* Πρέπει να έχουμε μαζί μας λέει ο Άγιος εκείνο που πείθει το Θεό και αυτό είναι η δικαιοσύνη στη ζωή μας. Συγκεκριμένα μας λέει οτι ο Θεός "επειδή αγαπά πολύ τη δικαιοσύνη, όποιος Τον πλησιάσει με τη δικαιοσύνη δε θα φύγει με αδειανά τα χέρια, ενώ όποιος Τον πλησιάσει χωρίς αυτήν, και αν ακόμη είναι φορτωμένος με αντίθετα πράγματα και αν ακόμη του απευθύνει αμέτρητες παρακλήσεις, δεν θα κερδίσει τίποτε περισσότερο, επειδή δεν έχει μαζί του εκείνο που πείθει τον Θεό. Ώστε, αν θέλεις να κερδίσεις κάτι από τον Θεό, πάρε μαζί σου τη δικαιοσύνη και πήγαινε. Μάλιστα εδώ μη νομίζεις οτι η δικαιοσύνη είναι ένα μέρος της αρετής, αλλά ολόκληρη στο σύνολό της" (Εις τον Δ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,118-120, PG 55, 39-40). (Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου - Η Προσευχή, τα νεύρα της ψυχής, σελ.48 Έκδοση Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομανάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος, σελ. 66)
* Σε άλλο σημείο στο ίδιο βιβλίο, μας λέει ο Άγιος οτι οι προσευχές μας δεν εισακούγονται γιατι ζητάμε ασύμφορα πράγματα, οπότε είναι καλύτερο να μην εισακουσθούν, παρά να εισακουσθούν. Μας λέει: "διότι δεν εισακουόμαστε, ή επειδή ζητάμε ασύμφορα και ωφελούμαστε με το να μην πάρουμε αυτά που ζητάμε, ή ζητάμε με αδιαφορία και καθυστερώντας να μας τα δώσει ο Θεός εκείνα που ζητάμε, βοηθά στην αύξηση της επιμονής μας στο αίτημά μας και αυτό δεν είναι μικρό κέρδος. Διότι "εάν εσείς", λέγει, "γνωρίζετε να δίνετε ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά σας" (Κατά Ματθαίον, κεφ.7, στ.11), πολύ περισσότερο ο Θεός μας γνωρίζει να δίνει, πότε να δίνει και τί να δίνει." (σελ. 75 - Εις τον Δ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,156-158, PG 55, 49-50)
Μας παραπέμπει λοιπόν εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος στα ίδια τα λόγια του Χριστού μας και συνεχίζει λέγοντας: "Και ο Παύλος ζήτησε και δεν έλαβε, διότι ζητούσε ασύμφορο πράγμα. και ο Μωυσής ζήτησε και ούτε σ' εκείνον έδωσε την έγκριση ο Θεός." Και μας θυμίζει ο Άγιος σε άλλο σημείο (σελ.81), αυτόν ακριβώς το λόγο του Αποστόλου Παύλου να ομολογεί ο ίδιος: "ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ·καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου" (Προς Κορινθίους Β', κεφ.12, στ.8,9) δηλαδή "γι αυτό το πράγμα (τη θλίψη, τη δοκιμασία), τρεις φορές παρεκάλεσα τον Κύριο να το διώξει από επάνω μου και ο Κύριος μου είπε 'σου είναι αρκετή η Χάρις μου' "
Αλλά και ο τόσο δίκαιος Μωυσής, σημειώνει ο Άγιος: "ούτε και αυτός ακουγόταν, αλλά άκουγε από το Θεό να του λέει 'σου είναι αρκετά αυτά' (Δευτερ. 3,26). Επειδή δηλαδή ζητούσε να εισέλθει στη γη της επαγγελίας και αυτό δεν ωφελούσε, δεν το επέτρεψε ο Θεός." (σελ 81,82 - Εις τον Ζ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,296-298, PG 55, 84-85)
Εκφράζοντας εδώ και την προσωπική μας άποψη, θα λέγαμε οτι εάν προσερχόμασταν με ταπείνωση στην προσευχή μας, όπως είπαμε και στην αρχή της ανάρτησής μας, τότε θα είχαμε διαίσθηση της αναξιότητάς μας, οτι δηλαδή είμαστε ανάξιοι ακόμη και να γνωρίζουμε εάν αυτό που ζητάμε είναι για το συμφέρον μας, για το καλό μας τελικά ή όχι. Γι αυτό, ναι μεν θα προσευχόμαστε, αλλά με την επίγνωση πάντα του "γεννηθήτω το θέλημά Σου" και θα πρέπει αυτό να το λέμε καταρχήν από αγάπη προς το Θεό Πατέρας μας, και κατά δεύτερον έχοντας επίγνωση οτι το θέλημά Του τελικά είναι η δική μας σωτηρία. Άρα για ότι προσευχόμαστε, θα το ζητάμε με το σκεπτικό: "στο ζητάω Θεέ μου, αλλά ας γίνει όμως όπως θέλεις Εσύ, διότι Εσύ ξέρεις καλύτερα τι είναι καλό για μένα".
Έτσι λοιπόν, εάν ο Θεός δεν μπορεί από αγάπη να πραγματοποιήσει το ζητούμενο της προσευχής μας, τότε εμείς σκύβουμε το κεφάλι και πάλι και τον ευχαριστούμε, διότι μόνο Εκείνος ξέρει τί είναι συμφέρον για εμάς τελικά - εμείς οι ανάξιοι πώς μπορούμε να ξέρουμε; Γι αυτό και στην απλούστερη και δυνατότερη όλων των ευχών: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" όπως λένε και οι λέξεις, δεν ζητάμε κάτι συγκεκριμένο, αλλά το έλεος απλά του Θεού σε εμάς, δηλαδή αφήνουμε το Θεό Πατέρας μας να μας ελεήσει όπως μόνο Εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Και μάλιστα εάν προσθέσουμε και στο τέλος και τη λέξη "τον αμαρτωλό", τονίζουμε με ταπείνωση ακόμη περισσότερο την αναξιότητά μας. "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό". Να γιατι τελικά η πίστη και η ταπείνωση, μαζί με την αγάπη φυσικά, είναι ότι πιο δυνατό μπορεί να έχει ένας Χριστιανός.
* Ένας άλλος λόγος που δεν εισακουγόμαστε κατά τον Ιερό Χρυσόστομο είναι διότι προσευχόμαστε επιμένοντας στην αμαρτία. Μας λέει λοιπόν ο Άγιος: "Αυτό έλεγε και ο Θεός στον Ιερεμία για τους Ιουδαίους: 'μή προσεύχεσαι γι αυτό το λαό... ή μήπως δεν βλέπεις τι κάνουν αυτοί;' (Ιερ. 7, 16-17). Δεν απομακρύνθηκαν λέγει, από την ασέβεια και συ προσεύχεσαι γι αυτούς; Αλλά δεν θα ακούσω την προσευχή σου." (σελ 82 - Εις τον Ζ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,296-298, PG 55, 84-85)
Και σε άλλο σημείο, μας παραπέμπει πάλι στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ησαΐα, όπου αναφέρεται:
"ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω
τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ᾿ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν·
αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις"
δηλαδή:
"όταν θα απλώνετε τα χέρια σας προς εμένα, εγώ θα στρέφω αλλού τα μάτια
μου από εσάς. Και αν αυξήσετε την προσευχή σας δε θα σας ακούσω. διότι
τα χέρια σας είναι γεμάτα από αίματα.
Και καταλήγει ο Ιερός Χρυσόστομος λέγοντας:
"επομένως γίνεται φανερό οτι δεν υπάρχει καμία ωφέλεια από την προσευχή και αν ακόμη αυτή είναι μεγάλης διάρκειας, όταν αυτός που προσέρχεται επιμένει στα αμαρτήματά του. Διότι τίποτε δεν μπορεί να εξισωθεί με την αρετή και με τη φωνή που βγαίνει από τα έργα"
(Σελ. 109 - Εις τον Ησαΐαν, κεφ. 1 ΕΠΕ 8, 224 PG 56, 20)
* Η προσευχή μας επίσης δεν εισακούγεται, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, διότι δεν παρακαλούμε όπως πρέπει και συγκεκριμένα αναφέρει:
"Εμείς είμαστε οι αίτιοι της καταστροφής μας, διότι:
- ούτε σε Αυτόν καταφεύγουμε,
- ούτε Τον συναναστρεφόμαστε,
- ούτε Τον παρακαλούμε όπως πρέπει,
αλλά και αν καταφύγουμε κοντά Του, το κάνουμε - όχι σαν εκείνους που έχουν να λάβουν - ούτε με την πίστη που πρέπει - ούτε ζητώντας με επιμονή, αλλά πάντοτε - με νωθρότητα - και αδιαφορία. Ο Θεός βέβαια θέλει με επιμονή να ζητάμε από Αυτόν και ευχαριστιέται πάρα πολύ με αυτό. Διότι είναι ο μοναδικός χρεωφειλέτης που ευχαριστιέται όταν του ζητάμε και μας δίνει αυτά που δεν Του δανείσαμε." (σελ. 130) και συνεχίζει παρακάτω μιλώντας για το παράδειγμα της Χαναναίας όπου έλαβε αυτό που ζήτησε με την επιμονή της και αναφέρει: "τόσο μεγάλο αγαθό είναι η επιμονή. Με αυτήν και αν ακόμη είσαι σκυλί, θα προτιμηθείς από το τέκνο που είναι οκνηρό, γιατί όσα δεν κατόρθωσε η φιλία, τόσα κατόρθωσε η επίμονη αίτηση." (σελ. 131)
* Αλλά και όταν η προσευχή είναι εναντίον των εχθρών μας, δεν μπορεί να εισακουστεί, διότι όπως λέει ο Άγιος: "όταν πάλι ζητάμε κάτι εναντίον των εχθρών μας, όχι μόνο δεν εισακουόμαστε, αλλά και παροργίζουμε το Θεό. Διότι η προσευχή είναι φάρμακο, αν όμως δε γνωριζουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε το φάρμακο, δεν κερδίσουμε τίποτε από την ωφέλειά του (σελ 82 - Εις τον Ζ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,296-298, PG 55, 84-85)
αλλά και αν καταφύγουμε κοντά Του, το κάνουμε - όχι σαν εκείνους που έχουν να λάβουν - ούτε με την πίστη που πρέπει - ούτε ζητώντας με επιμονή, αλλά πάντοτε - με νωθρότητα - και αδιαφορία. Ο Θεός βέβαια θέλει με επιμονή να ζητάμε από Αυτόν και ευχαριστιέται πάρα πολύ με αυτό. Διότι είναι ο μοναδικός χρεωφειλέτης που ευχαριστιέται όταν του ζητάμε και μας δίνει αυτά που δεν Του δανείσαμε." (σελ. 130) και συνεχίζει παρακάτω μιλώντας για το παράδειγμα της Χαναναίας όπου έλαβε αυτό που ζήτησε με την επιμονή της και αναφέρει: "τόσο μεγάλο αγαθό είναι η επιμονή. Με αυτήν και αν ακόμη είσαι σκυλί, θα προτιμηθείς από το τέκνο που είναι οκνηρό, γιατί όσα δεν κατόρθωσε η φιλία, τόσα κατόρθωσε η επίμονη αίτηση." (σελ. 131)
* Αλλά και όταν η προσευχή είναι εναντίον των εχθρών μας, δεν μπορεί να εισακουστεί, διότι όπως λέει ο Άγιος: "όταν πάλι ζητάμε κάτι εναντίον των εχθρών μας, όχι μόνο δεν εισακουόμαστε, αλλά και παροργίζουμε το Θεό. Διότι η προσευχή είναι φάρμακο, αν όμως δε γνωριζουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε το φάρμακο, δεν κερδίσουμε τίποτε από την ωφέλειά του (σελ 82 - Εις τον Ζ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,296-298, PG 55, 84-85)
Σχολιάζοντας εδώ να αναφέρουμε οτι ο Χριστός μας δίδαξε να προσευχόμαστε για το καλό του εχθρού μας - πώς λοιπόν είναι δυνατόν κάποιος να προσεύχεται εναντίον του εχθρού του και να θέλει να λέγεται Χριστιανός; Είναι πραγματικά απορίας άξιο πως κάποιοι πιστεύουν ειλικρινά οτι μια τέτοια προσευχή θα μπορούσε ποτέ να εισακουστεί από το Θεό. Παρόμοιο είναι και αυτό που εύχονται μερικοί λέγοντας "να το βρεις από το Θεό". Ας μη ξεχνάμε τί μας προτρέπει να κάνουμε για τους εχθρούς μας ο Χριστός, όπως είπε στην επί του όρους ομιλία:
"Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς."
(Κατά Ματθαίον, κεφ.5, στ.44)
δηλαδή: "εγώ όμως σας λέω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε αυτούς οι οποίοι σας καταριούνται, ευεργετείτε αυτούς οι οποίοι σας μισούν και προσέυχεσθε για εκείνους που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν"
_____________________________________________________________________________
Επιμέλεια κειμένου: Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο Δρόμος Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου