Στον έναν η Θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά και στον άλλο φως…

Στον έναν η Θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά και στον άλλο φως…
«…το αίμα του Χριστού…καθαριεί την συνείδησην υμών από νεκρών έργων…»(Εβρ.θ,14)

Εδώ τονίζεται από τον Απόστολο ότι το Αίμα του Χριστού «καθαριεί την συνείδησιν ημών». Ποια κτιστή δύναμη μπορεί να εισχώρηση στο βάθος αυτό του ανθρώπου και να το καθαρίση; Απολύτως καμμιά. Αυτό το έργο γίνεται με την άκτιστη ενέργεια του Χριστού. Αυτή καθαρίζει και ζωοποιεί τον εσωτερικό μας κόσμο και κατά συνέπεια όλη την ανθρώπινη ψυχοσωματική μας φύση.
Ο Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας επεξηγεί ότι ή θεία Κοινωνία, καίτοι δίδεται δια του σώματος, όμως «εις την ουσίαν πρώτον χωρεί της ψυχής και δια της ψυχής εις το σώμα διαβαίνει». Και σε άλλο σημείο λέγει ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι η αληθινή βρώση και αληθινή πόση της Εκκλησίας και μετέχοντες της θείας Κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Χριστού δεν μεταβάλλονται αυτά σε ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτή (ή Εκκλησία και εμείς) μεταβάλλεται σε εκείνα, όπως ακριβώς ο σίδηρος όταν έρχεται σε κοινωνία με την φωτιά, αυτός γίνεται φωτιά και όχι ή φωτιά σίδηρος.

Όλα αυτά δείχνουν την ευεργετική ενέργεια της θείας Κοινωνίας και την δύναμη του Αίματος του Χριστού. Αυτό καθαιρεί την δύναμη του πονηρού, δια του Σώματος και Αίματος του Χριστού γινόμαστε Ναοί του Αγίου Πνεύματος, αισθανόμαστε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών» και είμαστε «λελυτρωμένοι πάσης διαβολικής ενεργείας».
Το αίμα το δικό μας
Αλλά η ενέργεια της θείας Κοινωνίας είναι συνάρτηση της δικής μας ψυχικής καταστάσεως. Ανάλογα με την προετοιμασία του ανθρώπου ενεργεί η Χάρη του Χριστού. Έτσι στον έναν η θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά και στον άλλο φως. Στον ένα γίνεται τροφή και στον άλλον δηλητήριο. Γι’ αυτό από όλους τους αγίους τονίζεται η αξία της προετοιμασίας για την θεία Κοινωνία. Δηλαδή πρέπει να δώσουμε και εμείς αίμα με την εν γένει ασκητική ζωή, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Αν κατά τον Απόστολο «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω» (Β’ Θεσ. γ’, 10), αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την πραγματική τροφή, πού είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Χρειάζεται εργασία πνευματική. «Δος αίμα, λάβε πνεύμα» τονίζουν οι Πατέρες μας (αββάς Λογγίνος). Αυτή ή εργασία λέγεται άσκηση και φανερώνεται στην μετάνοια. Χωρίς άσκηση δεν μπορούμε να ζωοποιηθούμε από τον Χριστό. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ ασκήσεως και θείας Κοινωνίας. Η πρώτη οδηγεί στην δεύτερη και η δεύτερη ζωοποιεί και ενισχύει την πρώτη. Τελικά πρέπει να το καταλάβουμε ότι η ουσιαστική διαφορά της Ορθοδοξίας με άλλες θρησκείες είναι το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και η μετοχή μας στο άγιο Θυσιαστήριο. Αυτό είναι ή πηγή της ζωής.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου
«Παρακλητικά-Σχόλια σε αποστολικούς λόγους»