«Με τη νηστεία χαράζει την αρχή της πάλης ο Χριστός μας»

Πώς μπορούμε να περιγράψουμε τη δύναμη και ιδιότητα αυτού του πανίσχυρου όπλου;
Άλλωστε δεν είναι και το πρώτο, που παρέδωσε και δίδαξε ο Κύριός μας, στον πνευματικό αγώνα; «Δια βρώσεως εξήγαγε του Παραδείσου ο εχθρός τον Αδάμ».
Με τη νηστεία χαράζει την αρχή της πάλης ο Χριστός μας.
Η μητέρα του θανάτου ηδονή, δεν αρχίζει απ’ εδώ τον όλεθρόν της με πρόφαση τη βιολογική μας σύσταση και μας κατρακυλά στη μεριά της κτηνωδίας;
Εάν η γαστριμαργία χαρακτηρίζεται ο γίγαντας των παθών, ποιο άλλο μέσο θα δαμάσει αυτόν τον κίνδυνο;
Πόσο εύστοχα ο προφήτης Δαυΐδ αντιμετωπίζει αυτόν τον πόλεμο! «Εγώ δε εν τω αυτούς (τους δαίμονας) παρενοχλείν μοι, ενεδυόμην σάκκον, και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου και η προσευχή μου εις κόλπον μου αποστραφήσεται» (Ψαλμ. λδ΄, 13).
Το επωφελέστερο μέσο και μέτρο αυτών που αγωνίστηκαν μέσα στους αιώνες και αυτών που συνεχίζουν την ίδια πνευματική πορεία ήταν η νηστεία.
Από την ιερώτατη αυτή αρετή ξεκίνησαν και με αυτήν τελειώθηκαν.
Δίκαια λέγεται ότι ο «αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται» (Α΄ Κορ. θ΄, 25).
Απόσπασμα Από Το Βιβλίο Του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Βατοπαιδινές Κατηχήσεις».