Ἡ ἐξαπάτηση τῶν καλοπροαίρετων ἀνθρώπων

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐξαπατοῦν ἑαυτούς, ὅσοι μέ αὐτοπεποίθηση ἰσχυρίζονται ὅτι γνωρίζουν καλά τούς ἀνθρώπους καί γι’ αὐτό δέν ἐπιτρέπουν νά ἐξαπατηθοῦν ἀπ’ αὐτούς. Ἀκόμη καί μεγάλοι ἅγιοι εἶχαν σφάλει στήν κρίση τους γιά ἀνθρώπους. Γιά παράδειγμα ὁ Μέγας Βασίλειος νόμιζε ἅγιο ἄνθρωπο κάποιον ὑποκριτή αἱρετικό, τόν ὁποῖο μάλιστα καί ὑποστήριζε ἔναντι πολλῶν πού τόν ἀμφισβητοῦσαν, μέχρι πού κάποτε πείστηκε πιά γιά τήν αἱρετική πλάνη αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὁ Βασίλειος καί ἀπογοητεύτηκε οἰκτρά.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶχε βαπτίσει κάποιον φιλόσοφο ὀνόματι Μάξιμο καί τόσο πολύ τόν εἶχε συμπαθήσει, πού τόν φιλοξενοῦσε μάλιστα  καί μοιραζόταν τό φαγητό του μαζί του. Ὅμως ὁ Μάξιμος ἦταν ἄνθρωπος ἐπικίνδυνος καί πονηρός σάν φίδι: μετά ἀπό λίγο κατάφερε μέ δολοπλοκίες καί δωροδοκίες νά πείσει κάποιους Κωνσταντινουπολίτες νά τόν ἀναγνωρίσουν ὡς πατριάρχη, στή θέση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Ὅταν, ὕστερα ἀπό μία θυελλώδη ἀναταραχή ἔλαμψε ἡ ἀλήθεια καί ὁρισμένοι ἐπέπληξαν τόν Γρηγόριο, ἐπειδή εἶχε κοντά του τόν μεγαλύτερο ἐχθρό του, ὁ ἅγιος ἀποκρίθηκε:

• «Δέν φταῖμε ἄν δέν διακρίνουμε τήν πονηρία κάποιου ἀνθρώπου. Ὁ Θεός μόνον γνωρίζει τά κρύφια της καρδίας τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἐντολές Του μᾶς λένε νά ἀνοίγουμε τίς καρδιές μας μέ πατρική ἀγάπη πρός ὅλους, ὅσοι ἔρχονται σέ ἐμᾶς».

Ἕνας καλοπροαίρετος ἄνθρωπος δέν μπορεῖ εὔκολα νά διακρίνει τήν κακία ἑνός κακοπροαίρετου ἀνθρώπου.