Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Α΄ Μέρος
Τό κομποσχοίνι τοῦ Γέροντά μας, ὅλοι τό ἔχουμε γνωρίσει. Ὅλοι τό ἔχουμε ἀγαπήσει! Διότι αὐτό τό κομποσχοίνι τοῦ Πνευματικοῦ μας Πατέρα ἔχει δύο βασικές πνευματικές ἰδιότητες. Ἡ πρώτη ἰδιότητά του εἶναι νά κατεβάζει τόν Οὐρανό στήν γῆ, προσευχόμενος καρδιακά μέ αὐτό τό κομποσχοίνι…!
Ἑνῶ ἡ δεύτερη ἰδιότητά του εἶναι νά ἀνεβάζει τήν γῆ στόν Οὐρανό, ὡς «ὁ Ποιμήν ὁ Καλός», προσευχόμενος ἀδιάλειπτα «ὑπέρ τῶν προβάτων», μέ τήν νοερά εὐχή.
Τό κομποσχοίνι τοῦ Γέροντά μας εἶναι πάντοτε θαυματουργό! Τό κομποσχοίνι τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Νικολάου, μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ πλέον ὡς ἕνα θαυμαστό καί ἱερό κειμήλιο, ἀλλά παραμένει πάντοτε ἐνεργό καί νοερῶς θαυματουργό.
Τό κομποσχοίνι τοῦ ἁγίου Γέροντά μας θά εἶναι πάντοτε πολύ θαυματουργό γιά ὅλη τήν οἰκουμένη…!
Τό «θαυματουργό κομποσχοίνι» τοῦ Γέροντα μᾶς κρατάει δυνατά ὅλους μας στήν Ὀρθόδοξη Πίστη, μᾶς συγκρατεῖ ἀπό τήν ἀποστασία, μᾶς κρατάει στήν ζωή καί μᾶς βγάζει πολλές φορές ἀπό τήν Κόλαση… Μᾶς ἀνυψώνει ἀπό τήν γῆ στόν Οὐρανό, μᾶς περνάει μέσω τοῦ ἀΰλου καί μᾶς βάζει στόν Παράδεισο!
Ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, μᾶς λέγει μέ παρρησία ὅτι: «Ἡ νοερά εὐχή καί ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι ὁ καθρέφτης τοῦ Μοναχοῦ».
Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι πράγματι ὁ καθρέπτης τοῦ Μοναχοῦ, ἀλλά δέν παύει νά εἶναι καί ὁ καθρέπτης τοῦ Ἱερέως καί τοῦ Πνευματικοῦ μας Πατρός.
Ἑνῶ ἀποτελεῖ καί τόν καθρέφτη τῆς ψυχῆς, γιά ὅλους ἐμᾶς. Ἡ νοερά εὐχή εἶναι πάντα ὁ πνευματικός καθρέπτης γιά τόν κάθε ἕναν πιστό ὀρθόδοξο Χριστιανό ξεχωριστά, σέ ὅλη τήν ἁγιοπνευματική του ζωή.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μᾶς λέγει ὅτι: «Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπό ἀνάγκη δέν πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, νά κάνει τόν ἑαυτό του Θυσιαστήριο, λέγει, προσευχόμενος…!».
Ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, μᾶς λέγει σχετικά μέ αὐτόν τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Χρυσοστόμου, ὅτι: «Οἱ ἄνθρωποι στόν κόσμο εἶναι καί ἐπιστήμονες, οὔτε τό Σάββατο δέν μποροῦν νά πᾶνε στήν Ἐκκλησία, τήν Κυριακή, ἔχουν τήν ὑπηρεσία αὐτή τήν ὥρα. Μπορεῖς αὐτή τήν ὥρα νά κάνεις τόν ἑαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας τήν προσευχή. (1)
Ἡ κ α λ υ τ έ ρ α προσευχή εἶναι ὅ,τι ἐσύ ἐπινοεῖς ἐκείνην τήν ὥρα.
Δέν εἶναι μόνον, θέλω νά διαβάσουμε τήν Θεία Μετάληψη νά μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αὔριο.
Ἄ, «Εὐχή ζ΄ τοῦ Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου».
“Ἐκ τῶν Θείων ἐρωτήσεων τῆς Ἁγίας Μεταλήψεως: «Ἀπό ῥυπαρῶν χειλέων, ἀπό βδελυρᾶς καρδίας, ἀπό ἀκαθάρτου γλώττης, ἐκ ψυχῆς ἐῤῥυπωμένης, δέξαι δέησιν, Χριστέ μου· καί μή παρωσάμενός μου, μή τούς λόγους, μή τούς τρόπους, μηδέ τήν ἀναισχυντίαν, δός μοι παῤῥησίᾳ λέγειν, ἅ βεβούλευμαι, Χριστέ μου, μᾶλλον δέ καί δίδαξόν με, τί με δεῖ ποιεῖν καί λέγειν…»· διαβάζουμε, οὔτε καί κ α τ α λ α μ β ά ν ο υ μ ε τί λέμε.
Ἐσύ ὁ ἴδιος νά βρεῖς προσευχή, ἐσύ ὁ ἴδιος· ὁπότε καταλαμβάνεις τί λές εἰς τόν Θεό.
Αὐτό ἔχει μεγάλη δύναμη, νά ποῦμε, μεγάλη δύναμη!
Ἔ, ἄς ὑποθέσουμε ὅτι αὔριο θά μεταλάβουμε. Θά μεταλάβουμε. Θά ῾ρθει οὐσιωδῶς ὁ Παράκλητος ν᾿ ἁγιάσει τά Τίμια Δῶρα· πῶς θά τόν ὑποδεχθεῖς;
«Στό ἔλεός Σου, στήν εὐσπλαχνία Σου, συγχώρεσέ με».
Ἔχει δύναμη διότι τό λές καί τό καταλαμβάνεις, ἀπό μέσα ἀπ᾿ τήν ψυχή σου βγαίνει αὐτή ἡ εὐχή, νά ποῦμε.
Διότι πολλές φορές διαβάζουμε, ἀλλοῦ τρέχει ὁ νοῦς, ἀλλά αὐτό πού βγαίνει ἀπό μέσα σου, τό καταλαμβάνεις τί λές”.
Ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, μᾶς λέγει: “Θέλεις νά γίνεις ἕνας καλόγηρος πολύ καλός; Μήν ἀφήνεις τήν εὐχή. Κατά τό μέτρο σου καί ἡ εὐχή σου”.
Ἔλεγα κι ἐγώ στόν Γέροντα Ἰωσήφ: «Γέροντα, καί στήν Κόλαση νά πάω δέν φοβᾶμαι, ἀρκεῖ τήν εὐχή νά λέω».
Τόση γλυκύτητα, τόση χαρά σοῦ παραδίδει μέσα αὐτή ἡ εὐχούλα –μικρή εἶναι, ἀλλά πόση δύναμη ἔχει!– ὅποτε τήν λές, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».
Ὁπότε λές, καί στήν Κόλαση νά πάω δέν φοβᾶμαι, θά λέω τήν εὐχή καί στήν Κόλαση.
-Αὐτά δέστε τα, γιατί τά περάσαμε καί τά παραδίδομε καί σέ σᾶς”.
Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν. Καθώς τό κλῆμα οὐ δύναται καρπόν φέρειν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἐάν μή μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδέ ὑμεῖς, ἐάν μή ἐν ἐμοί μείνητε. Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15, 4-5).
Πόσο σημαντική εἶναι ἡ παρακαταθήκη τοῦ Ἁγίου μας, τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ!
Γιά τήν ὁποία μᾶς ἀναφέρει πολλές φορές, ἀλλά καί μᾶς φανερώνει μέσα ἀπό τήν ταπεινή καρδιά του, ὅλες τίς πνευματικές της πτυχές, ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης, λέγοντάς μας ὅτι: «Ὁ Γέροντας δέν μᾶς ἔκανε πολλές διδασκαλίες ἤ διαλέξεις περί Νοερᾶς προσευχῆς. (2)
Ὄχι ὅτι δέν μποροῦσε, ἀφοῦ ἦταν πραγματικός ἐπιστήμων τῆς Νοερᾶς προσευχῆς, διάδοχος καί συνεχιστής τῆς Νηπτικῆς Παραδόσεως, ἀλλά ἐπειδή ἦταν ἐπιφυλακτικός.
Γιά νά μήν φουσκώσῃ τά μυαλά μας μέ φαντασίες καταστάσεων πού δέν εἴχαμε φθάσει.
Ὀλιγόλογες λακωνικές συμβουλές μᾶς ἔδινε κατά τήν διάρκεια τῶν νυκτερινῶν μας ἐξαγορεύσεων, ὑπό τήν μορφή ὑποδείξεων περισσότερον, μά ἦσαν πάντα μεστές ὠφελείας.
Ἡ στάσις τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ, ἦταν «προχώρα καί ἐγώ σέ παρακολουθῶ».
Καί ὁ λόγος ἐγίνετο πρᾶξις.
Μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα κοπιάζαμε στήν προσευχή.
Καί ἐρχόταν φορές νά κάνουμε τρεῖς, τέσσερις, πέντε ὧρες νοερά προσευχή, μέ σκυμμένο τό κεφάλι, καί τόν νοῦ κολλημένο μέσα στό βάθος τῆς πνευματικῆς καρδιᾶς.
Καμμιά φορά σήκωνα τό κεφάλι νά πάρω ἀέρα, ἀλλά ἡ γλυκύτητα μέ τραβοῦσε πάλι μέσα στήν καρδιά!
Ἡ ψυχή εἶχε γευθῆ καί ἔλεγε:
«Μή ζητᾶς τίποτε ἄλλο, αὐτό εἶναι. Αὐτός εἶναι ὁ πολύτιμος οὐράνιος θησαυρός. Ἀπόλαυσέ τον!».
Ἀμήν, γένοιτο!
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».
Συνεχίζεται…
- 1. Προσευχή. http://users.uoa.gr/
- 2. «Ἡ Εὐχή–Προφορική καί Νοερά». https://www.hristospanagia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου