θα παραδεχθείς και θα ομολογήσεις με ντροπή, ότι και αυτή και άλλη βαρύτερη παίδευση έπρεπε να σου στείλει η δικαιοκρισία του Θεού, που όπως δεν αφήνει αρετή αβράβευτη, έτσι δεν αφήνει και αμαρτία απαίδευτη. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όταν δεις κάποιον πλούσιο αμαρτωλό, να του έρχονται όλα τα πράγματα όπως τα θέλει, να γνωρίζεις ότι ο Θεός τον ''μίσησε''. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Το να μισεί κάποιος την θλίψη και να μην την δέχεται, είναι σημείο θανάτου, όπως βλέπουμε στον άρρρωστο, όταν μισεί τα γιατρικά και αποστρέφεται τον γιατρό. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Οι μικρόψυχοι και φιλόσαρκοι άνθρωποι νομίζουν, πώς αν βρουν τρόπο να αποφύγουν τις θλίψεις, θα λυτρωθούν. Τι πλάνη! Οι θλίψεις είναι βαρύτερες γι΄αυτούς που δεν θέλουν να τις σηκώσουν, παρά γι' αυτούς που τις δέχονται με υπομονή και καρτερία. Όσοι αγανακτούν και καταριούνται και βλαστημάνε, αυτοί και από το πρόσκαιρο κακό δεν γλυτώνουν και την κόλαση κληρονομούν, όπως ο κακός εκείνος ληστής, που σταυρώθηκε δίπλα στον Κύριο. Όσοι όμως αποδέχονται ταπεινά κάθε συμφορά και ευχαριστούν το Θεό και ομολογούν πως είναι άξιοι για κάθε τιμωρία, αυτοί και τη θλίψη σηκώνουν πιο εύκολα και τον παράδεισο κερδίζουν, όπως ο καλός ληστής, που επιτίμησε τον άλλο λέγοντας, ''Ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ;...'', ενώ ικέτεψε τον σταυρωμένο Ιησού: ''Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη Βασιλεία Σου''. Και πήρε αμέσως τη διαβεβαίωσή Του: ''Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας, θα είσαι μαζί Μου στον παράδεισο'' (Λουκ. 23,39-43). (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όταν θέλει να απογαλακτίσει μια μητέρα το βρέφος της, βάζει λίγη αλόη ή κάτι άλλο πικρό στη θηλή της και το παιδί δοκιμάζει την πικρία και τη μισεί και ξεχνάει την γλυκύτητα του γάλακτος και τρώει στο εξής στερεότερη και ωφελιμότερη τροφή. Έτσι και ο Κύριος, όταν δει τους φιλόκοσμους, που επιθυμούν τις σαρκικές απολαύσεις και δεν θέλουν να απαρνηθούν τον κόσμο, τους στέλνει κάμποση θλίψη, ώστε να μισήσουν τον κόσμο και να καταλάβουν την ματαιότητά του και να αρχίσουν να αναζητούν την ενδεδειγμένη ''τροφή'' και να ξεκινήσουν έτσι να ζούνε ενάρετα. Και αυτό είναι πολλή ευσπλαχνία και αγαθότητα του Χριστού, να ενώνει τις απολαύσεις του κόσμου, με θλίψεις και συμφορές, για να τις απαρνιόμαστε και να ποθούμε την αληθινή ευφροσύνη και αγαλλίαση. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Τα βόδια που σχεδιάζουν να τα σφάξουν στο σφαγείο, τα αφήνουν και βόσκουν όπου θέλουν, για να παχύνουν, ενώ τα εργατικά, που τα φυλάνε για δουλειά, τα κρατάνε κοντά τους και τα βασανίζουν. Έτσι και ο Θεός, αφήνει στη ζωή τούτη και παχαίνουν οι μοχθηροί με τις ηδονές της σάρκας και τις απολαύσεις, γιατί είναι προορισμένοι για την αιώνια κόλαση. Όμως τους δικαίους, τους πειράζει και τους βασανίζει, για να τους έχει παντοτινά στο ουράνιο παλάτι του. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Τα καρποφόρα δέντρα, που δίνουν όφελος και κέρδος, τα ραβδίζουν οι άνθρωποι κάθε χρόνο και τα μαστιγώνουν και τα κλαδεύουν, για να βγάλουν καρπό. Τα άκαρπα όμως δέντρα, που δεν δίνουν καμμία ωφέλεια, αν και δεν τα ραβδίζουν, όταν μεγαλώσουν τα κόβουν και τα ξεριζώνουν εντελώς και τα καίνε επειδή είναι άχρηστα. Έτσι και οι ενάρετοι, που δίνουν όφελος με τα έργα τους, έχουν στον κόσμο θλίψεις, αντίθετα με τους αμαρτωλούς, που δεν τους τιμωρεί εδώ ο δίκαιος Κριτής, αλλά τους φυλάει, για να τους κάψει αργότερα στο πυρ της κολάσεως. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Κάθε μέρα το πρωί μελέτα και αποφάσιζε στον λογισμό σου, να υπομένεις κάθε θλίψη που θα σου τύχει και να υποδέχεσαι την τιμωρία ξέροντας, ότι ο ελεήμων Θεός σου την έστειλε, για τον αρραβώνα της αιώνιας μακαριότητας. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Ο Ιωσήφ Πάγκαλος, ξέροντας ότι ήταν Θεϊκή απόφαση να πάθει εκείνο που του έκαναν οι αδελφοί του, δεν σκανδαλίστηκε καθόλου, ούτε προσπάθησε να αμυνθεί σ' αυτούς. Οι φιλόκοσμοι και ατελείς άνθρωποι, δεν γνωρίζουν την ωφέλεια της θλίψεως, ούτε νοιώθουν την αιτία, αλλά μόνο θυμώνουν εναντίον εκείνων που τους θλίβουν και αμύνονται. Όπως ο σκύλος, όταν του ρίξει κάποιος μια πέτρα, τον αρπάζει και τον δαγκώνει από τον θυμό του, έτσι και αυτοί οι ανόητοι, δεν βλέπουν τον Θεό που τους τιμωρεί (για τις αμαρτίες τους), αλλά πολεμούν τα όργανά Του και εξαιτίας της ανυπομονησίας τους, χάνουν την ωφέλεια από την θλίψη. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Το μεγαλύτερο θαύμα δεν είναι ένας άρρωστος να γίνει καλά και να μην πονά, αλλά να παραμένει κάποιος αθεράπευτος, να πονά και να χαίρεται αληθινά. Να συμβαίνει δηλαδή το εξής φαινομενικά παράδοξο και οξύμωρο: Να μην είσαι καλά και να αισθάνεσαι πιο καλά από τους πιο καλά. Να είσαι υγιής μέσα στην ασθένεια, πλούσιος μέσα στην απόλυτη φτώχεια, δοξασμένος μέσα στην αδοξία, ευτυχισμένος μέσα στη δυστυχία... (ΜοναχόςΜωϋσήςο Αγιορείτης)
Τις θλίψεις πρέπει να τις δεχόμαστε, όπως δεχόμαστε την ταλαιπωρία μιας χειρουργικής επεμβάσεως, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την υγεία μας. Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο. Και όσο ο άνθρωπος ταπεινώνεται, τόσο πλησιάζει τον Θεό. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Στις ώρες της θλίψης, να κοιτάζετε τον Εσταυρωμένο. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Μην αναζητάμε μαξιλαράκια για να αναπαύουμε την ένοχη συνείδησή μας. Διότι τότε ο Θεός θα επιτρέψει και σκληρές δοκιμασίες να υποφέρουμε και αμοιβή στον Ουρανό να μην έχουμε. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου