Toυ π. Σπυρίδων Σκουτή
Παράδεισος είναι να ζω με τον τρόπο του Θεού, δηλαδή με τον τρόπο της αγάπης, της συγχωρήσεως και της μετάνοιας. Κόλαση είναι να ζώ με τον τρόπο του “ΕΓΩ”. Σε αυτό τον τρόπο Θεός είμαι “ΕΓΩ” και οι άλλοι είναι αποκλεισμένοι διότι δεν τους θέλω. Ο άνθρωπος που έχει το “ΕΓΩ” Θεό στη ζωή του “δεν μπορεί” να πάει στον παράδεισο διότι δεν θα αντέξει εκεί. Οι άλλοι θα είναι η κόλαση του. Μόνο που θα μπει στον παράδεισο θα τρέχει να βγεί, γιατί γι’αυτόν το μοίρασμα πληγώνει τον εγωισμό του και τον εκθρονίζει και ο δαίμων θα τον ωθεί στον αποκλεισμό. Από τη στιγμή που δεν θέλω τον άλλον, δεν θέλω και το πρόσωπο του Κυρίου.
Παράδεισος είναι η επίγνωση της κατάστασης μου , ότι είμαι μακριά σου και θέλω αυτή την κατάσταση να τη διορθώσεις ΕΣΥ. Ερχομαι με αυτή την επιθυμία σε ΣΕΝΑ. Αυτή είναι η δωρεά του Παραδείσου. Κόλαση είναι αυτό το χάλια που νιώθω να το αγνοήσω, να πω οτι δεν τρέχει και τίποτα με αποτέλεσμα αυτή η χάλια κατάσταση να με φάει κυριολεκτικά.
Γίνεται κόλαση ο εαυτός μου, οι σκέψεις μου, οι επιθυμίες μου. Όταν δεν έχουν Χριστό σαπίζουν και πεθαίνουν. Πόσο φοβερό ! Θέε μου ! Να με θέλεις στον Παράδεισο και τελικά να βρίσκομαι στην κόλαση γιατί το θέλω ο ίδιος και έχω το θράσος να κατηγορώ εσένα. Αυτό και μόνο ειναι κολάσιμο από μόνο του....
Δεν θα μας κολάσει ο Θεός αλλά το κακό μας το κεφάλι.
Πόσο όμορφα τα λένε οι Άγιοι Πατέρες:  "Και τούτο δε ειδέναι δει, ότι ο Θεός ού κολάζει τινά εν τω μέλλοντι, αλλ' έκαστος εαυτόν δεκτικόν ποιεί της μετοχής του Θεού. Έστι μεν η μεν μετοχή του Θεού τρυφή, η δε αμεθεξία αυτού κόλασις" (Ιω. Δαμασκηνός, 'Κατά Μανιχαίων', PG 94,1545D-1548A).
Δηλ. "Και τούτο οφείλουμε να ξέρουμε, ότι ο Θεός δεν τιμωρεί κανένα στο μέλλον, αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του δεκτικό στη μετοχή του Θεού. Όμως η μετοχή του Θεού είναι τρυφή, ενώ η αμεθεξία Του, κόλαση" (Μετάφραση: Ν. Ματσούκα, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 105).
Κύριε, είμαι άξιος τελικά για τον παράδεισο; Είμαι έτοιμος να αντέξω τέτοια αγάπη και να γίνω μέτοχος σε αυτήν; Αυτή η ζωή ειναι τελικά μια τέτοια προετοιμασία. Στην κόλαση οι άνθρωποι θα έχουν πάει με κλειστές καρδιές και θα κατηγορούν τον ήλιο που δεν μπήκε ενώ τελικά το πόμολο ήταν απο τη μέσα πλευρά.
Τη μελωδία της σωτηρίας μας παίζει η χορδή της ελευθερίας, εκεί βρίσκεται το κλειδί. Αχ! Αυτή η ελευθερία! Και τι κάνουμε τελικά την ελευθερία που χλιμιντρίζει συνεχώς; Κρατάμε γερά τα χαλινάρια. Ακολουθούμε τον ήλιο της δικαιοσύνης που μας δείχνει τον δρόμο για τη Βασίλεια των Ουρανών. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Πες ΝΑΙ ! ΘΕΛΩ και ξεκίνα... Από τη στιγμή που υπάρχει ο Κύριος που ανοίγει τον δρόμο μην φοβάσαι τίποτα.