Ο άνθρωπος σήμερα αγαπά πιο πολύ την ύλη, παρά το Θεό

Ο άνθρωπος σήμερα αγαπά πιο πολύ την ύλη, παρά το Θεό
«Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».
Πολλά εἶναι τά διδάγματα τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τό ἕκτο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Ἕνα κεφάλαιο ἀπό τήν ἐπί τοῦ «Ὅρους Ὁμιλία» τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ «Ὁμιλία» αὐτή τοῦ Κυρίου μας, ἀποτελεῖ τόν Πνευματικό κώδικα τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν.
Εἶναι ὁ ἠθικός νόμος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ὁποῖος προβάλλει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός, ὡς νομοθέτης, ὁμιλεῖ μέ Θεῖο κύρος καί αὐθεντία. Ἐνδιαφέρεται νά διδάξει τίς Θεῖες Ἐντολές, πρός ἠθική ἐξύψωση τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά γίνει ὁ ἄνθρωπος τέλειος, ὅπως ὁ Θεός, ἐπειδή πλασθήκαμε «κατ ̓ εἰκόνα καί καθ ̓ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γέν. 1:26). «Κατ ̓ εἰκόνα» ἐπειδή ἔχουμε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πού ἐνεφύσησε στό πρόσωπο τοῦ πρώτου χοϊκοῦ ἀνθρώπου τό Πνεῦμα Του». Καί ἔλαβε ζωή, ἔγινε δηλαδή «Ψυχή ζῶσα», πρός κίνηση καί δράση. Καί «καθ ̓ ὁμοίωσιν», ἐπειδή, ἔχουμε προορισμό νά ὁμοιωθοῦμε ὡς πρός τήν ἁγιότητα μέ τό Θεό: «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. 5:48). Ὁ Κύριος ἐνδιαφέρεται γιά τήν πνευματική ἐξύψωση τοῦ ἀνθρώπου καί γιά τήν ψυχική του σωτηρία καί αὐτό γιατί ὁ ἄνθρωπος, ὡς πρός τήν πνευματική του φύση, ἀνήκει στόν ἄϋλο καί ἀθάνατο κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γι ̓ αὐτό κανένα ὑλικό ἀγαθό δέν μπορεῖ νά ἐξισωθεῖ μέ τήν ἀνεκτίμητη ἀξία τῆς ψυχῆς.

Πόσο πραγματικά ἀπέχουμε ἀπό τήν πραγματικότητα τοῦ ἀληθινοῦ μας προορισμοῦ! Οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς, ἀγωνιζόμαστε καθημερινά, ἀκόμη καί τήν Κυριακή, πῶς νά κερδίσουμε καί νά κατακτήσουμε τόν ὑλικό κόσμο καί τά ἀγαθά του. Γενικά, ὁ ἄνθρωπος σήμερα παρουσιάζεται στά μάτια τοῦ Θεοῦ νά ἀγαπᾶ πιό πολύ τήν ὕλη, παρά τό Θεό.
Ὁ Μαμμωνάς ἦταν ὁ θεός τοῦ πλούτου, πού λατρεύονταν ἀπό τούς Σύριους. Ἀπό τό ὄνομα τοῦ ψεύτικου αὐτοῦ θεοῦ τῶν εἰδωλολατρῶν, ὀνομάστηκαν καί τά χρήματα «μαμμωνάς». Ὁ Χριστός στήν περικοπή ὀνομάζει τόν μαμμωνά «κύριον». Ὁ Θεός θέλει τόν ἄνθρωπο νά εἶναι τίμιος, φιλάγαθος, φιλάνθρωπος, δίκαιος, ἐλεήμων, εὐθύς καί εἰλικρινής στίς συναλλαγές του, ἐνῶ ὁ μαμμωνάς θέλει τόν ἄνθρωπο κλέπτη, ἅρπαγα, ἀπατεώνα, ψεύτη καί ἄδικο. Γι ̓ αὐτό εἶναι ἀδύνατο ὁ ἄνθρωπος νά δουλεύει δύο Θεούς, δηλαδή νά ὑποτάσσεται στό θέλημα δύο θεῶν, γιατί, ὅπως λέει ὁ Κύριος «Τόν ἕνα θά ἀγαπήσεις καί τόν ἄλλον θά τόν μισήσεις». Ὁ Θεός δέν καταδικάζει τόν πλοῦτο καί τά ὑλικά ἀγαθά, κάθε ἄλλο, ἀλλά μᾶς τά δίνει γιά νά βοηθήσουμε τούς ἑαυτούς μας καί νά εὐεργετήσουμε τούς πάσχοντες καί φτωχούς ἀδελφούς μας. Τέτοιους πλούσιους, οἱ ὁποῖοι εὐεργέτησαν καί μοίρασαν τά ἀγαθά τους στούς φτωχούς καί ἔλαβαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἔχει πολλούς νά παρουσιάσει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ὁ Ἀβραάμ στήν Π. Δ., ὁ Μ. Βασίλειος, καί ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν ἱδρύματα γιά ἀνακούφιση τῶν ἀναξιοπαθούντων. Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει τόν Ἰώβ, τῆς Π. Διαθήκης, «ὡς πλούσιον εὐσεβῆ, ὁ ὁποῖος δέν ἐδούλευεν τῷ μαμμωνά».
Ἐπειδή ὁ Θεός θέλει τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος θά χάσει ὅταν γίνει δοῦλος τῆς ὕλης καί τοῦ μαμμωνά, προστάζει: «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».
Ἡ προσταγή τοῦ Κυρίου «ζητεῖτε», δέν εἶναι ἁπλῶς σχῆμα λόγου, ἀλλά εἶναι μιά διδαχή καί Ἐντολή τοῦ Κυρίου, ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο καί τή σωτηρία του. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματική. Δέν εἶναι ἡ βασιλεία τῶν ἀνθρώπων τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Καί εἶναι ἐσωτερική. Γι ̓ αὐτό ὁ Κύριος εἶπε: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ. 17:21). Ἀρχίζει ἀπό τή ζωή αὐτή καί μᾶς συνοδεύει στήν αἰώνια ζωή, ὅπου οἱ πιστοί θά ζήσουν ἐν μακαριότητι. Γιά νά τήν κατακτήσουμε θά πρέπει νά ὑποβληθοῦμε σέ θυσίες, σηκώνοντας τούς σταυρούς μας, χωρίς ἀγανάκτηση καί δυσφορία, κάνοντας πάντοτε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ: «Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου….» καί «Γενηθήτω τό θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6:10) θά πρέπει νά εἶναι ἡ καθημερινή μας προσευχή καί ἐπιδίωξη.
Μαζί μέ τή «Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», ὁ Κύριος συνιστᾶ νά ζητοῦμε καί τή «δικαιοσύνη» τοῦ Θεοῦ. Σάν ἀνταμοιβή γιά τήν ἐνάρετη ζωή μας, θά μᾶς δώσει ὁ Θεός τά ἀναγκαῖα πρός τό ζεῖν: «Πάντα ταῦτα προστεθήσεται ὑμίν». Τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τή δόξα τῆς αἰωνίου μακαριότητας βλέπουν μόνο ἐκεῖνοι πού ἔχουν καθαρή καρδιά. Ἐκεῖνοι πού ἔχουν κυριευθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία, λόγω πνευματικῆς διαστροφῆς, αἰσθάνονται καλύτερα στό σκοτάδι τοῦ Διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, παρά στό φῶς Τοῦ Χριστοῦ. Τήν ἀλήθεια αὐτή μαρτυροῦν καί τά λόγια τοῦ Κυρίου στήν περικοπή, ὅταν λέει ὅτι: «Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται» (στ. 22). Τόν Κύριο ἐνδιαφέρει περισσότερο ἡ ὑγεία τῶν ψυχικῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἀνθρώπου καί ὄχι τῶν σωματικῶν, γιατί τότε ὁ ἄνθρωπος βλέπει καθαρά τα μεγαλεῖα του Θεοῦ. Πολύ σωστά ὁ Ἠράκλειτος ἔλεγε ὅτι: «Οἱ ὀφθαλμοί καί τά ὦτα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι οἱ κακοί μάρτυρες, δι ̓ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν κακήν καί βάρβαρον ψυχήν». Καί ἡ Ψυχολογία λέει ὅτι: «Ἀπό τή διάθεση τῆς ψυχῆς, ἐξαρτῶνται πολλές καταστάσεις στή ζωή μας».
Μακάρι, ἀγαπητοί μου, νά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τόν πνευματικό νόμο τοῦ Κυρίου μας, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς τόν ἀποκαλύπτει στό Ἱερό Του Εὐαγγέλιο, ὥστε νά γίνουμε οἱ πολίτες τῆς Οὐράνιας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν!

Αἰδεσ. Πρωτοπρ. π. Βύρων Λάππας